Στις 17 Νοέμβρη είναι η επέτειος ενός αντιδικτατορικού αγώνα, ενός αγώνα ενάντια στον αυταρχισμό, τον φασισμό, ενός αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973 θεωρείται από πολλούς ως ένα γεγονός που παρόμοιό του δεν πρόκειται ποτέ να επαναληφθεί, αφού το σημερινό κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό επίπεδο, στις ανεπτυγμένες τουλάχιστον περιοχές του πλανήτη, κάνει την πιθανότητα να επιβληθεί μια στρατιωτική δικτατορία να φαντάζει μηδενική.
Όμως τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε μια διαδικασία ενίσχυσης των νεοναζιστικών οργανώσεων και παράλληλα εντατικοποίησης της αυταρχικής διακυβέρνησης στην Ευρώπη. Ενδεικτικά:
Τα αποτελέσματα, των Ευρωεκλογών του καλοκαιριού αναδείξαν ως κεντρικό θέμα την κατακόρυφη άνοδο της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, κυρίως σε Ελλάδα, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και αρκετές χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.
Οι πρωτοφανείς εξελίξεις στην Ουκρανία με τη συμμετοχή νεοναζιστικών ομάδων στην κυβέρνηση την περασμένη άνοιξη, με τη στήριξη των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελληνικής κυβέρνησης μεταξύ άλλων. Η ανάληψη από τις ομάδες αυτές των υπουργείων Δημόσιας Τάξης και Εθνικής Άμυνας και η πλήρης ένταξή των παραστρατιωτικών τους ομάδων στις κρατικές κατασταλτικές και στρατιωτικές δυνάμεις είχαν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, έναν άγριο και διαρκή εμφύλιο πόλεμο με χιλιάδες, μέχρι τώρα, θύματα.
Στη χώρα μας παρακολουθούμε μια προσπάθεια θεσμικής αντιμετώπισης της νεοναζιστικής- εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, με προφυλακίσεις σχεδόν όλων των ηγετικών της στελεχών, την απαγγελία βαρύτατων κατηγοριών εναντίων τους και την κατάθεση ενός πορίσματος-καταπέλτη του αρμόδιου ανακριτή του Αρείου Πάγου. Όμως παρά την αισθητή μείωση της δράσης των ταγμάτων εφόδου της Χ.Α., η αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής θεσμικά διαψεύδεται, μιας και η κοινωνική της επιρροή, όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, μένει ανησυχητικά σταθερή.
Ίσως ακόμα πιο σημαντική από την δράση της Χ.Α. είναι η υιοθέτηση από τις τελευταίες κυβερνήσεις, της ακροδεξιάς πολιτικής ατζέντας, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών και τα πογκρόμ τύπου «Ξένιος Δίας», την στοχοποίηση τον οροθετικών γυναικών, τον κρατικό αυταρχισμό και την καταστολή απέναντι στις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις με τελευταίο παράδειγμα τα γεγονότα στη Νομική και το Πολυτεχνείο.
Σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας και στην πόλη μας επανεμφανίζονται φαινόμενα, οργανωμένης ρατσιστικής βίας. Οι ρατσιστικές και μισαλλόδοξες ιδέες δείχνουν να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε κομμάτια της Νεολαίας και ιδιαίτερα στα πιο φτωχά, λαϊκά και με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.
Όσο περισσότερο βαθαίνει η κρίση, όσο μεγαλύτερη γίνεται η ανάγκη για σκληρότερα οικονομικά μέτρα, τόσο αντιδημοκρατικότερες γίνονται οι κυβερνήσεις που θέλουν να τα επιβάλλουν.
Ο αγώνας για τη διατήρηση των δημοκρατικών μας κεκτημένων και μιας ευνομούμενης κοινωνίας, συνδέεται άρρηκτα με τη μάχη της υπεράσπισης των εργασιακών μας δικαιωμάτων και του κοινωνικού επιπέδου διαβίωσης και αυτός με τον αγώνα ενάντια στο φασιστικό κίνδυνο. Η μάχη στα τρία αυτά μέτωπα δεν μπορεί παρά να γίνει συντονισμένα και να είναι κοινή. Αυτή τη μάχη είναι απαραίτητο να την δώσουμε μέσα στον χώρο της Εκπαίδευσης και σε κάθε χώρο εργασίας αλλά και σ’ ένα όσο πιο διευρυμένο κοινωνικό επίπεδο είναι κάτι τέτοιο εφικτό.
Για να μη δούμε τους σκελετούς του φασισμού και ναζισμού που οδήγησαν στην Δικτατορία των Συνταγματαρχών να ζωντανεύουν 5 δεκαετίες αργότερα, χρειάζονται μαζικοί και οργανωμένοι αγώνες, χρειάζεται ένα νέο «Πολυτεχνείο».
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου, συμμετέχουμε μαζικά:
6μ.μ. – Δημαρχείο – Συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο
8:30μ.μ.-Στέκι των Καθηγητών – Προβολή/συζήτηση: «Εδώ Πολυτεχνείο»
Αντιφασιστική Ομάδα της ΕΛΜΕΡ
