Την Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012, ημέρα μνήμης των Αναιρεθέντων Πατέρων και επέτειος του ολοκαυτώματος της Ιεράς Μονής Αγίου Πνεύματος στον Κισσό Αγίου Βασιλείου (15 Ιουνίου 1821), θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία το βράδυ της Πέμπτης 14ης Ιουνίου (Εσπερινός, Όρθρος και εν συνεχεία Νυκτερινή Θεία Λειτουργία) από ώρας 21:00 έως και 00:30.
Εκ της Ιεράς Μονής. Τηλέφωνο επικοινωνίας 6972835485.
Η Ιστορική Μονή Αγίου Πνεύματος
Η ίδρυση της Μονής Αγίου Πνεύματος χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το πιθανότερο είναι ότι η ίδρυσή της ανάγεται κατά το τέλος της δεύτερο-βυζαντινής περιόδου (961-1204 μ.Χ.) ή κατά τα χρόνια της πρώιμης Ενετοκρατίας στην Κρήτη. Αρκετά Ενετικά (νοταριανά) έγγραφα αναφέρονται στη μονή κατά τα έτη 1635 και 1640, δηλαδή πριν την τουρκοκρατία, τα οποία πιστοποιούν ότι το μοναστήρι βρισκόταν σε άνθηση και πλήρη λειτουργία κατά το χρονικό αυτό διάστημα.
Το ίδιο πιστοποιεί, λίγο αργότερα, έγγραφο του 1658, του ιεροδικείου Ρεθύμνης, μιας και η Κρήτη βρισκόταν υπό τούρκικη κυριαρχία. Έκτοτε αρκετά έγγραφα – Σουλτανικά φιρμάνια και Συνοδικά Σιγγιλιώδη Πατριαρχικά γράμματα- έχουν εκδοθεί για θέματα που αφορούσαν το μοναστήρι, κάποια από τα οποία διασώθηκαν στο αρχείο της Ιεράς Μονής Πρέβελη.
Λειτουργούσε ως αυτόνομη ενοριακή Μονή από την ίδρυσή της μέχρι την 15η Ιουνίου 1821, ημέρα που γνώρισε την τουρκική θηριωδία, καθώς Αμπαδιώτες Τούρκοι σε επέλαση τους σφαγίασαν τους μοναχούς και πυρπόλησαν το κτιριακό συγκρότημα. Υπήρξε, μάλιστα, η πρώτη Μονή, η οποία καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά την επανάσταση του 1821 στην Κρήτη.
Το μοναστήρι – ακατοίκητο πια- προσαρτήθηκε ως Μετόχι στο πλησιέστερο και ισχυρότερο τότε μοναστήρι του Πρέβελη και το έτος 1836 υπό τη σοφή καθοδήγηση του Επισκόπου Λάμπης Νικοδήμου Σουμπασάκη ιδρύθηκε και λειτούργησε στο Άγιο Πνεύμα η περιώνυμη «Σχολή του Αγίου Πνεύματος», η οποία αναδείχθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα της τουρκοκρατούμενης Κρήτης κατά το 19ο αιώνα.
Η εμβέλεια του πνευματικού αυτού κέντρου εκτεινόταν από τη νήσο Γαύδο, σ’ ολόκληρη την Επαρχία Σφακίων και Αγίου Βασιλείου. Ενίοτε κάλυπτε και τις ανάγκες των επαρχιών Καινουρίου, Πυργιωτίσσης, Αμαρίου και της περιοχής του δυτικού Ρεθύμνου. Χιλιάδες Κρητικόπουλα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας θήτευσαν στο σεπτό αυτό χώρο και τράφηκαν πνευματικά, σωματικά και ψυχικά.
Στον περιβάλλοντα χώρο της Μονής υπάρχει μνημείο πεσόντων προς τιμήν των διακοσίων εθελοντών αγωνιστών που έπεσαν ηρωικά πολεμώντας τους Τούρκους στις 5 Δεκεμβρίου 1868. Ήταν το στρατιωτικό σώμα του Δημητρίου Πετροπουλάκη, που ήρθαν στην Κρήτη για να βοηθήσουν τους επαναστατημένους Κρητικούς. O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων κ.κ. Ειρηναίος έκανε πράξη την επανίδρυση της μονής. Γίνονται συνεχείς προσπάθειες για την αναστύλωση και πλήρη λειτουργία της Μονής.
