Ανοιχτή επιστολή προς το διοικητή του Νοσοκομείου Ρεθύμνου κ. Νίκο Ξυπολυτά, από την Πολιτιστική Κίνηση Μαργαριτών, τον σύλλογο που διενεργούσε «παράνομο έρανο» σε αγροτικό ιατρείο.
Αγαπητέ κύριε διοικητά.
Σας απευθύνουμε την παρούσα επιστολή διαμαρτυρίας εξαιτίας της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, που παρατηρήσαμε στα άρθρα σας για τα αγροτικά ιατρεία του νομού. Μπορεί όσα γράφετε να βοηθούν το άρθρο σας, αλλά δυστυχώς είναι επικίνδυνα για τη συνοχή του κοινωνικού ιστού, ο οποίος δοκιμάζεται ούτως ή άλλως στις μέρες μας, και δεν έχει ανάγκη από περισσότερη δοκιμασία.
Είδαμε, κύριε Ξυπολυτά, στο κείμενό σας τη δράση μας ανάμεσα στα «απαράδεκτα που ακόμα επικρατούν» στο νομό μας. Μας «στολίσατε» κανονικά για δεύτερη φορά και το κάνατε δημόσια, αποσιωπώντας τη δική μας προσφορά, αμαυρώνοντας τη δουλειά μας κι εμάς τους ίδιους. Φωτογραφήσατε τόσο καλά το χωριό μας, που το αναγνωρίσαμε αμέσως. Είμαστε λοιπόν αναγκασμένοι να επαναφέρουμε το θέμα ενώπιον των συμπολιτών μας πλέον, και ας μας κρίνουν αυτοί.
Να σας υπενθυμίσω ότι οι πολιτιστικοί σύλλογοι ανέκαθεν κάλυπταν ανάγκες που δεν μπορούσε η επίσημη Πολιτεία να καλύψει, αλλά κανείς δεν τους κατηγόρησε ως τώρα γι’ αυτό. Μήπως έχει ανατείλει μια νέα εποχή;
Ας ξεκινήσουμε με το κείμενό σας. Λέτε χαρακτηριστικά: «Αλλού η έφοδός μας ανακάλυψε στο γραφείο του γιατρού έναν κουμπαρά! Ένα σημείωμα απαιτούσε επιτακτικά, μη επιδεχόμενο αντίρρηση, ένα ευρώ από κάθε κατέχοντα βιβλιάριο υγείας για τις ανάγκες του άσχετου με την υγεία, φορέα του χωριού, τον… Πολιτιστικό! Καλέσαμε τον σύλλογο, σκίσαμε την… «εντολή» προς τους ασφαλισμένους, έγιναν δριμύτατες παρατηρήσεις και στον γιατρό που το ανέχονταν και σ’ αυτούς που το τοποθέτησαν. Παράνομος έρανος σε ιατρείο δημόσιο, απαγορεύεται άλλωστε από τον νόμο.» (υπογράμμιση δική μου).
Κύριε διοικητά
Είμαστε ένας σύλλογος που το μόνο μας έσοδο είναι η ετήσια χοροεσπερίδα του χωριού. Ένα έσοδο πενιχρό για την πολιτιστική δημιουργία που λαμβάνει χώρα στις Μαργαρίτες και που, εκ μέρους του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, προσφέρεται δωρεάν στο κοινό της περιοχής για δεκαετίες. Όσα θα αναφερθούν παρακάτω σάς έγιναν γνωστά από την πρώτη στιγμή της «εφόδου» σας, και μάλιστα στην πλατεία του χωριού, όπου μας απευθύνατε τις «δριμύτατες παρατηρήσεις» σας. Προφανώς για κάποιο λόγο δε σας κάλυψαν.
Πριν δυο χρόνια μάς ζητήθηκε βοήθεια από το Κέντρο Υγείας Περάματος για να τοποθετηθεί ίντερνετ στο αγροτικό ιατρείο Μαργαριτών. Όπως μας είπαν, αν δεν είχαμε ίντερνετ, οι χωριανοί μας θα πήγαιναν στο Κέντρο Υγείας Περάματος, και το ιατρείο μας κινδύνευε να κλείσει. Οι ηλικιωμένοι που εξυπηρετούνται στο χωριό θα έπρεπε να κατεβαίνουν στο Πέραμα με το λεωφορείο των 7.30 π.μ., να επιστρέφουν στις 2 μ.μ., και να δίνουν 5 ευρώ για κάθε βιβλιάριο. Έτσι, αγοράσαμε ως Πολιτιστικός σύλλογος το απαραίτητο στικάκι για ίντερνετ που μας ζητήθηκε, έναν εκτυπωτή και χαρτιά για τις συνταγογραφήσεις.
Δυστυχώς όμως, αδυνατούσαμε να διαθέσουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα τα 60 ευρώ το μήνα για το ίντερνετ και τις κόλλες Α4. Θεωρήσαμε καλό να κάνουμε μια αυτοχρηματοδοτούμενη κίνηση: κάθε ένας ασθενής, θα έβαζε 1 ευρώ για να μπορέσει το ιατρείο να λειτουργεί κανονικά, για το ίντερνετ, το μελάνι του εκτυπωτή, και το χαρτί. (Η συνταγογράφηση των φαρμάκων συνήθως γίνεται 1 φορά το μήνα για τους μόνιμα εξυπηρετούμενους του ιατρείου, και σε αρκετές περιπτώσεις κάθε 2 μήνες). Έτσι και έγινε.
Η σύνδεση του ίντερνετ λειτουργούσε ελλειμματικά, με διακοπές και καθυστέρηση. Ο γιατρός του χωριού μάς ενημέρωσε ότι στο ιατρείο υπήρχε η υποδομή για μόνιμη σύνδεση ίντερνετ, η οποία όμως δεν λειτουργούσε. Ο πάροχος είχε αρνηθεί τη σύνδεση γιατί είχε, χρόνια τώρα, οικονομικές διαφορές με τον διαχειριστή των δημόσιων κτηρίων. Η πρόεδρος του συλλόγου μας ανέλαβε πρωτοβουλία να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για να γίνει η σύνδεση. Ήρθε σε επαφή και με τον κ. Μοσχοβάκη, τον προηγούμενο διοικητή του Νοσοκομείου, με τον οποίο δεν γνωριζόταν ως τότε. Του ανέφερε την πρόθεσή της, και εκείνος, αφού την ευχαρίστησε θερμά, την προέτρεψε να συνεχίσει. Πραγματικά μετά τις ενέργειές μας, συνδέθηκαν με σταθερό ίντερνετ όχι μόνο οι Μαργαρίτες, αλλά, όπως ενημερωθήκαμε, και τα υπόλοιπα χωριά που είχαν πρόβλημα. Κανένα ευχαριστήριο δεν μπήκε τότε στις εφημερίδες για το ενδιαφέρον και τη δουλειά μας, αλλά δεν το είχαμε ανάγκη. Ό,τι κάναμε, το κάναμε ΓΙΑ ΜΑΣ.
Το μόνο πλέον που είχαμε να στηρίξουμε ήταν τα χαρτιά για τη συνταγογράφηση και τα μελάνια. Όταν αργότερα ξανασυζητήσαμε το θέμα με τον γιατρό, (είχαμε συνάντηση κάθε 2-3 μήνες περίπου), μας ανακοίνωσε ότι το νοσοκομείο στέλνει πλέον μελάνια και χαρτιά, οπότε τα χρήματα που είχαν μαζευτεί θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε όπως εμείς θέλαμε. Κρίναμε τότε σκόπιμο να τα χρησιμοποιήσουμε για ζητήματα του ιατρείου –κατά παράκληση του γιατρού όχι για τα στεγαστικά, διότι είναι αρμοδιότητα του δήμου, αλλά βοηθητικά. Αποφασίσαμε να συντηρήσουμε τα διαλυμένα παγκάκια που υπήρχαν έξω από το ιατρείο, για να περιμένουν το γιατρό οι ηλικιωμένοι. Παράλληλα, εφοδιάσαμε το ιατρείο με δύο καλοριφέρ, αφού η θέρμανσή του ήταν ελλιπής –καλοριφέρ που ήδη διέθετε ο σύλλογος.
Σε εκείνη ακριβώς τη συγκυρία μάς «συλλάβατε» με την «έφοδό» σας, κύριε διοικητά. Χωρίς να ζητήσετε να μάθετε τα γεγονότα μάς εξαπολύσατε μύδρους, και ακόμα και όταν ακούσατε τα γεγονότα συνεχίσατε να κάνετε «δριμύτατες παρατηρήσεις». Για πρώτη φορά, εμείς που από το 1995 ως σήμερα προσφέρουμε εθελοντικές υπηρεσίες στο χωριό μας δωρεάν, που αφήνουμε τις οικογένειές μας για να ασχοληθούμε με τα παιδιά, με το ιατρείο, με τους ηλικιωμένους, με τους γονείς του χωριού μας, κληθήκαμε και ΑΠΟΛΟΓΗΘΗΚΑΜΕ δημόσια, σα να ήμασταν εμείς οι κλέφτες του δημόσιου χρήματος. Προκάλεσε εντύπωση γιατί όλο αυτό το σκηνικό έγινε δημόσια. Αναρωτιέμαι ποια ανάγκη εξυπηρετεί η δημιουργία εντυπώσεων. Υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο πρέπει να φοβηθούμε;
Απαξιούμε ακόμα και να αναπτύξουμε το γεγονός ότι το ποσόν που μαζεύτηκε σ’ αυτόν τον κουμπαρά ήταν μικρότερο από το ποσόν που χρειαστήκαμε για να αγοράσουμε τη σύνδεση, τον εκτυπωτή και να φτιάξουμε τα παγκάκια. Το να προσφέρουμε όμως γυμναστική στους ηλικιωμένους, στήριξη των αναγκών του ιατρείου, και όλα εκείνα που θέλαμε να καταφέρουμε με αυτό το 1 ευρώ που αντιστοιχούσε σε κάθε ηλικιωμένο κάθε 2 μήνες που έγραφε τα φάρμακά του, πρέπει να ντραπούμε γι’ αυτό και να το αποσιωπήσουμε; Μήπως θα έπρεπε να ντραπούν εκείνοι που δεν ασχολήθηκαν όσο εμείς με τους πολίτες αυτής της χώρας; Αρκετά πια ντραπήκαμε χωρίς να μας αναλογεί!
Τα παγκάκια βέβαια τα συντηρήσαμε και τα τοποθετήσαμε άμεσα εκεί που έπρεπε. Δεν σας το ανακοινώσαμε γιατί είχαμε φόρτο εργασίας και δεν είναι κύριο μέλημά μας οι δημόσιες ευχαριστίες. Δεν είναι το στυλ μας οι δημόσιες αλλά οι ουσιαστικές σχέσεις. Μας ενδιαφέρει να εργαζόμαστε κι όχι να φαινόμαστε, όπως θα σας βεβαιώσουν οι φορείς που συνεργάζονται μαζί μας.
Και ερωτώ: Αυτό που κάλυψε ο σύλλογός μας με τον «παράνομο έρανό» του ήταν οι «ανάγκες του» ή το σύστημα υγείας; «Απαράδεκτα που ακόμα επικρατούν» είναι το ενδιαφέρον ενός συλλόγου να δώσει διεξόδους και να τολμήσει να βελτιώσει δραστικά τον τόπο που άλλοι έχουν εγκαταλείψει; Δεν είναι απαράδεκτα τα 5 ευρώ το βιβλιάριο, ή τα 25 ευρώ η επίσκεψη για τον άνθρωπο που ήδη πληρώνει την ασφάλισή του; Δεν είναι απαράδεκτο να διασύρονται άνθρωποι που ενδιαφέρονται για το χωριό τους; Ποιον ενοχλεί αν ένα χωριό κρατήσει το βιοτικό του επίπεδο;
Διαμαρτυρόμαστε λοιπόν έντονα!
Μας ζητήθηκε να καλύψουμε το κενό που δημιούργησαν στην υγεία όσοι έφαγαν το δημόσιο χρήμα, και εμείς ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ για το χωριό μας. Συνεργαστήκαμε. Βρήκαμε τη λύση. Μόνοι μας και ενωμένοι. Το λιγότερο που ζητήσαμε ήταν να ενημερώσουμε για τις κινήσεις μας, και η απάντηση ήταν ο δημόσιος διασυρμός.
Αν αυτή τη στιγμή έχουν ίντερνετ τα αγροτικά ιατρεία και εξυπηρετείται ο κόσμος στα χωριά, αυτό οφείλεται στις δικές μας ενέργειες, και στη συνεργασία που είχαμε με τους φορείς της υγείας.
Διαμαρτυρόμαστε λοιπόν δημόσια για την άδικη στάση σας, κύριε διοικητά, γιατί δημόσιος ήταν ο διασυρμός του συλλόγου μας και του χωριού μας. Έχουμε καθήκον απέναντι στη δουλειά που έχουμε κάνει τόσα χρόνια, και μάλιστα απέναντι στη δουλειά που κάναμε για το ιατρείο μας, να διαμαρτυρηθούμε για την αντιμετώπιση που τύχαμε, μετά από τόσο ενδιαφέρον και τόση αποτελεσματικότητα σε ένα θέμα που δεν ήταν καθόλου της αρμοδιότητάς μας.
Είναι αξιέπαινη, κύριε Ξυπολυτά, η πρόθεσή σας να δώσετε κι εσείς τον καλύτερο εαυτό σας για τη δουλειά και τον τόπο σας. Είναι όμως επιεικώς ατυχέστατη η κίνησή σας, να ακυρώνετε την προσπάθεια άλλων ανθρώπων, την οποία δεν γνωρίσατε, ούτε ακόμα και όταν σας την ανέφεραν. Και είναι επιεικέστατα άπρεπο να διασύρετε ανθρώπους στη μέση της πλατείας του χωριού τους, και σε ένα άρθρο που θα το διαβάσουν πολλοί -ανθρώπους που προσφέρουν στον τόπο τους, και δεν «ψάχνονται» ούτε για αναγνώριση, ούτε για χρήματα, ούτε για θέσεις, ούτε για αξιώματα, ούτε για κομματικές συμπάθειες, ούτε για διορισμούς. Ανθρώπους που δίνουν το πολυτιμότερο που έχουν: το χρόνο τους, και μάλιστα ΔΩΡΕΑΝ. Ανθρώπους που απέδωσαν τα χρήματα που μαζεύτηκαν μέχρι λεπτού στο σκοπό τους, και το μόνο που ήθελαν ήταν ένα χωριό με περισσότερες παροχές για τους κατοίκους του, ακόμα και στις μέρες μας.
Αν καλύψαμε λοιπόν κάτι με τον κουμπαρά μας, κύριε διοικητά, αυτό δεν ήταν «ανάγκες του άσχετου, με την υγεία, φορέα» μας, αλλά του ίδιου του φορέα της υγείας. Κι αυτός ο φορέας μάς «άδειασε» κανονικά.
Σας καλούμε να ξανασκεφτείτε τη μεθοδολογία σας στην προσέγγιση των συμπολιτών σας, που μόνοι τους προσπαθούν να κρατήσουν το επίπεδο διαβίωσης υψηλό, από το υστέρημά τους. Σας καλούμε να είστε περισσότερο υποστηρικτικός, και μην υιοθετείτε, από λάθος χειρισμούς, τη αναξιοπρεπή νοοτροπία του κανιβαλισμού των ημερών μας –όπως κι εμείς δεν την υιοθετούμε. Το να φάμε τον διπλανό μας σημαίνει απλούστατα ότι αύριο δεν θα έχουμε να φάμε τίποτα. Σας διαβεβαιώνουμε ότι απέναντί σας είχατε και έχετε συμμάχους, και όχι ενόχους. Με την ενότητα και με τη συνεργασία θα βγούμε από τις δυσκολίες, κι όχι με εφόδους και αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων ανάμεσα στο λαό.
Εννοείται ότι θα συνεχίσουμε, όπως κάθε σύλλογος, τις προσπάθειές μας. Οι συγχωριανοί μας και κάθε φορέας που έχει ανάγκη τη βοήθειά μας σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές, θα μας βρουν δίπλα τους. Και το ευτυχές είναι ότι εμείς τουλάχιστον θα βρούμε τον τρόπο να τους βοηθήσουμε.
Καλούμε τέλος τους δοκιμαζόμενους πολίτες της χώρας μας να ενωθούν όσο γίνεται γύρω από τους φορείς του τόπου τους, ώστε να αντεπεξέλθουν, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στις δυσκολίες που συναντούν και θα συναντήσουν στο μέλλον εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Πολιτιστική Κίνηση Μαργαριτών
Δημιουργική Ομάδα Μαργαριτών
Εμμανουήλ Σταφυλάκης, πρόεδρος τοπικού συμβουλίου κοινότητας Μαργαριτών.
