Δεν τον ρωτάει τον βράχο η τρικυμία. Εκεί που κάθεται αγέρωχος, περήφανος, παγωμένος, σκληρός, παφ σκάει το πρώτο θυμωμένο κύμα.
Πριν προλάβει να πει -αχ ,δεύτερο ΠΑΦ, με κεφαλαία αυτή την φορά. Χτυπάει αλύπητα το κύμα, την πέτρα. Σε δευτερόλεπτα, τα παφ γίνονται ορμή, δύναμη ασυγκράτητη, ο βράχος εκεί αβοήθητος ,ανήμπορος να φύγει. Έτσι είναι και η ανθρώπινη ψυχή.’ Ενας βράχος που όταν την συναντήσει η μανιασμένη θάλασσα των διάφορων προβλημάτων, την χτυπά, αλλά ποτέ δεν την ρίχνει κάτω.
Διότι η ψυχή,είναι σαν τον βράχο. Μετά την τρικυμία, είναι πάντα εκεί, αγέρωχη, να λιάζεται κάτω από τον καθαρό ουρανό και να αγκαλιάζεται από την ήρεμη θάλασσα.
#Εύας_θοτς
