Θα θυμάστε τη συνωμοσιολογία τον περασμένο Ιούνιο, όταν ντόπιοι «επιστήμονες» ανακάλυψαν τις ηλιακές καταιγίδες και την κινδυνολογία γύρω από αυτές. Πέρα από την γελοιότητα των ανθρώπων αυτών, αλλά και όλων όσων την αναπαρήγαγαν άκριτα, οι εν λόγω φαίνεται ότι καθυστέρησαν σχεδόν ένα χρόνο. Γιατί; Γιατί άλλοι, (σοβαροί) επιστήμονες, αποκαλύπτουν πως τον Ιούλιο του 2012, η γη γλίτωσε παρά τρίχα μία από τις σοβαρότερες μαγνητικές καταιγίδες στην ιστορία της.
Οι μελετητές από τα πανεπιστήμια του Berkeley, της California αλλά και Κινέζοι ερευνητές, σε εργασία τους που υποβλήθηκε μόλις τον περασμένο Νοέμβριο στο Nature Communications, αποκαλύπτουν την σοβαρότητα της ηλιακής έκρηξης τον Ιούλιο του 2012. Ήταν τόσο ισχυρή που, αν είχε συμβεί εννέα μέρες νωρίτερα όταν και η γη βρισκόταν σε ευθεία με την πλευρά αυτή του ήλιου, θα προκαλούνταν το λεγόμενο Carringto event, όπως είχε καταγραφεί και παρατηρηθεί σε ανάλογο περιστατικό το 1859 από τον Βρετανό επιστήμονα, Richard Carrington.
Τότε, την 1η Σεπτεμβρίου 1859, είχε καταρρεύσει ολόκληρο το τηλεγραφικό δίκτυο από την ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα που είχε δεχτεί ο πλανήτης μας. Και όχι μόνο αυτό. Τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία ήταν τόσο ισχυρά που αρκετοί από τους χειριστές πέθαναν από ηλεκτροπληξία. Αν μία τέτοιας ισχύος καταιγίδα έπληττε τη γη σήμερα, με τις επικοινωνίες και τον ηλεκτρισμό σε τέτοια ανάπτυξη και χρήση, θα προκαλούνταν τεράστιος πανικός.
Μία «μικρότερη» γεύση από ισχυρή ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα που προκλήθηκε από ηλιακή έκρηξη, πήρε η γη και το 1989, και πιο συγκεκριμένα, την 13η Μαρτίου. Εκείνη τη φορά, εξαιτίας της μαγνητικής καταιγίδας, κατέρρευσε ένα εργοστάσιο παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας στον Καναδά, αφήνοντας περίπου 6 εκατομμύρια κατοίκους χωρίς ρεύμα για περίπου 10 ώρες.
Οι επιστήμονες, καταγράφοντας το φαινόμενο που πέρασε μόνο επιφανειακά από την ατμόσφαιρα της γης τον περασμένο Ιούλιο, από τη στιγμή των ηλιακών εκρήξεων την 22 ηΙουλίου 2012, μέχρι και τις επόμενες μέρες που μέρος του φορτίου ήρθε σε επαφή με την ατμόσφαιρα της γης, μιλούν για μία καταιγίδα που, πέρα από το γεγονός ότι θα «τρέλαινε» τις δορυφορικές και επίγειες επικοινωνίες, πέρα από το γεγονός ότι θα κατέστρεφε σχεδόν οτιδήποτε γνωρίζουμε σε μπαταρία στην σύγχρονη ζωή μας, θα συγκέντρωνε όλο το φορτίο αυτό στους μαγνητικούς πόλους της γης, με αποτέλεσμα, το φαινόμενο της aurora borealis που απολαμβάνουν σχετικά συχνά στα βόρεια μέρη της γης, να συμβαίνει κοντά στον ισημερινό και το φαινομένα του «ουρανού που καίγεται» να είναι ορατό σχεδόν σε όλα τα μέρη της γης.
Πέρα από το όμορφο του πράγματος όμως, η γη πραγματικά δεν είναι προετοιμασμένη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και το γεγονός ότι το αποφύγαμε το καλοκαίρι του 2012 σημαίνει πως μάλλον είμαστε «τυχεροί».
Διαβάστε περισσότερα στο Science Daily, εδώ.
