Παρασκευή, δροσερό πρωινό ξύπνημα στο σπίτι σου… ας υποθέσουμε στον Ευλιγιά. Οι καιροί όμως δύσκολοι και οι υποχρεώσεις βουνό στο κέντρο της πόλης. Ανεβαίνεις στη μηχανή -σαν κάθε μέρα –δεν παίρνει μπρος- σαν κάποιες μέρες- σαν να αρνείται να κατέβει για κάποιο λόγο την κατηφόρα που περνά μπροστά από το σπίτι του άγνωστου μέχρι σήμερα για σένα γείτονα και αστυνομικού. Καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος μετακίνησης, προσπαθείς να της αλλάξεις γνώμη τσουλώντας τη αθόρυβα λίγο πιο κάτω. Πριν καλά καλά διανύσεις τα πρώτα 100 μέτρα, σταματάς μπροστά του.
Ο αστυνομικός (μάχιμης και νευραλγικής Υπηρεσίας) σου παίρνει τα κλειδιά χωρίς προειδοποίηση και αρχίζει να σε χτυπάει με τις γροθιές του στο κεφάλι . Πέφτεις κάτω. «Όρμα του» ακούς να φωνάζει στο σκύλο του που υπακούει και αρχίζει να σε δαγκώνει όπου βρει. Οι φωνές σου ξεσηκώνουν τη γειτονιά.
«Δεν μπορεί κάποιος θα υπάρχει τριγύρω να σταματήσει αυτό τον εφιάλτη» είπες από μέσα σου. Πράγματι κάποιοι γείτονες πλησιάζουν και μόλις ρωτάνε τι έγινε ο μάχιμος και νευραλγικός αστυνομικός του τμήματος Ρεθύμνου, εκτός υπηρεσίας, ξεστομίζει «Ληστής!» . Ψέμα! Δεν είσαι ληστής, είναι ψέμα! Γνωστό το κόλπο… Τότε όσοι βρίσκονται εκεί , γείτονες , άγνωστοι σε σένα και συ άγνωστος σε αυτούς, ορμούν πάνω σου να βοηθήσουν τον θηριώδη μάχιμο στο έργο του. Πρώτη γνωριμία με τη γειτονιά με μπουνιές και κλωτσιές. Στο κεφάλι..
« Μα τι συμβαίνει ;» Πρόλαβες να σκεφτείς. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για επίθεση καλά σχεδιασμένη. Αλλά για ποιο λόγο; Δεν πείραξες ποτέ κανένα…
Το ξύλο συνεχίζεται παντού: στα πόδια, στα πλευρά , στο πρόσωπο και στον αυχένα. Τώρα προσπαθείς να σώσεις το κρανίο σου. Τα άλλα διορθώνονται (;).
Το περιπολικό άργησε να φανεί –σου φάνηκε αιώνας. Θα το κάλεσε φαίνεται κάποιος που παρακολουθούσε να σε δέρνουν. Τουλάχιστον τώρα όλα θα σταματήσουν: ο «μάχιμος», οι γείτονες, ο σκύλος. Πριν λιποθυμήσεις. Οι αστυνομικοί βγαίνουν από το περιπολικό, μαύρα άρβυλα πρώτα γύρω σου και δυο στιγμές μετά στο σώμα σου, λύσσα και φωνές.
Χειροπέδες. Στο περιπολικό για το τμήμα Ρεθύμνου, αιμόφυρτος. Εκεί ο υπάλληλος σε κερνάει μπυρίτσα και είναι συμβουλευτικός: «Προσπάθησε να το ξεχάσεις, νεαρέ» σου προτείνει στοργικά. «Γύρνα στο σπίτι σου και ξεκίνα τη μέρα σου από την αρχή σαν να μη συνέβη τίποτα…» . Στο νοσοκομείο διαπιστώνεται ο ξυλοδαρμός και σου ζητούν να ξαναπεράσεις γιατί θα χρειαστεί αξονική. Στο τμήμα την επόμενη μέρα καταθέτεις μήνυση υπό την απειλές των φίλων και συναδέλφων του μάχιμου αστυνομικού.
Ο ιατροδικαστής διαπιστώνει τραύματα 2 σελίδων. Ο «μάχιμος» καταθέτει μήνυση, φυσικά (!)
Την Τρίτη 7 του Ιούλη κάποιοι άνθρωποι αποδεικνύουν πως δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα – πως, αγαπητέ αναγνώστη διότι στη θέση του Β. θα μπορούσες να ήσουν εσύ. Ναι και σήμερα και κάθε μέρα όσο όργανα διατήρησης της τάξης- σαν τον μάχιμο αστυνομικό της ιστορίας σου – κυκλοφορούν ανάμεσά μας οπλισμένα και έτοιμα να σε τραμπουκίσουν χωρίς λόγο. Όσο οι γείτονες του Ευλιγιά θα κάνουν το καθήκον τους δράττοντας την ευκαιρία να βγάλουν τα απωθημένα τους και όσο η μαύρη αρβύλα του αστυνομικού θα ποδοπατά τον πολίτη.
Αγαπητέ αναγνώστη, ο Β. , εργαζόμενος στο συνεταιρισμό «το Κιβώτιο ΣΥΝ.ΠΕ» είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής του φρικαλέου περιστατικού που διάβασες που- δυστυχώς- δεν ενέχει ίχνος μυθοπλασίας. Ο Β. έπεσε θύμα ξυλοδαρμού το πρωί της Παρασκευής 3 Ιουλίου λίγο έξω από το σπίτι του. Ο Β. βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή εκείνη την ηλιόλουστη μέρα. Ο Β. ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικό εκτός υπηρεσίας που κυκλοφορεί ελεύθερος.
Θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι εμείς στη θέση του. Θα είμαστε όλοι εμείς στη θέση από δω και στο εξής.
Σαν συνεταιρισμός στηρίζουμε τον Β. μέχρι την τελική του δικαίωση-για να μην υπάρξει άλλο θύμα.
Καλούμε τους κατοίκους του Ρεθύμνου να μην σωπαίνουν απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα. Ενώνουμε τις φωνές μας και αντιστεκόμαστε συλλογικά. Πώς αλλιώς;
Εργαζόμενοι /ες στο συνεταιρισμό «το Κιβώτιο Συν.Πε »
