Έξοδος της Ελλάδας από τα μνημόνια έφερε η συνεδρίαση του Eurogroup, που πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο την Πέμπτη 21 Ιουνίου. Η ελάφρυνση του χρέους αποτελεί πλέον γεγονός, με παράταση για τα δάνεια EFSF στα δέκα (10) χρόνια.
Η Κυβέρνηση, και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, είτε αφορά το εσωτερικό της χώρας μας, είτε την Ευρωπαϊκή κοινότητα, περίμενε με μεγάλη προσμονή τις αποφάσεις που θα έπαιρνε το Eurogroup για την οικονομική προσαρμογή της Ελλάδας.
Από την πλευρά της Ελλάδας η Ελληνική Κυβέρνηση μιλούσε ήδη από τα μέσα του χειμώνα για το τέλος των μνημονίων. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωνε συνεχώς ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει να σταθεί ξανά αντάξια της Ευρωπαικής οικογένειας, και να βγει στις αγορές παρά τους δύσκολους λογαριασμούς που είχε να πληρώσει ο λαός.
Χτες το βράδυ ή συγκεκριμένα σήμερα τα ξημερώματα, αφού η Συνεδρίαση διήρκεσε μέχρι τι μία το πρωί, η απόφαση για την Ελληνική οικονομία και κατ’ επέκταση για τους Έλληνες πολίτες πάρθηκε. Μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια έφτασε το τέλος των μνημονίων. Η Ελλάδα αφού έχει υπογράψει το τέταρτο και τελευταίο μνημόνιο με τα 88 προαπαιτούμενα, τα οποία θα εφαρμοστούν από το 2019, θα περάσει μία περίοδο αυστηρής εποπτείας -θα ελέγχεται κάθε τρεις μήνες- από όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρόικα) μέχρι να κριθεί αξιόπιστη.
Πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τα αποτελέσματα του χθεσινού Eurogroup αυτά ήταν τα εξής:
«Η Ελλάδα θα λάβει δόση ύψους 15 δις. Εκ των οποίων τα 3,3 δισ. Ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για αποπληρωμή μέρους του χρέους προς ΔΝΤ και ΕΚΤ και τη δημιουργία «μαξιλαριού» ρευστότητας ύψους 24,1 δισ., που θα εξασφαλίζει τη χώρα έναντι των αγορών για 22 μήνες. Συγχρόνως, η Ελλάδα θα έχει μία περαιτέρω παράταση της περιόδου χάριτος για τα δάνεια του EFSF (κοντά στα 100 δισ.) στα 10 χρόνια και μία επιμήκυνση της μέσης διάρκειας λήξης, επίσης κατά 10 χρόνια». [kathimerini.gr/970857/gallery/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/eurogroup-periodos-xaritos-kai-epimhkynsh-10-etwn]
Σήμερα είναι η μέρα που η κυβέρνηση έκλεισε τα στόματα όσων δεν την πίστεψαν και κυρίως της γενικότερης αντιπολίτευσης. Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Δ. Τζανακόπουλος δήλωσε ότι «ο ελληνικός λαός μπορεί να χαμογελάσει». Κατά πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Ένα μέρος της αντιπολίτευσης η Φώφη Γεννηματά μίλησε για μία …θηλιά: «Η θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων παραμένει. Η ελπίδα περιμένει. Το μνημόνιο είναι εδώ και με την σφραγίδα του Eurogroup». Στο εσωτερικό οι απόψεις διίστανται για το πόσο απομακρυνόμαστε τελικά από τα μνημόνια, αφού τα μύχια προβλήματα ακόμα υπάρχουν.
Από τη πλευρά των εταίρων και των ξένων μέσων ενημέρωσης, υπάρχει μία ανακούφιση, αλλά ταυτόχρονα και ένας φόβος για το αν η Ελλάδα θα τα καταφέρει μέχρι τέλος – όπως είπε ο ο πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο, «Η Ελλάδα βγαίνει από το πρόγραμμα χρηματοοικονομικής βοήθειας», ενώ ο Επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί μίλησε για «ιστορική στιγμή» ενώ τόνισε ότι «το Eurogroup συμφώνησε σε ένα αξιόπιστο πακέτο μέτρων για το χρέος που θα ελαφρύνει σημαντικά το ελληνικό χρέος και θα επιτρέψει στη χώρα να σταθεί στα πόδια» Oι δεύτεροι όπως η Γαλλική εφημερίδα Le Monde κάνει λόγο για «Χάρη στο κουράγιο των Ελλήνων και του Τσίπρα, η Ελλάδα επέζησε».
Αν και όλα δείχνουν πως υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ το ερώτημα που γεννάται είναι πόσο μακρύ είναι αυτό όμως; Τα απομεινάρια της οκταετής κρίσης δεν μπορούν έτσι εύκολα να μετριαστούν όπως βέβαια είναι εξίσου δύσκολο να σκεφτούμε και τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ.
Πριν φτάσουμε στη κρίση υπήρχε ένα σαθρό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, το οποίο συντηρούνταν τόσο απο τη πολιτική όσο και απο τους πολίτες. Πελατειακές σχέσεις, δούνε και λαβείν, μία ψήφος ισούται με μία θέση στο δημόσιο τομέα, και όσο οι ψήφοι πολλαπλασιάζονται τόσο πολλαπλασιάζονται και οι θέσεις αποτελούσε το βασικό χαρακτηριστικό του δημοσίου και των εκπροσώπων του. Ειδικά στις μικρές επαρχίες η οικογενειοκρατία του 20ου αιώνα έχει γίνει αναπόσπαστος δεσμός εξ αίματος ανάμεσα στους εκλεγμένους και στους εκλεκτούς.
Οι παρωπίδες που φορούσαν όλοι και κοιτούσαν μονάχα τι συμβαίνει στο δικό τους ταμείο αδιαφορώντας για το τι μέλει γενέσθαι των συνανθρώπων τους έφερε όχι μόνο την οικονομική αλλά και την ηθικό-κοινωνική κρίση. Όλοι μιλάνε για τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις Σκανδιναβικές χώρες, την Ολλανδία, το Βέλγιο πως τα κατάφεραν και κινούνται σε ρυθμούς ανάπτυξης και αυτοί οι ρυθμοί συνεχώς και αυξάνονται. Πέρα από τη βιομηχανία, την τεχνολογία – επιστήμη, την ανάπτυξη στους τομείς της υγείας και του περιβάλλοντος, τη παιδεία που προσφέρουν στα παιδιά τους, μπορούν να συνδράμουν σε ένα άλλο ταμείο που μπορεί να μην έχει την ίδια ικανότητα με αυτούς Όχι ότι εμείς δεν μπορούμε, αλλά κάπου ξεχάσαμε να σκεφτόμαστε τι κάνει αυτός που βρίσκεται στα δεξιά ή στα αριστερά μας.
Σε μία συζήτηση με μία κοπέλα φοιτήτρια στη Γερμανία μου εξέφρασε την έκπληξή της όταν μία οικογένεια που έπαιρνε τα επιδόματα τα οποία της αναλογούσαν και αφού είχε όσα χρήματα χρειαζόταν για να ζήσει έδιναν σε κοινωνικό ταμείο που είχε οργανώσει μια μη κερδοσκοπική ομάδα για να βοηθήσουν άτομα, οικογένειες που χρειάζονταν βοήθεια.
Μολονότι όλοι νιώθουν μια ανακούφιση ή τουλάχιστον εκείνοι που πίστεψαν, εγώ σκέφτομαι πως αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, αν δεν αναθεωρήσουμε τις αρχές και τις αξίες μας όσα Eurogroup και να γίνουν η Ελλάδα θα κινδυνεύει πάντα από μία ενδεχόμενη κρίση. Δεν αρκεί να γυρίσουμε σελίδα αλλά οφείλουμε να αλλάξουμε κεφάλαιο!
Άννια Κατσούλη
