Τις ημέρες 29 Αυγούστου έως 1 Σεπτεμβρίου φιλοξενείται στο κάστρο της Φορτέτζας, στο Ρέθυμνο, το 4ο Rethymno Rocks! Festival, με σκοτεινή «μέταλ» μουσική, για το οποίο νιώθουν περήφανοι οι οπαδοί της ροκ και της μέταλ, ιδιαίτερα εφόσον συμμετέχουν και αρκετά ελληνικά συγκροτήματα. Στα πλαίσια της διοργάνωσης, φιλοξενείται στην Αίθουσα Πυροβολικού της Φορτέτζας εικαστική έκθεση, με δημιουργίες Ελλήνων καλλιτεχνών και μια «επίσημη έκθεση» του Αμερικανού φωτογράφου John Santerineross με τίτλο «Dream of the Secret God» (Το όνειρο του μυστικού Θεού).
Στην αφίσα της εικαστικής έκθεσης αναγράφεται ότι η εκδήλωση διοργανώνεται από την πολιτιστική ομάδα «Σκιές» (με δραστηριότητα στο χώρο της σκληρής ροκ τουλάχιστον από το 2009), με συνδιοργανωτή την Περιφέρεια Κρήτης και την υποστήριξη του Δήμου Ρεθύμνου.
Και εδώ αρχίζουν οι απορίες. Οι υπεύθυνοι πολιτισμού του Δήμου Ρεθύμνου και της Περιφέρειας Κρήτης γνωρίζουν ότι τα συγκεκριμένα καλλιτεχνικά ρεύματα (τόσο στη μουσική, όσο και στα εικαστικά) εκφράζουν απόλυτο σκοτάδι, λατρεία του θανάτου, ύμνους στον Σατανά και τα σχετικά; Πώς – με ποια ακριβώς λογική – οι δύο αυτοί επίσημοι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης συνδιοργανώνουν και υποστηρίζουν μια τέτοια δραστηριότητα;
Πώς μπορεί να θεωρηθεί πολιτισμός όλο αυτό το ρεύμα και τι ακριβώς προσφέρει στο κοινό του (ως επί το πλείστον εφηβικό και νεανικό κοινό), ώστε να προωθείται από την τοπική αυτοδιοίκηση και γενικά από επίσημους φορείς;
Αναρωτήθηκε κανείς για τον «Μαύρο Συμβολιστή» John Santerineross και για συγκροτήματα που ονομάζονται Suicidal Angels (Αυτοκτονικοί Άγγελοι), Beast In Black (Κτήνος σε Μαύρο) και Saturday Night Satan, δηλ. Ο Σατανάς του Σαββατόβραδου; (Περισσότερα εδώ: https://rethymnorocks.gr/). Σημειώνω ότι δεν τους κρίνω ως ανθρώπους (μπορεί να είναι τα καλύτερα παιδιά), αλλά το θέμα είναι τι εκφράζουν με τον ήχο της μουσικής τους, τους στίχους των τραγουδιών τους και την όλη παρουσία τους – και υπόψιν ότι η τέχνη διαμορφώνει την κοινωνία και μπορεί να τη βοηθήσει να βρει, είτε το δρόμο προς το Φως είτε τα ομιχλώδη μονοπάτια προς το σκοτάδι. Για το τι είδους δρόμους έχουν πάρει οι ίδιοι, αυτοί ξέρουν.
Το αποκορύφωμα είναι ότι παρέχεται δωρεάν είσοδος σε… παιδιά κάτω των 12 ετών, μήπως και χάσουν το «υπέροχο πολιτιστικό γεγονός» και τις επιρροές που θα ασκήσει στη συνείδησή τους και την ψυχή τους!
Για να είμαι ειλικρινής και δίκαιος, συμπαθώ τους ροκάδες, ξέρω και αναγνωρίζω ότι η ροκ και όλες οι αποχρώσεις της είναι ένα μουσικό κύμα διαμαρτυρίαςγια το κακό που υπάρχει στη ζωή και την κοινωνία, για τα ποικίλα προβλήματα που τρελαίνουν τους ανθρώπους, για την αγωνία των νέων – ιδίως – ανθρώπων για το παρόν και το μέλλον. Παλεύοντας όμως με το σκοτάδι, δυστυχώς, πάμπολλες φορές η ροκ και μέταλ μουσική γίνεται η ίδια εκφραστής του σκοταδιού, το εξυμνεί και το αγκαλιάζει. Και το μεταδίδει στους γύρω της. Το σκοτάδι το πολεμάς με το Φως, όχι πάλι με σκοτάδι. Και βρισκόμαστε σε μια εποχή πολύ, μα πολύ σκοτεινή, που γίνεται ολοένα σκοτεινότερη! Με ανάποδους σταυρούς και επικλήσεις στο Σατανά δεν εκφράζεις το Φως.
Τις «Σκιές» τις καταλαβαίνω. Τους μικρούς και μεγάλους ροκάδες, που παλεύουν με τους δαίμονές τους στη σκηνή και στα στούντιο, επίσης τους καταλαβαίνω. Τον Δήμο Ρεθύμνου και την Περιφέρεια Κρήτης που φιλοξενούν τέτοιες εκδηλώσεις δεν τους καταλαβαίνω, λυπάμαι και αναρωτιέμαι!…
Με εκτίμηση
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
