Επιμέλεια: Ματθαίος Ι. Τσιριμονακης
Κι ο Μουσταφάς ως τα’ άκουσε λέγει σ’ το μπαϊράκι[1]:
-Κακόν πολύ το πάθαμε, μα δεν έρχεται μιντάτι,
κακόν πολύ το πάθαμε μα δα ‘ρχονται οι Λακκιώτες,
πούνιε σ’ τα πόδια γλήγοροι κ’ είνε και παιγνιδιώταις.
Και όντεν επερνούσανε είς τα Μεσκλά [2] δρωμένοι,
ρωτούσανε τσοι Μεσκλιανούς αν είνι’ ετοιμασμένοι.
Κι ο Κούκουλος μαζί ‘ητονε κι ακλούθιε το Ασκέρι,
Και σαν εβγήκε σ’ το Φλωμέ έσυρε το μαχαίρι.
-Αγάλι γάλι Σταμαθιό να μπούν ομπρός σου οι γι άλλοι,
κι αν έχασες τα κάρβουνα ίντα σου φταίν’ οι γι άλλοι;
-Ούλ’ είστε διαολόπιστοι, ούλ’ είστε κερατάδες,
ούλοι θα τα πλερώσετε είκοσι δυό παράδες.
Το Λούπο-Γεώργη φώνιαζε:
-Γλάκα να τσοι σκοτώσης, ογιά να πάρης τα’ άρματα κ’ εμένα να μου δώσης.
Γιατί φυσέκια δε βαστώ κ’ είμαι και κουρασμένος
και το τουφέκι μ’ είν’ παληό και ξαχαλαρωμένο.
-Κουτέλονε[3] τσοι Μουσταφά σαν είσαι παλληκάρι,
απού καυκούσουν[4]κ’ ήλεγες!
-Γυναίκες είνι’ οι γι άλλοι!
Μα όντε τσοι γιουργιάρανε[5] σ’ του Μαρμαρά τη Βρύσι,
Ο πλάτανος εσείστηκε την τρίχα να ραΐση.
-Κουτέλονε μας μας Μουσταφά , σαν είσαι παλληκάρι,
απού, καυκούσουν κι’ ήλεγες, Γυναίκκες είνι’ οι γι άλλοι.
Τα θάρρη ‘χομε σ’ το θεό και είς την Παναγία,
Πως θα σε ζιγόνωμε[6] ως την Πελεκαπίνα.
Ομπρός εμπρός επχαίνανε δρωμένοι οι Λακκιώταις,
που κάνανε τον πόλεμο κ’ έκαναν και τσι μπρόβαις.
Οι Σφακιανοί δεν είν’ καλοί ογιά να βγάνουν νάμια[7]
Μόνο να κλέφτουνε σφαχτά[8] και βούγια και σαγάνια[9].
Το μεσημέρι πήγανε σ’ τη χώρα το χαμπέρι[10]
και η Τουρκιά ως τ’ άκουσε τα γόναταν τση δέρνει.
Η μια ‘κλαιγε τον άντρα τση κ’ η γι ‘άλλη τον υγιόν τση
Κι η άλλη η κακορρίζικη τον αγαπητικόν τση.
Η Μουσταφού εκάθεντον κ’ ΄λεγε μαντινάδες,
πως είν’ ο Μουσταφάς καλός και δε φοβάται μπάλαις.
Η Μουσταφού εθάρρεψε[11]πως ήτον πανηγύρι,
επήρε και το χαϊμαλί πως θα ξαναγαϊρη.
[1] Στράτευμα.
[2] Χωριό των Χανίων.
[3] Αντιμετώπισε τους πρόσωπο με πρόσωπο.
[4] Καυχιόσουν.
[5] Ορμήσανε.
[6] Κυνηγούμε.
[7] Καλά ονόματα.
[8] Πρόβατα.
[9] Χάλκινα σκεύη.
[10] Είδηση.
[11] Νόμιζε.
