Το δημοτικό τραγούδι «του γιοφυριού της Άρτας» θυμίζει το χρονικό παράδοσης των δύο σχολικών συγκροτημάτων σε Ατσιπόπουλο και Σταυρωμένο.
Με βάση τις πιο πρόσφατες εξαγγελίες των υπευθύνων του Δήμου, στα μέσα Μάρτη θα γίνει η μεταφορά του Γυμνασίου Ατσιποπούλου στο νέο κτήριο, που θα συνοδευτεί αντίστοιχα με μεταφορά του 2ου ΕΠΑΛ στο κτήριο του κόμβου. Όσο για τα νέα κτήρια του Λυκείου Ατσιποπούλου και Γυμνασίου και Λυκείου Σταυρωμένου αναμένεται να παραδοθούν από την νέα σχολική χρονιά. Όσο ευχάριστο και αν είναι να παραδίδεται, όταν τελικά παραδοθεί, ένα νέο σχολικό κτήριο, όσο και αν αποτελεί δικαίωση των διεκδικήσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν υπάρχει περιθώριο για πανηγυρικούς από κανέναν. Κι αυτό για τους παρακάτω λόγους.
Με βάση τις συμβάσεις, τα δυο συγκροτήματα σε Ατσιπόπουλο και Σταυρωμένο έπρεπε να παραδοθούν και να λειτουργήσουν την σχολική χρονιά 2015-2016. Παρά τις έγγραφες διαβεβαιώσεις τις τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου, ο αρχικός σχεδιασμός ανατράπηκε και μόνο το Γυμνάσιο Ατσιποπούλου ήταν δυνατόν να παραδοθεί περίπου εγκαίρως, με λίγες βδομάδες μόνο καθυστέρηση όπως μας διαβεβαίωναν. Ακολούθησαν μια σειρά από παρατάσεις και σε κάθε παράταση δίνονταν κατηγορηματικά διαβεβαιώσεις πως είναι η τελευταία. Αυτό το σενάριο επαναλήφθηκε αρκετές φορές με αποτέλεσμα οι λίγες βδομάδες να γίνουν ολόκληροι μήνες.
Το αποτέλεσμα είναι οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί του Γυμνάσιου Ατσιποπούλου και του 2ου ΕΠΑΛ να βρίσκονται σε συνεχώς σε αναστάτωση αφού η μετακόμιση τους ήταν διαρκώς προ των πυλών. Πολύ περισσότερο, οι ανατροπές στα χρονοδιαγράμματα αλλά και η άρνηση των υπευθύνων του Δήμου να καταστρώσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο, είχε σαν αποτέλεσμα ένα νέο σχολείο και οι μαθητές του να αντιμετωπιστούν σαν σχολείο και μαθητές δεύτερης κατηγορίας. Για σχεδόν μια ολόκληρη σχολική χρονιά, οι μαθητές του 2ου ΕΠΑΛ περιφέρονται σε «δανεικές» και ακατάλληλες αίθουσες, ενώ κατέληξαν για μάθημα, ακόμη και στο προαύλιο. Οι μαθητές των δύο αυτών σχολείων, οι γονείς τους και οι εκπαιδευτικοί για μια σχολική χρονιά υφίστανται όχι μόνο διαρκή αναστάτωση και ταλαιπωρία αλλά και διαρκή κοροϊδία.
Αρχικός στόχος των νέων σχολικών συγκροτημάτων ήταν να δώσουν μια μικρή ανάσα στα σχολεία του κέντρου, μέσω της ανακατανομής του μαθητικού πληθυσμού, ώστε σταδιακά αριθμός μαθητών να μετακινηθεί σε πιο περιφερειακά σχολεία. Αυτή η διαδικασία της γεωγραφικής ανακατανομής των μαθητών που εμπλέκει τις Διευθύνσεις της Δευτεροβάθμιας και της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αλλά και τον Δήμο, παρόλο που είναι μια διαδικασία που απαιτεί μελέτη και σχεδιασμό, δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, παρά τις δεσμεύσεις. Είναι λοιπόν απορίας άξιο πότε κρίνουν σκόπιμο οι υπεύθυνοι να ενημερώσουν τους μαθητές, ειδικά αυτούς που αλλάζουν εκπαιδευτική βαθμίδα, σε ποιο σχολείο θα φοιτούν τη νέα σχολική χρονιά.
Με την ίδια προχειρότητα αντιμετωπίζεται το θέμα του Ειδικού Γυμνασίου. Ο Νομός Ρεθύμνου υστερεί σε δομές Ειδικής Αγωγής, πράγμα που καταδικάζει τους μαθητές με τις ιδιαίτερες αυτές ανάγκες και δυνατότητες. Το Ειδικό Γυμνάσιο είναι επομένως επιτακτική ανάγκη για την περιοχή και η λειτουργία του έχει παγώσει εδώ και χρόνια στο ζήτημα της στέγασης. Πέρα από τις πρόσφατες πρωτοβουλίες για την εξασφάλιση του χώρου του ΚΕΓΕ είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει ένας εναλλακτικός σχεδιασμός είτε για το διάστημα που θα χρειαστεί ο χώρος του ΚΕΓΕ να διαμορφωθεί είτε για την περίπτωση που η προσπάθεια αυτή δεν ευοδωθεί.
Διεκδίκηση ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι τα νέα σχολικά συγκροτήματα να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό, να εξοπλιστούν και να στελεχωθούν. Όμως ακόμα και όταν θα γίνει αυτό γνωρίζουμε πως η πραγματικότητα για την πλειοψηφία των μαθητών και των εκπαιδευτικών του Δήμου Ρεθύμνου θα παραμείνει σκληρή. Σχολεία υπερκορεσμένα, αίθουσες χωρισμένες με γυψοσανίδα, αποθήκες ή υπόγεια που έχουν μετατραπεί σε αίθουσες διδασκαλίας και δεν αναφερόμαστε καν στον εξοπλισμό ή στην αισθητική των χώρων. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η ασφυκτικά μειωμένη κρατική επιχορήγηση που επιβάλλει στα σχολεία να καλύπτουν τα λειτουργικά τους έξοδα, πετρέλαιο, γραφική ύλη κ.τ.λ. με σχεδόν 300 ευρώ τον μήνα.
Το σχολείο είναι ο χώρος όπου μαθητές και εκπαιδευτικοί περνούν ένα μεγάλο μέρος και ίσως το πιο σημαντικό του χρόνου τους. Οι χώροι του σχολείου, ο εξοπλισμός του, η αισθητική του, κ.τ.λ. αποτελούν τις συνθήκες μάθησης των μαθητών αλλά και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Η διεκδίκηση καταρχάς ανθρώπινων αλλά και σύγχρονων τέτοιων συνθηκών αποτελεί μέρος του αγώνα μας για την υπεράσπιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και σε αυτό τον αγώνα χρειάζεται κοινό μέτωπο μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών.
ΕΛΜΕ Ρεθύμνου
