Την παραίτησή του υπέβαλε την Πέμπτη, 28 Ιουλίου, ο διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ρεθύμνου λόγω της δραματικής έλλειψης αναισθησιολόγων.
Η σχετική ενημέρωση από το «Συντονιστικό Ρεθύμνου για τη δημόσια υγεία»:
Περί χειρουργείων, αναισθησιολόγων και κρατικής αναισθησίας…
Ο χειρουργικός τομέας ενός νοσοκομείου μπορεί κυριολεκτικά να διαλυθεί αν του στερήσεις τους αναισθησιολόγους. Δημιουργείται ένα ντόμινο εξελίξεων που είναι πολύ δύσκολο να ανακοπεί. Αρχικά διακόπτονται τα τακτικά χειρουργεία μια που χωρίς αναισθησιολόγους υπό κανονικές συνθήκες, χειρουργεία δεν γίνονται. Αν λοιπόν υπάρχουν λιγότεροι από τους προβλεπόμενους για την φυσιολογική λειτουργεία του νοσοκομείου, αναγκαστικά καλύπτουν μόνο τα βασικά που σημαίνει τα έκτακτα. Έτσι, οποιοδήποτε χειρουργικό θέμα γενικής χειρουργικής (πχ αφαίρεση χολής), ορθοπεδικής (πχ αρθροπλαστική ισχίου), γυναικολογίας (πχ αφαίρεση κάποιας κύστης), ΩΡΛ (πχ αφαίρεση αμυγδαλών) που δεν είναι επείγον, αναβάλλεται. Όποιος γιατρός του χειρουργικού τομέα αγαπάει την δουλειά του, τα τελευταία τρία χρόνια ουσιαστικά αδυνατεί να την ασκήσει. Υπάρχουν χειρουργοί στο νοσοκομείο μας που προσπαθούν να αποσπαστούν σε άλλα νοσοκομεία της Κρήτης προκειμένου να πράττουν το αυτονόητο, να χειρουργούν.
Η ραχοκοκαλιά των κλινικών στην Ελλάδα είναι οι ειδικευόμενοι κάθε κλινικής. Πρόκειται για τους γιατρούς που εκπαιδεύονται για να πάρουν την ειδικότητα και είναι αυτοί που εμπλέκονται από το πιο απλό μέχρι το πιο πολύπλοκο, υπό την επίβλεψη των ειδικών. Στις πρώτες βοήθειες, τα πιο απλά θλαστικά ή διαστρέμματα ή ρινορραγίες τα αντιμετωπίζουν οι ειδικευόμενοι έχοντας κοντά τους τους επιμελητές των ΤΕΠ αν χρειαστούν κάτι. Είναι κατανοητό πως αν κάτι είναι σοβαρό θα συνδράμει ο ειδικός κάθε κλινικής. Αν λάβουμε υπόψη πως η ενεργή γενική εφημερία, που στο δικό μας νοσοκομείο έχουμε κάθε μέρα γενικές εφημερίες, συνεπάγεται πως οι γιατροί μένουν μέσα στο νοσοκομείο για τουλάχιστον 24 ώρες, είναι φανερό πως ο επιτελικός ρόλος ενός ειδικού, που καλείται να παρέμβει μόνο στα σοβαρά, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν ενός ειδικευόμενου που είναι σχεδόν συνέχεια στα ΤΕΠ. Για αυτό τον λόγο επιβάλλεται να υπάρχουν τουλάχιστον δύο ειδικευόμενοι στην εφημερία. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε πως στην χειρουργική κλινική του νοσοκομείου μας για 7 θέσεις ειδικευόμενων αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει κανένας ειδικευόμενος χειρουργικής. Όταν προκηρύσσονται θέσεις, είναι λογικό πως πριν να καταθέσουν τα χαρτιά τους οι γιατροί για να εκδηλώσουν ενδιαφέρον συλλέγουν
πληροφορίες. Ποιος ειδικευόμενος χειρουργικής θα πήγαινε σε κλινική που τα τελευταία 3 χρόνια δεν χειρουργούν παρά μόνο τα έκτακτα; Επίσης, ποιος θα πήγαινε σε μια κλινική που για 7 θέσεις ειδικευόμενων θα είναι μόνος/η. Κατάληξη; Όταν ένας χειρουργός που εργάζεται για πάνω από 30 χρόνια, ξεκινώντας από ειδικευόμενος για να φτάσει να είναι διευθυντής μια κλινικής να καταλήγει να μην χειρουργεί και να κάνει και πάλι την δουλειά του ειδικευόμενου (άλλες δυνάμεις στα 30 σου και άλλες στα 60 σου), νομοτελειακά θα κάνει όσο κουράγιο έχει και τελικά θα παραιτηθεί. Δυστυχώς, όχι απλά θα ακολουθήσουν και άλλοι που θα παραιτηθούν, αλλά δεν υπάρχουν διαθέσιμοι για να αναπληρώσουν ακόμα και αν προκηρυχθούν άμεσα οι θέσεις όσων παραιτούνται.
Είναι αναμενόμενο όταν φεύγει ένας από τους ειδικούς γιατρούς το βάρος των εφημεριών να πέφτει στους εναπομείναντες οι οποίοι επίσης θα λυγίσουν και είτε θα αποσπαστούν σε άλλα νοσοκομεία είτε θα παραιτηθούν. Να αναφέρουμε εδώ πως οι γραφειοκρατικές στρεβλώσεις του συστήματος απαιτούν στην καλύτερη των περιπτώσεων 8 μήνες με ένα χρόνο, για να γίνει προσληφθεί καινούργιος γιατρός. Όμως, ούτε οι απολαβές αποτελούν κίνητρο, ούτε οι συνθήκες εργασίας, οπότε αφενός ποιος χειρουργός θα έρθει στην θέση του διευθυντή που παραιτήθηκε και αφετέρου, ακόμα και αν υπάρχει κάποιος θα κάνει στην καλύτερη των περιπτώσεων 8 μήνες μέχρι να έρθει.
Το καράβι του Ρεθύμνου έχει χρόνια τώρα που είναι αταξίδευτο. Να μην επιτρέψουμε και το νοσοκομείο του να πάει αβοήθητο.
