Την επιστολή της κυρίας Κυριακής Παυλάκη προς τον Διοικητή του Νοσοκομείου Ρεθύμνου και τον Υπουργό Υγείας, λάβαμε και δημοσιεύουμε στη σελίδα μας.
Η κυρία Παυλάκη περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στο Νοσοκομείο Ρέθυμνου.
“Κύριε Διοικητά,
Μετά από πολύ σκέψη και προβληματισμό και έπειτα από μία σειρά γεγονότων και προσωπικών εμπειριών αποφάσισα να προχωρήσω σε αυτή την επιστολή προκειμένου να θέσω υπόψη σας και να σας τονίσω ότι λόγω της έλλειψης νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού και ιδιαίτερα της έλλειψης βασικών ειδικοτήτων του ιατρικού προσωπικού (ορθοπεδικών, ΩΡΛ, κλπ.) αλλά και λόγω της έλλειψης ιατροφαρμακευτικού υλικού και ασθενοφόρων, ΘΕΤΕΤΕ σε πιθανό κίνδυνο την υγεία ή ακόμα και τη ζωή των ασθενών που επισκέπτονται το νοσοκομείο του Ρεθύμνου.
Προκειμένου να κατανοήσετε τι εννοώ, θα προχωρήσω στην αφήγηση κάποιων προσωπικών εμπειριών μου, αλλά και γεγονότων που υπέπεσαν στην αντίληψη μου κατά την διάρκεια της ατελείωτης αναμονής μου στο νοσοκομείο, προκειμένου να γίνει εξέταση από γιατρό στα επείγοντα. Παρόλο που αυτά που θα αφηγηθώ τα θεωρώ προσωπικά δεδομένα και είμαι πλήρως αντίθετη στη δημοσιοποίηση τους, δυστυχώς στην προκείμενη περίπτωση, το θεωρώ αναγκαίο κακό.
Περιστατικό 1ο
Ξημερώματα κάποιας ημέρας, μετέφερα στο νοσοκομείο συγγενικό μου πρόσωπο διότι φοβηθήκαμε για κρίση σκωληκοειδίτιδας. Στα επείγοντα, ζητήθηκε στο πρόσωπο αυτό να κάνει τις καθιερωμένες εξετάσεις αίματος και ούρων. Όταν πήγαμε στο μικροβιολογικό για να κάνει τις εξετάσεις, ενημερωθήκαμε έκπληκτοι ότι δεν υπήρχαν ποτηράκια συλλογής ούρων και ότι θα έπρεπε ο ασθενής ή κάποιος συνοδός να μεταβεί στο εφημερεύον φαρμακείο και να αγοράσει ένα προκειμένου να γίνει η σχετική εξέταση.
Φυσικά, μιας και συνόδευα τον ασθενή και μη μπορώντας να κάνουμε διαφορετικά, τον άφησα στην αναμονή να με περιμένει και πήγα προς αναζήτηση εφημερεύοντος φαρμακείου. Ευτυχώς που είχα μεταφορικό μέσο, μια και το εφημερεύον φαρμακείο ήταν αρκετά μακριά. Πήρα μια τσάντα ποτηράκια και τους τα πήγα και για επόμενους ασθενείς.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα. Τον ασθενή, με πιθανή κρίση σκωληκοειδίτιδας έτυχε και τον συνόδευα, και είχα και μεταφορικό μέσο. Εάν ήταν μόνος του ή εάν δεν είχα το μεταφορικό μέσο για να μεταβώ γρήγορα στο εφημερεύον φαρμακείο να πάρω τα ποτηράκια συλλογής ούρων, τι θα γινόταν; Θα έτρεχε ο ασθενής να ψάχνει ποτηράκια; Εάν του συνέβαινε τίποτα την ευθύνη ποιος θα την έφερε;
Περιστατικό 2ο
Επισκέφτηκα το νοσοκομείο Ρεθύμνου με τρομερούς πόνους στο αριστερό μου χέρι. Οξύς πόνους όπως όταν παθαίνει κάποιος κράμπα. Η γνωμάτευση του ιατρού που με εξέτασε στα επείγοντα μετά από 5 ώρες αναμονής, ήταν τενοντίτιδα.
Εδώ, θεωρώ ότι πρέπει να σας ενημερώσω ότι για να επισκεφτώ οποιοδήποτε ιατρό, θα πρέπει να μην μπορώ να κάνω διαφορετικά. Να μην έχω άλλη επιλογή. Και αυτό ΟΧΙ γιατί φοβάμαι τους ιατρούς ή τα νοσοκομεία ή οτιδήποτε σχετικό με αυτό. ΌΧΙ. Ο λόγος είναι οι ατελείωτες ώρες αναμονής. Πας το πρωί και αν είσαι τυχερός φεύγεις το μεσημέρι, αν όχι, φεύγεις το απόγευμα ή και το βράδυ. Και αυτό συμβαίνει διότι το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που εξυπηρετεί τον κόσμο ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ.
Περιστατικό 3ο
Σε επανεξέταση που πήγα στο νοσοκομείο για το χέρι μου έτυχα μάρτυρας του εξής γεγονότος. Συνοδός ασθενή, βιαζόταν να μεταβεί σπίτι του να ετοιμάσει φαγητό στον ασθενή, διότι το νοσοκομείο δεν παρείχε φαγητό στους ασθενείς. Προφανώς, το πρόβλημα αυτό έχει πλέον λυθεί, αλλά ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΚΑΝ!
Είναι ανεπίτρεπτο ασθενείς που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο να μην σιτίζονται. Διότι ο ασθενής αυτός είχε κάποιον να του φέρει φαγητό από το σπίτι του. Τι γινόταν κ. Διοικητά στους ασθενείς που δεν είχαν άτομο να τους φέρει φαγητό; Δεν τρώγανε; Τι γινόταν με τους ασθενείς που έπρεπε να ακολουθήσουν συγκεκριμένο διαιτολόγιο και δεν είχαν δικό τους άνθρωπο να τους φέρει το συγκεκριμένο φαγητό σύμφωνα με το διαιτολόγιο αυτό; Παραγγέλνανε από τα σουβλατζίδικα;
Περιστατικό 4ο
Λίγο αργότερα, πέθανε ένα συγγενικό μου πρόσωπο από ανακοπή καρδιάς. Δεν θα υπεισέρθω σε λεπτομέρειες, θα αναφέρω μόνο το παρακάτω. Ο άνθρωπος αυτός, απέφευγε όπως και εγώ τα νοσοκομεία, λόγω της μεγάλης αναμονής. Δεν μπορούσε να περιμένει ατελείωτες ώρες προκειμένου να εξεταστεί από ιατρό.
Με το παραπάνω, δεν θέλω να πω ότι ήταν υπεύθυνο το νοσοκομείο για τον θάνατο του, αφού άλλωστε δεν το επισκέφτηκε ποτέ, αλλά πιθανόν… και το τονίζω… Πιθανόν να είχε αποφευχθεί ο θάνατος του εάν τελικά προσέφευγε στο νοσοκομείο. Δυστυχώς δεν προσήλθε. Λόγω αναμονής.
Περιστατικό 5ο
Ο γιός μου, έπεσε από το πατίνι και χτύπησε το χέρι του. Αφού αντιλήφθηκα ότι δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά, το απόγευμα της ίδιας ημέρας τον πήγα στα επείγοντα προκειμένου να εξεταστεί από έναν ορθοπεδικό. Εκεί ενημερώθηκα ότι δεν εφημέρευε ορθοπεδικός εκείνη την ημέρα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που διάβασα, κατά τον μήνα Δεκέμβριο, στο νοσοκομείο δεν εφημέρευε ορθοπεδικός κατά τις ημέρες 13, 17, 24, 26, 27, 28 και 30 Δεκεμβρίου. Όταν ρώτησα για το τι μπορούσε να γίνει με ενημέρωσαν ότι είχα δύο επιλογές. Είτε θα έφευγα και θα ερχόμουν την επομένη ημέρα να εξεταστεί από έναν ορθοπεδικό, είτε θα εξεταζόταν από τον χειρουργό και θα έπρεπε να ξαναέρθω την επομένη να επανεξεταστεί και από τον ορθοπεδικό. Με βάση τις δύο επιλογές που είχα και δεδομένου ότι αν μπορούσα να αποφύγω το νοσοκομείο δεν θα βρισκόμουν ήδη εκεί, επέλεξα να περιμένω και να εξεταστεί από τον χειρουργό ιατρό.
Αφού επιτέλους εξετάστηκε από τον χειρουργό ιατρό που εφημέρευε εκείνη την ημέρα, με ενημέρωσε ότι δεν φαίνεται να είναι κάτι σοβαρό και του έδεσε το χέρι με ένα επίδεσμο. Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε μέσα και του είπαμε το πρόβλημα, ο εφημερεύον ιατρός με ενημέρωσε ότι κανονικά θα έπρεπε να εξεταστεί από έναν ορθοπεδικό. Μου τόνισε ότι δεν είναι η ειδικότητα του και ότι ένεκα ανάγκης τον εξετάζει ο ίδιος αλλά ότι θα έπρεπε την επομένη που θα εφημέρευε ο ορθοπεδικός να ξαναέρθω στο νοσοκομείο για να εξεταστεί και από αυτόν.
Παρόλα αυτά, και δεδομένου όπως έχω προαναφέρει την απέχθεια μου στην αναμονή του νοσοκομείου, και πεπεισμένη ότι δεν έχει τίποτα σοβαρό όπως μου είπε ο ιατρός, είχα αποφασίσει να μην τον ξαναφέρω και την επομένη να τον επανεξετάσει ο εφημερεύων ορθοπεδικός και να περάσουμε ξανά την ίδια ταλαιπωρία. Άλλωστε η επομένη ήταν ημέρα των Χριστουγέννων. Με αυτό το σκεπτικό πήγα σπίτι μου, έδωσα παυσίπονα στο παιδί όπως μου είχε συστήσει ο ιατρός και όποτε το παιδί μου παραπονιόταν ότι πονάει του έλεγα ότι είναι από το χτύπημα και ότι είναι φυσικό να πονάει την πρώτη ημέρα. Το παιδί όμως, δεν κοιμήθηκε όλη τη νύχτα και μούγκριζε από τους πόνους. Την επομένη το απόγευμα, όταν διαπίστωσα ότι το χέρι του είχε πρηστεί σε αφάνταστο σημείο και ότι το παιδί συνέχιζε να διαμαρτύρεται εντόνως ότι πονάει, το πήρα απόφαση και τον πήγα στα επείγοντα προκειμένου να τον επανεξετάσει και ο ορθοπεδικός.
Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν ο ορθοπεδικός διέγνωσε με την πρώτη ματιά στην ακτινογραφία ότι το χέρι του ήταν σπασμένο και του το έβαλε στον γύψο! Έπεσε το ταβάνι και με πλάκωσε. Θυμάμαι ότι η πρώτη μου σκέψη ήταν «Και εάν τελικά δεν τον είχα φέρει για επανεξέταση, τι θα είχε γίνει;».
Η συνειδητοποίηση ότι το χέρι του παιδιού θα μπορούσε να είχε υποστεί ζημιά από τη μια λόγω της απέχθειας μου για την πολύωρη αναμονή στο νοσοκομείο αλλά κυρίως διότι δεν υπήρχε εφημερεύον ιατρός να το εξετάσει όταν χρειάστηκε, ήταν σαν χαστούκι. Συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι η πηγή και των δύο προβλημάτων (μεγάλη αναμονή και έλλειψη βασικών ειδικοτήτων) ήταν η γενική έλλειψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που έχει παρατηρηθεί στο νοσοκομείο.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΒΛΑΒΗ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ.
Περιστατικό 6ο
Κατά τη διάρκεια της αναμονής μου για να εξεταστεί ο γιος μου, έγινα μάρτυρας του εξής γεγονότος. Νωρίτερα εκείνη την ημέρα είχε γίνει ένα τροχαίο. Μία κοπέλα η οποία είχε τραυματιστεί, ήταν πάνω σε ένα φορείο στον προθάλαμο των επειγόντων και κατά την αντίληψη μου σε ημικοματώδη κατάσταση. Οι συγγενείς της στην αναμονή εκνευρισμένοι να διαμαρτύρονται εντόνως και να φωνάζουν ότι θα φέρουν τα κανάλια. Όπως έμαθα αργότερα είχαν φέρει την κοπέλα στα επείγοντα από τις τρεις το μεσημέρι και μετά από την εξέταση των ιατρών κρίθηκε ότι έπρεπε να διακομιστεί με ασθενοφόρο στο ΠΑΓΝΗ προκειμένου να της κάνουν αξονική. Από αυτά μου μεταφέρανε οι συγγενείς της κοπέλας κατάλαβα ότι υπήρχε ένα ασθενοφόρο για να εξυπηρετήσει όλο τον νομό. Ένα ασθενοφόρο το οποίο το περίμεναν από τις τρεις το μεσημέρι και ήρθε μεταξύ οκτώμισι με εννέα το βράδυ!
Και εδώ τίθεται το ερώτημα κ. Διοικητά. Αν σε αυτή την κοπέλα συνέβαινε τίποτα όπως συνέβη στην Ιεράπετρα αργότερα και συγκεκριμένα στις 10 Ιανουαρίου 2014, όπου πέθανε ένας συνάνθρωπος μας επειδή δεν υπήρχε ασθενοφόρο να τον μεταφέρει και ιατρικό προσωπικό να του δώσει τις πρώτες βοήθειες, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ; (βλ. http://www.goodnet.gr/lassithi-trechonta/page/2/articles/h-gumnia-tou-sustimatos-ugeias-sto-lasithi.html ). Επίσης δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και το γεγονός ότι δεν μπορούσε να λειτουργήσει ένας αξονικός τομογράφος σε ολόκληρο το νοσοκομείο ώστε να εξεταστεί το κορίτσι, ΑΛΛΑ έπρεπε να το μεταφέρουν στο ΠΑΓΝΗ για να γίνει αυτή η εξέταση. Ένα νοσοκομείο που εξυπηρετεί ολόκληρο το νομό.
Περιστατικό 7ο
Ένα επίσης συγγενικό μου πρόσωπο (ανήλικο), επισκέφτηκε τα επείγοντα. Το πονούσε ο λαιμός του και είχε δύσπνοια. Επειδή δεν εφημέρευε ο ΩΡΛ αυτή την φορά, εξετάστηκε από τα επείγοντα στο Παθολογικό και το στείλανε σπίτι, με την εντολή αν ζοριστεί τη νύχτα να επιστρέψει στα επείγοντα, αλλιώς να ξαναεπισκεφτεί την επομένη το νοσοκομείο, προκειμένου να επανεξεταστεί από τον ΩΡΛ.
Την επομένη ημέρα, έπειτα από την εξέταση του ΩΡΛ, κατά την διάρκεια της οποίας ο ΩΡΛ φώναζε και ωρυόταν ότι 2 ημέρες ακόμα να καθυστερούσε να εξεταστεί θα χρειαζόταν εγχείρηση, κάνανε στο πρόσωπο αυτό εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Έπειτα από τα παραπάνω γεγονότα, τα οποία βίωσα, συνειδητοποίησα πλήρως ότι η έλλειψη του απαραίτητου ιατροφαρμακευτικού υλικού αλλά κυρίως η έλλειψη ιατρικού προσωπικού και μάλιστα σε βασικές ειδικότητες, καθώς και η έλλειψη ασθενοφόρων στην καλύτερη περίπτωση έχεις μία πολύωρη αναμονή, η οποία πολλούς τους αποτρέπει από το να πάνε στο νοσοκομείο, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους, ενώ στην χειρότερη περίπτωση μπορεί να είναι επιζήμια για την υγεία του ασθενούς ή και ακόμα χειρότερα, μοιραία για την ζωή του όπως συνέβη στην Ιεράπετρα.
Τέλος, κατά την διάρκεια όλων αυτών των επισκέψεων στο νοσοκομείο Ρεθύμνου, παρατήρησα ότι υπάρχουν κάμερες στις εισόδους του νοσοκομείου και δεν ξέρω και που αλλού. Κάμερες για τις οποίες κατ’ αρχήν ειδοποιούμε για την ύπαρξη τους αφότου παραβρεθώ στο πεδίο τους, δηλαδή πρώτα με καταγράφουν και έπειτα ενημερώνομαι αλλά κυρίως δεν γνωρίζω τον σκοπό που εξυπηρετεί η λήψη τους και τον υπεύθυνο επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων. Τονίζω ότι ο χώρος του νοσοκομείου είναι δημόσιος χώρος στον οποίο δεν μπορεί κάποιος να μην εισέλθει εφόσον δεν συναινεί με την βιντεοπαρακολούθηση του. Όταν κάποιος είναι άρρωστος δεν του δίνεται η δυνατότητα να μην υπεισέρθει εάν δεν συναινεί. Υπενθυμίζω ότι το θέμα της υγείας αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και ουδέποτε μου ζητήθηκε η συναίνεση για την ύπαρξη τους.
Και επειδή κ. Διοικητά, η κύρια ευθύνη σας είναι ως διοικητής του νοσοκομείου ο οποίος πληρώνεται με τα λεφτά των φορολογουμένων, είναι να εξασφαλίσετε ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ότι το νοσοκομείο είναι στελεχωμένο με το απαραίτητο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, ιατροφαρμακευτικό υλικό και ασθενοφόρα προκειμένου να μην προκληθεί βλάβη στην υγεία κάποιου ασθενή που θα επισκεφτεί το νοσοκομείο, και όχι αν θα βάλει κάμερες στις εισόδους του νοσοκομείου (κάτι που ο ασθενής δεν μπορεί να αποφύγει την είσοδο του σε αυτό, συναινεί δεν συναινεί) ή να εξοπλίζεται το νοσοκομείο με TABLET και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, μόνο και μόνο για το θεαθήναι,
Επειδή ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ εγώ ή κάποιο συγγενικό μου πρόσωπο μπορεί να ξαναχρειαστούμε το νοσοκομείο και την επόμενη φορά να αποβεί επικίνδυνο ή μοιραίο για την υγεία μας, οι παραπάνω ουσιώδης παραλήψεις σας,
Για τον λόγο αυτό, σας εφιστώ την προσοχή και σας καθιστώ υπεύθυνο, εσάς και τους υπεύθυνους στο Υπουργείο Υγείας, ΌΤΙ ΕΑΝ ΣΥΜΒΕΊ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΕ ΕΜΕΝΑ Ή ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ Ή ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΝΙΚΟΥ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ το οποίο θα οφείλετε στα παραπάνω προαναφερθέντα ή σε δικές σας ελλείψεις ή παραλείψεις και επιφυλασσόμενη παντός νομίμου δικαιώματος μου, θα προβώ εναντίον σας δικαστικά.
Μετά τιμής,
ΠΑΥΛΑΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ”
