Το θερμό χειροκρότημα, που εισέπραξε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την ομιλία του στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, ερμηνεύθηκε από την ελληνική πλευρά ως απτή απόδειξη πως πέτυχε το στόχο του.
Αυτή τη φορά (σε αντίθεση με τις δημόσιες δηλώσεις πριν και μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ) ο κ. Μητσοτάκης κατήγγειλε (εμμέσως) την τουρκική επιθετικότητα, την οποία παρομοίασε με τη ρωσική για να πείσει τα μέλη του Κογκρέσου να “μπλοκάρουν” τυχόν πώληση νέων F16 στην Τουρκία. Η κυβέρνηση εξαρχής βασιζόταν στο Κογκρέσο για να μην προχωρήσουν τα σχέδια του State Deparment για έμπρακτη αναθέρμανση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων.
Αίσθηση πάντως προκάλεσε το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ούτε μία φορά δεν είπε τη λέξη “Τουρκία”, αλλά φωτογράφησε τη γειτονική χώρα. Σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, ο κ.Μητσοτάκης επέλεξε να αναφερθεί μόνο εμμέσως στην Τουρκία ώστε να μη θεωρηθεί από τα μέλη του Κογκρέσου ότι αξιοποίησε αυτή την πρόσκληση για να… γκρινιάξει για τη γειτονική χώρα και σύμμαχο στο ΝΑΤΟ.
Αντίθετα, σχολίαζαν τα ίδια στελέχη, ο πρωθυπουργός πρώτα μίλησε για τα θέματα που ενδιαφέρουν τους Αμερικανούς, δηλαδή για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και τα συνέδεσε με τις ελληνικές θέσεις. Με αυτό τον τρόπο, έλεγαν, θέλησε να κάνει τα μέλη του Κογκρέσου να ταυτιστούν με την Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία, για να καταλήξει στην έκκληση να λάβουν υπόψη τους τη σταθερότητα της περιοχής και της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ σε μία τόσο κρίσιμη συγκυρία, πριν εγκρίνουν νέο στρατιωτικό εξοπλισμό για την Άγκυρα- χωρίς όμως ούτε σε αυτό το σημείο να την κατονομάσει.
Μετά το χειροκρότημα όμως, τι θα μείνει από την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον; Η Τουρκία βεβαίως δε θα πάψει έτσι απλά να έχει σημαντική θέση στους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Η Ελλάδα όμως διεκδικεί, εκτός από ένα “φρένο” στον στρατιωτικό εξοπλισμό της γείτονος, να είναι εκείνη που θα έχει την πρώτη θέση στην αμερικανική στρατηγική και κατά συνέπεια ευνοϊκότερη μεταχείριση, όπως θεωρεί η ελληνική κυβέρνηση.
Η ενεργειακή διάσταση
Δεν είναι τυχαίο ότι και το ενεργειακό είχε περίοπτη θέση στις συζητήσεις και τις δηλώσεις, με τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι κόμβος ενέργειας και πύλη εισόδου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, στο πλαίσιο της ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία. Σημειωτέο ότι ο Ελληνοαμερικανός Νίκος Τσάφος ανέλαβε στο πλαίσιο αυτό ενεργειακός σύμβουλος του πρωθυπουργού για να βρίσκεται σε επαφή με τον αντίστοιχο σύμβουλο του προέδρου των ΗΠΑ, Άμος Χοκστάιν. Ενώ στο τραπέζι τέθηκε και η δημιουργία νέων μονάδων επαναεριοποίησης LNG στην Ελλάδα, όπως αυτή της Αλεξανδρούπολης.
Κυβερνητικές πηγές σε κάθε περίπτωση χαρακτήριζαν την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, ήτοι τη συνάντηση με τον Τζο Μπάιντεν και την ομιλία στο Κογκρέσο, απόλυτα επιτυχημένη.
“Η Ελλάδα επέστρεψε δυναμικά στο παγκόσμιο και περιφερειακό γίγνεσθαι, ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Μια χώρα πόλος σταθερότητας, δικαίου, ασφάλειας και ανάπτυξης. Μια χώρα που κρατάει τα κλειδιά της ειρήνης και της ενεργειακής σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Μια χώρα της οποίας η κληρονομιά, σε αξίες και αρχές, αναγνωρίζεται ως η πηγή του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού”, υποστήριζαν σε πανηγυρικό κλίμα, εκτιμώντς ότι Ελλάδα και ΗΠΑ έχουν αμοιβαία συμφέροντα και κοινές καταστατικές αρχές.
Φέρνει ένας …«Τζο Μπαϊντενόπουλος» την άνοιξη;
Εν τω μεταξύ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στελέχη της ΝΔ χαρακτήριζαν ιστορική στιγμή την ομιλία Μητσοτάκη στο αμερικανικό Κογκρέσο, χρησιμοποιούσαν τη λέξη “υπερηφάνια” και εγκωμίαζαν τον πρωθυπουργό ως διεθνή ηγέτη και συνομιλητή του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν.
“Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης συνόψισε άρτια το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού, επανατοποθετώντας την Ελλάδα στο παγκόσμιο στερέωμα. Ένας πρωθυπουργός αντάξιος του Έθνους μας. Μόνο περηφάνια!”, σχολίασε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, με ανάρτησή του στο Facebook.
Στην κυβέρνηση θεωρούν άλλωστε ότι με την ομιλία του στο Κογκρέσο ο πρωθυπουργός κέρδισε πόντους στο εσωτερικό ακροατήριο και δη στην πατριωτική δεξιά.
Ορισμένοι γαλάζιοι εκτιμούσαν δε ότι η φιλική αντιμετώπιση του ευδιάθετου και γεμάτου όρεξη για χιούμορ Μπάιντεν στον κ.Μητσοτάκη σημαίνει πως η κυβέρνηση έχει έναν απευθείας δίαυλο πια με το Λευκό Οίκο, μετά από μία μακρά περίοδο κατά την οπόια ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε προνομιακή σχέση με τον Ντοναλντ Τραμπ. Τίθεται βεβαίως το ερώτημα: Οι ΗΠΑ δεν θα ακολουθήσουν realpolitik απέναντι στην Τουρκία, εφόσον κρίνουν ότι αυτό τις συμφέρει και προκειμένου να μην τη χάσουν στην αγκαλιά του Βλαντιμίρ Πούτιν;
Εξάλλου, ο Τζο Μπάιντεν μπορεί να θυμήθηκε ότι οι Ελληνοαμερικανοί στο Ντέλαγουερ τον αποκαλούσαν “Τζο Μπαϊντενόπουλος”, αλλά και ο Τραμπ είχε καλή σχέση και στήριξη από την ελληνική ομογένεια στην αρχή…
Ο κ. Μητσοτάκης σε κάθε περίπτωση προσπάθησε να εκθέσει την Άγκυρα στα μάτια των Αμερικανών, στηλιτεύοντας τα “παζάρια” στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ με “ομήρους” τη Σουηδία και τη Φινλανδία και θέλοντας να πείσει τους Συμμάχους ότι δεν χρειάζεται να κάνουν τα χατίρια της Τουρκίας.
Ο πρωθυπουργός επίσης δεν έχασε την ευκαιρία από το βήμα του Κογκρέσου να καταγγείλει το “λαϊκισμό” που όπως είπε κόστισε στη χώρα, εξαπολύοντας έτσι επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έκανε λόγο και για ανάγκη «μετασχηματισμού» των social media ώστε να μην είναι τόσο “διαβρωτικά”.
