Από τον Ματθαίο Ιωάν. Τσιριμονάκη
(Συλλογή από μαντινάδες που δημοσιεύτηκαν στον τύπο της Κρήτης πριν το 1940.
Τις υπογράφουν με ονοματεπώνυμο, όνομα, επώνυμο ή και ψευδώνυμο διάφοροι μαντιναδολόγοι.
Δε γνωρίζω αν είναι δικές τους δημιουργίες ή είναι μεταφορείς ποίησης παλαιότερων δημιουργών.
Με τη Συλλογή αυτή παίρνουμε μια γεύση από την ποίηση ανωνύμων ποιητών, από τους οποίους πήραν τις βάσεις για τις δημιουργίες τους σημερινοί συνεχιστές.
Παρατηρούμε πως υπάρχει αυθορμητισμός στην έκφραση αλλά και στη γλώσσα χωρίς κάποια επιτηδευμένη τεχνική. Αυτή που δυστυχώς χρησιμοποιούν ορισμένοι μαντιναδολόγοι, νέοι και παλαιοί, μπουκώνοντας τις μαντινάδες με λέξεις του ιδιώματος.)
ΚΑΣΤΡΙΝΗ 1939
Είναι σκληρό πολύ σκληρό, κανείς για ν’ αγαπήσει,
καρδιά π’ αργά ή γρήγορα, θα σε περιφρονήσει.
Είναι σκληρό να αγαπάς, χωρίς ν’ ανταγαπιέσαι,
μ’ ελπίδες και όνειρα, ψεύτικα να πλανάσαι.
Μα ν’ αγαπιόνται δυό καρδιές και χωριστά να ζούνε,
φριχτότερο τα μάτια μου, ποτέ τους να μη δούνε.
KATIA 1940
Να τις θυμάσαι τσι πληγές, π’ ανοίγεις στην καρδιά μου,
γιατί στο δίκαιο κριτή, θα κάμω στο νταβά[1] μου.
Είς τη ζωή μου με χαρά, το θάνατο προσμένω,
γιατί πληγώθηκα βαρειά, π’ ώστε να ζω δε γιαίνω.
Στη τωρινή ζωή ο καϋμός, το δέρνει το κορμί μου,
στην άλλη ελπίζω πως μπορεί, να γιατρευτεί η πληγή μου.
Κ.Α. ΧΑΛΕΠΑ 1940
Άχι πως με κατάντησες, όφου και αχ φωνάζω,
γρήγορα τ’ άτυχο κορμί, στον άδη κατεβάζω.
Νεκροί που αναπαύεσθε, στης μαύρης γης το χώμα,
κάνετε μέρος κι έρχεστε, το άτυχο μου σώμα.
Αν αποθάνω αγάπη μου, πένθησε το κορμί σ(μ)ου,
για να ρχονται στο τάφο μου, οι αναστεναγμοί σου
[1] Αγωγή.
