Η Γιώτα Φέστα σ’ έναν αποκαλυπτικό μονόλογο.
Μια γυναίκα περιμένει κάθε Πέμπτη απόγευμα έναν άντρα.
Ξαφνικά την καλούν για αναγνώριση.
Αναγνωρίζει τα σημάδια ενός ανεκπλήρωτου έρωτα.
Αναγνωρίζει την ιστορία της ζωής της.
“Τι θα πει θα σε σκέφτομαι πάντα”; “Τι άλλο από το θα σε αδικώ ισόβια”;
Μια ερωτική ιστορία σαν κι αυτές που περνούν πάνω απ’ τις ζωές και τις σαρώνουν. Τις αφήνουν γυμνές και έρημες.
“…Ήθελα να γράψω αυτή την ιστορία γι αυτή τη γυναίκα και γι αυτόν τον άντρα, που είναι ανυπόφορα παρών σ’ αυτό το έργο, κι ας μη μπορεί να αρθρώσει ούτε λέξη…” Άκης Δήμου
“Πρέπει να είναι χειμώνας, για να μπορώ να φανταστώ μιαν Άνοιξη”.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κείμενο: Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία: Φρόσω Μαστρόκαλου
Σχεδιασμός ήχου: Σοφία Καμαγιάννη
Φωτογραφίες: Anna Kei
Παραγωγή: Pan Entertainment
Διάρκεια:60’
Τόπος: 4ο Φεστιβάλ Αντίβαρο στο Ρέθυμνο.
Κέντρο Κρητικής Λαϊκής Τέχνης, Κριτοβουλίδου 15, Παλιάμπόλη, Ρέθυμνο.
13 & 14 Απριλίου 2019
Ώρα έναρξης 9 μμ
Γενική Είσοδος: 10€ / Μειωμένο 8€
Γράφτηκαν για την παράσταση:
…εξαιρετικό μονόπρακτο. Η Γιώτα Φέστα έπιασε το νήμα σε μια σκηνοθεσία κατακτημένες, εσωστρεφούς λιτότητας. Κανένα στολίδι, καμία εξωτερική διαφυγή στη διαδρομή προς την καταβύθιση. Ο δρόμος είναι εσωτερικός. … Η Φέστα ήταν η απόγνωση της ηρωίδας, βυθισμένη στην αδιάλειπτη μοναξιά της, απέφυγε ερμηνευτικές εκρήξεις. Η διαμαρτυρία, το βάσανο, συντελείται βαθιά, εκεί που οι απώλειες δεν αντιστρέφονται. Ακόμη πιο βαθιά. Η διαδρομή είναι αποκλειστικά εσωτερική και ο πόνος άηχος.
Άννα Μιχαλιτσιανου aixmi.gr
H Γιώτα Φέστα είναι τόσο άμεση και επιβλητική σε αυτό που κάνει. Εντυπωσιάζοντας με τον τρόπο που στήνεται η κινείται. Συγκλονίζει με τον θαρραλέο τρόπο που αντιμετωπίζει τη σκιά της ίδιας της μοναξιάς της στον τοίχο σαν ζωντανή μετάνοια. Τρομάζει με το ποσό βαθύτατα έχει επενδύσει προσωπικά και δοθεί σε αυτό το κείμενο και την παράσταση. Το δυνατό χειροκρότημα στο τέλος είναι κάθαρση για την ίδια όσο και για το κοινό, και αναγνώριση μιας ιδιαίτερης ερμηνείας.
G. KOULTOURA.gr
Ο Δήμου στον πράγματι έξοχο μονόλογο της προδομένης γυναίκας σωρεύει όλη την πίκρα, όλη την αποστροφή, όλη την απαξίωση όχι μόνο για τον προδότη τη σχέσης, αλλά γενικά για την ανθρώπινη αξιοπιστία.
Η προδομένη γυναίκα του Δήμου σχεδόν νιώθει μια πρωτόφαντη αλλά ψυχρά ελεγχόμενη ηδονή άλλης τάξεως βλέποντας πλέον ερωτικά ανενεργό, άρα αφοπλισμένο το ερωτικό σώμα που κάποτε χάρηκε και το απώλεσε.
Η Γιώτα Φέστα ερμήνευσε με τρόπο αριστουργηματικό την παγωμένη περσόνα της προδομένης του έρωτα. Κατόρθωσε να μας πείσει με τρόπο λιτό, κίνηση λιτή και μια βαθιά πίκρα στα αδάκρυτα μάτια της πως το τραύμα ήταν ανεπούλωτο και η μνήμη έχει στομώσει μετατρέποντας την παλαιά ευτυχία σε αηδία και την ανάμνηση της ηδονής σε διαρκή ψυχική και σωματική οδύνη.
Κώστας Γεωργουσόπουλος Τα Νέα
