Την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013 στις 10 π.μ., ανήμερα της εορτής του Άι Γιώργη του Μεθυστή, η ενορία του Άνω Μαλακίου, υπό την αιγίδα του Δήμου Ρεθύμνης, διοργανώνει εκδήλωση με θρησκευτικό-παραδοσιακό περιεχόμενο.
Έχουν κληθεί να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή που θα γίνει με την ιδιαίτερη φροντίδα και τη φιλοξενία που διακρίνει την ενορία και τους κατοίκους της τοπικής ενότητας Μαλακίου. Θυμίζουμε ότι ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου στο Μαλάκι είναι ένα γραφικό ξωκλήσι βυζαντινού ρυθμού που χρονολογείται γύρω στο 1000 μ.Χ. σε μοναδικό τοπίο μέσα στην άγρια φύση.
Την ίδια μέρα, το βράδυ της Κυριακής ,πραγματοποιείται και η εορταστική εκδήλωση στην πόλη του Ρεθύμνου για πρώτη φορά. Μετά τις 19:00 στην κρήνη ΡΙΜΟΝΤΙ στον Πλάτανο θα ανοιχτούν κρασιά νέας σοδειάς.
Η παρέα των Ρεθεμνιωτών που διοργανώνει «το άγγιγμα» με την αιγίδα του Δήμου, τονίζει “ελάτε με το μπουκάλι σας, το βαρέλι σας , το μεζέ σας ή χωρίς τίποτα απ’ αυτά !”
Η Γιορτή του Άϊ Γιώργη του Μεθυστή
Αναρωτιέται κανείς τι σχέση έχει με το κρασί η γιορτή του Αγίου Γεωργίου το Νοέμβριο. Ο Άγιος Γεώργιος εκτός από την κύρια γιορτή του (ημέρα της μνήμης Του), 23 Απριλίου ή τη Δευτέρα του Πάσχα, γιορτάζει και στις 3 του Νοέμβρη τη δεύτερη γιορτή του (εορτάζεται η μεταφορά των λειψάνων Του στη Λύδδα της Ιόπης στην Παλαιστίνη).
Μπορεί λοιπόν να μην έχει καμία σχέση με το κρασί ο Άγιος Γεώργιος, ωστόσο ανήμερα της γιορτής Του, υπήρχε η συνήθεια να ανοίγουν τα βαρέλια και να δοκιμάζουν τα νέα κρασιά μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής χαράς. Αυτή λοιπόν η παράδοση κατέστησε τον Άγιο Γεώργιο «Μεθυστή» και με το όνομα αυτό καταγράφεται στο ελληνικό εορτολόγιο.
Το άνοιγμα των βαρελιών με το καινούργιο κρασί ήταν πάντα μια σπουδαία εορτή, γνωστή από την Αρχαία Ελλάδα. Στην Αρχαία Αθήνα, τα Πιθοίγια ήταν η πρώτη μέρα της επίσημης γιορτής των Ανθεστηρίων. Τη μέρα αυτή άνοιγαν τους πίθους του νέου κρασιού.
Οι Αθηναίοι έφερναν το πρώτο κρασί στο εν Λίμναις ιερό του Διονύσου και έκαναν σπονδές έξω από το κλειστό ιερό του Θεού, προς τιμήν Του, ευχόμενοι να καταναλώσουν αίσια την καινούρια παραγωγή. Κατόπιν δοκίμαζαν οι ίδιοι το κρασί, χόρευαν και τραγουδούσαν ευχαριστώντας τον Διόνυσο. Η μέρα ήταν τόσο σημαντική, που ακόμα και οι δούλοι επιτρεπόταν να πιούν και να συμμετέχουν στο γλέντι.
Στη Χριστιανική λατρεία, το κρασί παρέμεινε συνδεδεμένο με τη Θεότητα, αλλά και με τη χαρά της ζωής. Και ο Άι Γιώργης έγινε μεθυστής για να εκφράσει αυτή την πανάρχαια σύνδεση του οίνου με το ιερό και με το θείον. Ο Άγιος Γεώργιος του Νοεμβρίου είναι άγιος του κρασιού και της αμπέλου, και οι αμπελουργοί φροντίζουν να πάνε στους ναούς του Αγίου, κρατώντας στάμνες με το καινούργιο κρασί.
Το έθιμο να ανοίγουν οι οινοποιοί τα βαρέλια στις 3 Νοεμβρίου είναι σχεδόν πανελλήνιο. Στην Κρήτη η διαδικασία αυτή έπαιρνε παλαιότερα πανηγυρικό χαρακτήρα. Το έθιμο όμως αυτό υποχώρησε στην δεκαετία του 1960. Επιβάλλεται η αναβίωσή του, ειδικότερα στις μέρες μας, που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τη διασκέδαση και την προσέγγιση μεταξύ τους.
Είναι ένα πανηγύρι, που οι καλεσμένοι έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα φρέσκα κρασιά, που θα φέρουν οινοποιοί φτιαγμένα με κόπο και μεράκι. Κρασιά από γνωστές ελληνικές και ξένες ποικιλίες, από σπάνιες Ελληνικές ή ακόμα και κρασιά που μετά θα υποστούν παλαίωση.
Παράλληλα πολλές φορές στα αμπελουργικά χωριά όλα τα σπίτια είναι ανοιχτά και έχουν ετοιμάσει ειδικά μεζεδάκια για τους επισκέπτες τους και η διασκέδαση συμπληρώνεται με τους ήχους της κρητικής λύρας.
Οι καταναλωτές αυτή τη μέρα(ανήμερα του Άη-Γιώργη του Μεθυστή) ανακαλύπτουν τα Ελληνικά nouveau(νουβώ).
Nouveau (νουβώ): Είναι διεθνής όρος από τη γαλλική γλώσσα, και δείχνει ένα κρασί που έχει παραχθεί για να καταναλωθεί αμέσως μετά τον τρύγο. Τυπικό και διάσημο παράδειγμα το Beaujolais nouveau (Μποζολέ Νουβώ). Είναι κόκκινο κρασί που παραδοσιακά βγαίνει στην αγορά κάθε χρόνο την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου για να καταναλωθεί άμεσα και το πολύ μέχρι το Πάσχα.
Ο Γάλλος ποιητής και συγγραφέας Robert Sabatier γράφει: «πρέπει να είναι κανείς νέος σαν κρασί Μποζολέ και να γερνάει σαν κρασί Βουργουνδίας.
Οι Γάλλοι λοιπόν, έχουν και αυτοί αντίστοιχο έθιμο τον Νοέμβριο, με αυτό του Άη-Γιώργη του Μεθυστή. Γιορτάζουν τα νέα κρασιά κάθε χρόνο την τρίτη κατά σειρά Πέμπτη του μήνα αυτού. Οι Γάλλοι όμως κατάφεραν επιπλέον να φτιάξουν ένα ακόμα μύθο, τα Νουβώ κρασιά.
Είναι κρασιά φρέσκα, νεαρά και έχουν το χάρισμα της νεότητας «ο νέος είναι ωραίος». Τα Νουβώ κρασιά είναι μια επινόηση των Γάλλων για να προωθήσουν άμεσα στην αγορά ένα κρασί χωρίς να χρειασθεί να περιμένουν, ένα τουλάχιστον χρόνο, με ό,τι αυτό σημαίνει οικονομικά. Στην πραγματικότητα είναι νεαρά κρασιά, που μοσχομυρίζουν γαρύφαλλο, τριαντάφυλλο, έχουν φρουτώδη αρώματα, πίνονται δροσερά, και βγαίνουν άμεσα στην κατανάλωση, δύο μήνες περίπου μετά τον τρύγο κάθε χρονιάς. Εκατομμύρια καταναλωτές σε όλο τον κόσμο περιμένουν κάθε χρόνο μετά την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου να τα δοκιμάσουν αντίστοιχα όπως και εμείς περιμένουμε ν’ ανοίξουμε τα βαρέλια μας για να δοκιμάσουμε τα κρασιά της νέας χρονιάς, στις 3 Νοεμβρίου.
Λαγκουβάρδου – Σπαντιδάκη Αφροδίτη
Χημικός Μηχανικός -Οινολόγος
