Ο Χάρης Γιανννόπουλος είναι επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής που ζει και εργάζεται τον τελευταίο χρόνο στο Ρέθυμνο. Έχει παίξει σε ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και στο Ισπανικό πρωτάθλημα μεταξύ άλλων.
Πολύ πιο σημαντικό από τα αθλητικά του κατορθώματα όμως είναι ένα κείμενο που έγραψε σε μουσική ιστοσελίδα, με το οποίο διαχωρίζει τη θέση του από την απόφαση να μη γίνουν δεκτά στα σχολεία τα προσφυγόπουλα…
Το κείμενο του Χάρη Γιαννόπουλου:
“Γεννήθηκα και έζησα τα 14 πρώτα μου χρόνια στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Μια κωμόπολη η οποία όπως είναι προφανές πήρε το όνομά της από τον Μέγα Αλέξανδρο. Η Αλεξάνδρεια λοιπόν όντας γενέτειρα μου αναφέρεται από μέρους μου σε κάθε ευκαιρία. Έστω και στις λιγοστές συνεντεύξεις που δίνω φροντίζω να την αναφέρω γιατί μέχρι πριν λίγες μέρες ήμουν περήφανος που κατάγομαι από ένα μέρος που έχει το όνομα ενός ανθρώπου που άλλαξε πριν χιλιάδες χρόνια την ιστορία του κόσμου με τις αρετές του, την παιδεία του και φυσικά τη μεγάλη στρατηγική του ικανότητα…
Πριν λίγες ημέρες λοιπόν πάρθηκε μια απόφαση από τα 7 συμβούλια γονέων και κηδεμόνων της Αλεξάνδρειας. Η απόφαση αυτή είναι να μην πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο τα προσφυγόπουλα με τα παιδιά της Αλεξάνδρειας. Η απόφαση που πάρθηκε από τα συμβούλια όλων των σχολείων είναι οπισθοδρομική, στενόμυαλη κι επικίνδυνη. Ο ρατσισμός δεν θα βοηθήσει αυτό το λαό να εναρμονιστεί με την κοινωνία που τον έφεραν να ζήσει. Το αντίθετο, θα οδηγήσει σε συγκρούσεις και διαφορές μεταξύ των κατοίκων. Σε μια περίοδο που όλος ο πλανήτης δείχνει το χειρότερο του ανθρωπιστικό πρόσωπο ο τόπος μου αποφάσισε κι αυτός να κάνει το ίδιο. Να δείξει δηλαδή σε όλους ότι η ελληνική φιλοξενία είναι κάπου θαμμένη μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο.
Οι γονείς επικαλέστηκαν λόγους υγιεινής. Πόση ντροπή θα έπρεπε να νιώθουν. Τα προσφυγόπουλα είναι εμβολιασμένα και θα έχουν κίτρινο βιβλιάριο, οπότε οι δικαιολογίες για την υγιεινή των παιδιών τους είναι μια μεγάλη μπαρούφα. Είναι ξεκάθαρο ότι ένα κοινωνικό πρόβλημα δημιουργεί συνθήκες τις οποίες δεν είμαστε πάντα έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αλλά όταν η πρώτη σου επιλογή είναι να αποκλείσεις έναν άλλο άνθρωπο και να τον βάλεις στο περιθώριο είναι πραγματικό λυπηρό.
Δεν είμαι ονειροπαρμένος ούτε πιστεύω ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Δεν το θέλω άλλωστε, το να αλλάξω τον κόσμο σύμφωνα με τα δικά μου σταθμά είναι ότι πιο φασιστικό έχει ειπωθεί. Αυτό που θα ήθελα όμως είναι να αντιμετωπίζουμε τον συνάνθρωπο μας με περισσότερη αγάπη και λιγότερο φόβο.
Ελπίζω ο τόπος από τον οποίο κατάγομαι να μπορέσει να αγκαλιάσει αυτά τα παιδιά που έφυγαν από τα σπίτια τους και να τους δείξει τις αρετές του λαού μας. Να τους δείξει τα καλά στοιχεία των Ελλήνων και να μάθει από αυτούς όπως θα μάθουν κι αυτοί από εμάς”.
