[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=Ya3GCYMjZ-k[/youtube]
Την ίδια χρόνια που η Δήμητρα Γαλάνη 16 ετών κάνει την πρώτη εμφάνισή της σε μεγάλο δίσκο του Δήμου Μούτση – βλέπε ή μάλλον άκουγε “Ένα χαμόγελο” – θα κυκλοφορήσει και τρία σαρανταπεντάρια, ένα του Σπανού, το πρώτο της Καραΐνδρου και ένα του Δήμου Μούτση από το οποίο ακούμε το παραπάνω τραγούδι…
Σε μεγάλο βινύλιο θα κυκλοφορήσει μόλις το 1980 (σε κεινο το υπέροχο διπλό βινύλιο που όταν το αγόρασα και σε ψηφιακό λείπανε μπόλικα τραγούδια, ξεφτίλα εταιρία…).
Αντιγράφω – επικολλώ:
Αθήνα, 1969. Η Δήμητρα Γαλάνη, μαθήτρια της πέμπτης Γυμνασίου, επισκέπτεται το σπίτι μιας συμμαθήτριάς της, όπου βρίσκεται, χωρίς η ίδια να τον γνωρίζει, και ο Δήμος Μούτσης. Παίζει στην κιθάρα και τραγουδάει το «Νάνι το γαρούφαλλό μου», από το «Ματωμένο γάμο» του Μάνου Χατζιδάκι, και ο συνθέτης ενθουσιάζεται. Έπειτα από παρότρυνσή του συνεχίζει, ερμηνεύοντας του τραγούδι του «Στου προφήτη Ηλία τα σοκάκια». Στη συνέχεια, της προτείνει να ετοιμάσει ένα demo με τρία τραγούδια (ένα του Μάνου Χατζιδάκι, ένα του Σταύρου Ξαρχάκου κι ένα δικό του), ώστε να το πάει στην Columbia και να συμμετάσχει στον επόμενο δίσκο του. Ο συνθέτης πηγαίνει το demo στην εταιρία κι η Δήμητρα Γαλάνη κάνει το πρώτο της συμβόλαιο. Μάλιστα, υπογράφει ο πατέρας της, καθώς η ίδια είναι μόλις δεκαέξι ετών. Εκείνη την περίοδο ο Δήμος Μούτσης είχε καταπιαστεί με τη μελοποίηση του έργου «Άσμα ασμάτων» σε μετάφραση Γιώργου Σεφέρη, κι η δεκαεξάχρονη Γαλάνη υποβάλλεται σε βασανιστικές και πολύωρες πρόβες. Τελικά ο δίσκος δεν κυκλοφόρησε, η ταλαντούχα έφηβη όμως ερμήνευσε δύο τραγούδια (το «Κάποιο τρένο» και το «Βράδιασε») στο δίσκο της συνεργασίας του Δήμου Μούτση με το Νίκο Γκάτσο «Ένα χαμόγελο».
Μουσικές Αναδρομές
Μανώλης Τζιλιβάκης
