Του Γεωργίου Ν. Βλατάκη*
Ο Θεός λέγει «άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιός ειμι» (Α’ Πέτρ. α’, 16). Και στην Αποκάλυψη είναι γραμμένο: «Και ο άγιος αγιασθήτω έτι» (Απ. κβ’, 12).
Οι Τέσσερις Νεομάρτυρες Ρεθύμνου Αγγελής, Γεώργιος, Μανουήλ & Νικόλαος προστάτες και έφοροι του ιστορικού συλλόγου Ρεθυμνίων Αττικής «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ» ενέπνευσαν και υπέδειξαν με το μαρτύριο τους το δρόμο της αγάπης και της ομόνοιας όλων των εν Αττική Ρεθεμνιακων σωματείων (πρώτο Ρεθυμνιακό Συναπάντημα) και θαυμαστώ τω τρόπω μας επέτρεψαν να Τους τιμήσουμε και να δείξουμε την αγάπη μας προς Αυτούς στο κλείσιμο των 190 ετών από το μαρτυρικό τελείωμα τους.
Ένα επικίνδυνο εγχείρημα σε μία δύσκολη περίοδο , αλλά που ενδυνάμωσε τους Ρεθυμνιώτες της Αττικής και τους έδωσε ελπίδα και πίστη για τους Αγίους και την πατρίδα μας.
Ως δρόσως αέρμων η Ευλογία ,η ευχή του Οικουμενικού μας Πατριάρχη , ο οποίος ως επίτιμος Πρόεδρος μας αλλά και ως Αυθέντης και Δεσπότης μας έβαλε κάτω από το ωμοφόριο του δηλ. υπό την αιγίδα του για αυτές τις εκδηλώσεις.
Υψηλή η τιμή της παρουσίας του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κου Ειρηναίου ως εκπροσώπου της Α.Θ.Π. αλλά και ως Προέδρου ολοκλήρου της Ιεράς Συνόδου της Κρήτης , που με την πραότητα του , την απλότητα του μας κατέπληξε, χωρίς να λησμονήσουμε την παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτη Βελεστίνου κου Δαμασκηνού του Κρητός ως εκπροσώπου του Μακαριωτάτου Αρχιεπ. Αθηνών. κου Ιερωνύμου.
Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία δεν είναι μόνον ότι υπάρχουν και σήμερα άγιοι, αλλά το πώς γίνονται άγιοι.
Όλες οι επιστήμες έχουν μια ιδιαίτερη μέθοδο, και για να γίνει κάποιος άγιος πρέπει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη μέθοδο, που είναι η κάθαρση της καρδιάς, ο φωτισμός του νου και η θέωση, σε συνδυασμό με τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Αυτό το συναντάμε στην «Φιλοκαλία» και στην διδασκαλία των συγχρόνων Πατέρων, και έκφραση της αγιότητος είναι η μετάνοια, η ταπείνωση, η αγάπη στον Θεό και τους ανθρώπους.
Βρίσκω την ευκαιρία να πω ότι υπάρχουν τρεις άξονες της πνευματικής ζωής, όπως τους ερμηνεύει ο ιερός Νικόλαος Καβάσιλας. Αυτό φαίνεται στα εγκαίνια του Ιερού Ναού, όπου καθαγιάζεται το ιερό θυσιαστήριο από τον Επίσκοπο, ο οποίος θέτει ιερά λείψανα μαρτύρων σε αυτό. Άρα οι άξονες της πνευματικής ζωής είναι τρείς, ήτοι ο Επίσκοπος, το θυσιαστήριο και οι άγιοι, και πρέπει να λειτουργούν σωστά αυτοί οι τρεις άξονες για να υπάρχη εκκλησιαστικό φρόνημα. Επίσκοπος που δεν συνδέεται με την θεία Ευχαριστία και δεν αναγνωρίζει τους αγίους , θεία Ευχαριστία έξω από τον Επίσκοπο και τους αγίους και αγάπη στους αγίους χωρίς συμμετοχή στην θεία Ευχαριστία και την ενότητα με τον Επίσκοπο δεν συνιστούν ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, είναι ο λαμπρός ήλιος που προκαλεί και προξενεί πόνο σε αυτούς που έχουν άρρωστους οφθαλμούς και πρόβλημα στην όραση. Και όπου υπάρχει ήλιος υπάρχει και σκιά, και στην σκιά υπάρχει και σκοτάδι, στο οποίο κυκλοφορούν πολλά αιμοβόρα θηρία.
Είδα στο διαδίκτυο την τρομακτική σκηνή της αποκεφαλίσεως ενός Χριστιανού από φανατικό Μουσουλμάνο και έπαθα σόκ. Σκέφθηκα ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εμαρτύρησαν οι Απόστολοι και οι Μάρτυρες, όπως λέγει το Συναξάριο «ξίφει τελειούται». Και αυτός είναι ένας έλεγχος για μας που αγαπάμε την καλοπέραση, τους συμβιβασμούς, την ευμάρεια.
Έτσι, οι διωγμοί δείχνουν την εσωτερική αρρώστια των διωκτών, αλλά και το μεγαλείο των Χριστιανών. Το μέτρο της αγάπης μας στον Χριστό είναι πολύ υψηλό. Η αγιότητα και η πιστότητα στις ευαγγελικές εντολές δεν προσφέρεται με χαμηλά κριτήρια ηθικού και κοινωνικού έργου, αλλά πρέπει να διαθέτουν υψηλές προδιαγραφές.
Να μη σας φανή παράδοξο αν σας πω ότι στα Μοναστήρια και κυρίως στο Άγιον Όρος είναι ένας χώρος πολέμου, ένας τόπος που γίνονται συρράξεις πολεμικές. Εννοώ βέβαια πολέμους πνευματικούς εναντίον των πονηρών πνευμάτων. Οι Πατέρες του Αγίου Όρους αποκτούν εμπειρία αυτού του πολέμου, γι’ αυτό και μπορούν να διδάξουν αυτήν την πνευματική πολεμική μέθοδο σ’ αυτούς που επιθυμούν να την μάθουν. Όταν κανείς αγωνίζεται εναντίον του διαβόλου, της αμαρτίας και του θανάτου μπορεί να βιώσει τους καρπούς της θείας Οικονομίας, της Ενανθρωπήσεως του Χριστού και να αποκτήσει την πνευματική ελευθερία και την εσωτερική πληρότητα. Οι μεγάλοι Γέροντες κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν «αλείπτες», δηλαδή προπονητές μαρτύρων. Αυτό κάνουν και σήμερα οι μεγάλοι Γέροντες.
Οι άνθρωποι σήμερα, όπως και σε κάθε εποχή, αναζητούν ανθρώπους για να τους δείξουν τον τρόπο και τον δρόμο της σωτηρίας, την μέθοδο που οδηγεί στην αγιότητα, στην εσωτερική πληρότητα.
Αυτό προσπαθήσαμε και εμείς να βιώσουμε με την προσευχή και την πίστη μας προς τους Αγίους μας , αφήνοντας πίσω κάθε μικρότητα κάθε πικρία, κάθε συκοφαντία, κάθε κακία, κάθε παραξενιά. Ανοίξαμε την αγκαλιά μας διάπλατα και ενώσαμε εν ενί στόματι και μια καρδία την φωνή μας προς τον Κυριον. Αυτός είναι ο προορισμός του συλλόγου μας , δηλ. μέσα από τις δυσκολίες που βιώνει και που προσπαθεί με τον εθελοντισμό να προσεγγίσει τον κάθε απόδημο Ρεθεμνιωτη ώστε να του ενσταλάξει την αγάπη για την παράδοση αλλά και την ενότητα , την αλληλεγγύη . Ο ιστορικός σύλλογος των αποδήμων Ρεθυμνίων της Αττικής ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ, σήκωσε όλο το βάρος των ανω εκδηλώσεων και κατάφερε με την εμπνευσμένη πρωτοβουλία του, να διδάξει, να νουθετήσει, να συγκινήσει , να ενώσει ,αλλά και να αναχαιτίσει τον κάθε πειρασμό.
Και η χαρά της εορτής δεν σταμάτησε στο εκκλησιαστικό απαραίτητο κομμάτι προς τιμήν των Αγίων μας αλλά προχώρησε και πιο πέρα σε έναν άλλο χώρο όπως οι Κρητικοί γνωρίζουν να εκδηλώνουν αυθεντικά την αγάπη τους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής δηλ. την μουσική και το χορό. Έναν ξεχωριστό ρυθμό, μία ξεχωριστή κοντυλιά, μία μοναδική μαντινάδα αφιερωμένα για τσι Αγίους μας.
Ωσαν Άγγελοι λυράρηδες , χορευτές, ψαλτάδες, τραγουδιστές, ριζίτες ,έγιναν ένα και συμμετείχαν για χατίρι των Αγίων. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ.
Ακόμη στα αυτιά μας ηχούν οι σκοποί και οι μαντινάδες , ακόμη ο νους μας φέρνει στα μάτια μας τις παραστάσεις εκδηλώσεων σεβασμού και αγάπης που έγιναν, όλοι αδερφωμένοι μπρος τσι Αγίους , φέρνοντας ένα δάκρυ από συγκίνηση.
Δεν είναι δυνατόν να σβήσεις από την μνήμη σου τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης και ομόνοιας που μόνον Άγιοι μπορούν να κατορθώσουν.
Πιστεύω πως μπορούμε, αν κρατήσουμε την ομοψυχία των πατέρων μας, των Αγίων μας ,αν βασιστούμε στην πίστη και στην παράδοση μας, που τόσο ποδοπατήσαμε τα τελευταία χρόνια, εάν επενδύσουμε και πάλι στην αληθινή Παιδεία και όχι απλώς στην εκπαίδευση, οι στόχοι της οποία αλλάζουν με την αλλαγή υπουργών, αλλά σε μια παιδεία που θα διαμορφώσει ελεύθερες προσωπικότητες , πολίτες της οικουμένης, που θα είναι , όμως πρώτα Ορθόδοξοι και Έλληνες. Αν εργαστούμε για όλα αυτά, τότε ίσως να μπορέσουμε να πούμε το 2016(1866-2016) ότι ο τόπος αυτός είναι ο πραγματικά και ουσιαστικά ελεύθερος.
*πρόεδρος του συλλόγου, δικηγόρος,θεολόγος
