Το σκουρόχρωμο και μουντό φόντο των χαλεπών καιρών που διανύουμε φωτίζουν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι μένουν ακόμα πιστοί στα όνειρά τους: να σκορπούν την ελπίδα και το χαμόγελο σαν μαγική νεραϊδόσκονη και να φροντίζουν το ήθος και το πνεύμα της νέας γενιάς από την οποία εξαρτάται το μέλλον.
Η μη κερδοσκοπική εταιρία Μουσικός Καρπός προσπαθεί 10 ολόκληρα χρόνια τώρα να χαρίζει στιγμές χαράς, ελπίδα και πολλά χαμόγελα στον Ρεθεμνιώτικο λαό, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργεί το πνεύμα των νέων της πόλης μας μέσα από τα μουσικά μαθήματα που παρέχει εντελώς δωρεάν.
Κάθε εβδομάδα 90 περίπου μαθητές μαζευόμαστε στην αίθουσα μουσικής του 2ου δημοτικού σχολείου για να ζήσουμε όλοι μαζί το κοινό μας όνειρο: να ταξιδέψουμε στον κόσμο της μουσικής! Οι ώρες αυτές της χαλάρωσης, της ξεγνοιασιάς, και της μαγείας ακόμα που μας προσφέρει ο Μουσικός Καρπός μέσα από την μουσική δεν ανταλλάσονται με τίποτα. Μέσα σε αυτήν τη μικρή αίθουσα του σχολείου μας κάθε βδομάδα γαληνεύουμε το πνεύμα μας και ταξιδεύουμε όλοι μαζί στην εποχή των μεγάλων πνευματικών και επιτυχιών, όπως παραδείγματος χάρη του Μ. Χατζιδάκι, του Μ. Θεοδωράκη, του Αττίκ, του Γούναρη, του Λοϊζου, της Λιλιπούπολης, κ.α. Στον Μουσικό Καρπό διδασκόμαστε την τέχνη του τραγουδιού, την σωστή τοποθέτηση της φωνής και να ξεχωρίζουμε τα ιδιαίτερα ηχοχρώματα των Μουσικών Οργάνων. Μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε αρμονικά ο ένας με τον άλλο, ενώ ταυτόχρονα να εξωτερικεύουμε την καλύτερη πλευρά του εαυτού μας και να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας με τους γύρω μας.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Σε αυτή την μικρή αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου, δεν μαθαίνουμε μόνο μουσική.
Κυρίως μαθαίνουμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλο! Να αναγνωρίζουμε, να σεβόμαστε και να θαυμάζουμε την διαφορετικότητα του πλησίον μας! Να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ με όλη τη σημασία της λέξης! Είναι δύσκολο να το καταλάβει κάποιος που δεν το ζει, αλλά όσοι μπορούμε πλέον να κρίνουμε, γιατί είμαστε στο στάδιο που μπορούμε να έχουμε δική μας κρίση, διαπιστώνουμε ότι όπως όλοι μας σεβόμαστε τον συμμαθητή μας που έχει διαφορετική φωνή μέσα από τα μαθήματα μουσικής, έτσι σεβόμαστε και την προσωπικότητά του, η οποία σίγουρα είναι ξεχωριστή και διαφορετική από την δική μας. Όλα αυτά ονομάζονται αξίες και ήθος. Ο Μουσικός Καρπός είναι ένα δεύτερο σχολείο για μας, αφού διδασκόμαστε αυτά που μας κάνουν, όσο το δυνατόν, καλύτερους ανθρώπους, αυτά που τα δημόσια σχολεία θα έπρεπε να διδάσκουν και κάποια δεν το κάνουν.
Το ερώτημα, λοιπόν, που γεννιέται αμέσως μετά είναι το εξής: Πώς μπορούμε να ευχαριστήσουμε αυτόν τον άνθρωπο που παρέχει εντελώς δωρεάν όλα αυτά τα εφόδια ζωής στους νέους της πόλης μας; Πώς μπορούμε να εκφράσουμε την αγάπη και τις ευχαριστίες μας σε έναν δάσκαλο που όνειρό του είναι να χαρίζει χαμόγελα και ελπίδα στα παιδιά και τους γονείς τους και ο οποίος φροντίζει για την πολιτιστική ανέλιξη του τόπου μας την στιγμή που όλοι εμείς, οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι, μοχθούμε να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην; Ίσως με τον ειλικρινή σεβασμό και θαυμασμό στη ψυχή ενός τέτοιου ανθρώπου!!! Γιατί είναι μεγάλη υπόθεση να διδάσκει κάποιος στα παιδιά της πόλης μας, στα παιδιά κάθε οικογένειας, χωρίς ανταλλάγματα και μόνο από αγάπη προς αυτά, τις αξίες και το ήθος που θα έπρεπε το σχολείο, το κράτος να διδάσκει. Γι αυτό εγώ τον κ. Αντώνη Μαυράκη (πρόεδρο του Μουσικού Καρπού) δεν τον ονομάζω μόνο ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, αλλά ΔΑΣΚΑΛΟ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΔΑΣΚΑΛΟ ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ…ΔΑΣΚΑΛΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια χώρα και, πιο συγκεκριμένα, σε μια πόλη, η οποία συνηθίζει να καταστρέφει όλα τα καλά της στοιχεία. Αυτή την «κυψέλη πολιτισμού», που προσφέρει τόσα εφόδια ζωής, ελπίδα και θεμέλια ανθρωπιάς στους νέους του τόπου μας, προσπαθούν να αφανίσουν κάποιοι άνθρωποι. Έτσι, πριν λίγο καιρό, κάποιοι μαθητές του Μουσικού Καρπού βρεθήκαμε στην δυσάρεστη θέση να πληροφορηθούμε ότι υπάρχει το πολύ πιθανό ενδεχόμενο τα μαθήματά μας στον Μουσικό Καρπό να σταματήσουν. Κι αυτό επειδή η αίτηση που έκανε ο καθηγητής μας στον Διευθυντή του 2ου Δημοτικού Σχολείου, εδώ κι έναν μήνα τώρα, για την παραχώρηση της αίθουσας μουσικής του 2ου Δημοτικού σχολείου έμεινε αναπάντητη για έναν ανεπίτρεπτο λόγο: στη συγκεκριμένη αίτηση το 2ο Δημοτικό σχολείο αποκαλούνταν ως «το σχολείο μας». Η εν λόγω φράση, όπως φαίνεται, δυσαρέστησε τους υπεύθυνους της τοπικής αυτοδιοίκησης και εκπαίδευσης, οι οποίοι αρνήθηκαν να εγκρίνουν την ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΜΑΣ, (πιστεύω προς το παρών), της οποίας το περιεχόμενο ήταν ακριβώς πανομοιότυπο με εκείνο των αιτήσεων των προηγούμενων χρόνων.
Ως μέλος της νέας γενιάς του Ρεθεμνιώτικου λαού, αλλά κυρίως ως νόμιμη, πλέον Ρεθεμνιώτης πολίτης θα ήθελα να υποβάλλω στους αξιότιμους και αγαπητούς κυρίους της τοπικής αυτοδιοίκησης και εκπαίδευσης, με ειλικρινή σεβασμό, τα εξής ερωτήματα:
1). Για ποιον ακριβώς λόγο δεν μας παρέχεται το δικαίωμα να αποκαλούμε ένα από τα δημόσια σχολεία της πόλης μας, για τα οποία ο κάθε ένας Ρεθεμνιώτης πολίτης πληρώνει από το εισόδημα του στο κράτος, «σχολείο μας»;
2). Πώς μπορεί να εξηγήσει ένας δάσκαλος στους μαθητές του ότι σε μια δημοκρατική και ελεύθερη χώρα, σαν αυτή που ζούμε, το σχολείο στο οποίο φοιτούν, φοίτησαν και συνεχίζουν να επισκέπτονται είτε για μαθήματα μουσικής είτε για να απολαύσουν τη χαρά που τους προσφέρει το άθλημα ή το οποιοδήποτε παιχνίδι που θα παίξουν στον προαύλιο χώρο, δεν είναι «σχολείο τους», αλλά «σχολείο Τους»;
3). Με ποιο δικαίωμα και με ποιον τρόπο πάτε να στερήσετε από τόσα παιδιά το δικαίωμα να ονειρεύονται ακόμα κι όταν όλα μπροστά τους διαλύονται, το δικαίωμα να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, το δικαίωμα να αντικρίσουν την καλή πλευρά των ανθρώπων και να διδαχθούν την ανιδιοτέλεια, τον σεβασμό στον συνάνθρωπο και την διαφορετικότητά του, την συμπόνια, την ΑΝΘΡΩΠΙΑ, που μπορεί να μην συναντήσουν στο υπόλοιπο της ζωής τους, αφού ο κόσμος μας πια έχει διαφθαρεί τόσο πολύ;
Ο κόσμος στον οποίο ζούμε έχει αρχίσει να στερεύει από ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες. Μας τραβάει όλους στο βούρκο της απελπισίας και του σκότους. Όμως τα παιδιά δεν πρέπει να αντικρίζουν το σκοτάδι. Τα μάτια τους χρειάζονται το φως, διαφορετικά ποτέ δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν σε αυτόν τον κόσμο κάτι που δεν έχουν δει. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται και να ελπίζουν σε μια κοινωνία καλύτερη, γεμάτη αρετές. Και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους το στερήσει αυτό. Οι νέοι είναι η ελπίδα όλων! Οι νέοι είναι το μέλλον! Γι αυτό πρέπει να καλλιεργηθούν οι ψυχές τους, να τροφοδοτηθούν με ευγενικές και ανθρωπιστικές αρετές. Κι ένας πολύ όμορφος δρόμος είναι ο δρόμος της μουσικής. Και η μουσική παιδεία, που μας παρέχει ο Μουσικός Καρπός, είναι μια αρετή που ομορφαίνει και γοητεύει τη ζωή!
Ευαγγελία Ματθαιουδάκη, Ένα από τα 92 μέλη της χορωδίας του Μουσικού Καρπού.
