Ο Στρατής Ηλιάκης του Στυλιανού γεννήθηκε το 1938 στο γραφικό χωριό κάτω Μαλάκι του νομού Ρεθύμνου. Η μητέρα του ήταν η Γεωργία Κλειδή από τα Αγκουσελιανά που απέκτησε πέντε παιδιά αλλά δυστυχώς στην έκτη της γέννα πέθανε μαζί με το βρέφος.
Ο πατέρας του τότε βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, αφού ήταν αναγκασμένος να αναθρέψει πέντε παιδιά παρά την βοήθεια που είχε από συγγενείς του. Ευτυχώς βρέθηκε η Αγγελική Πετράκη μια καλή γυναίκα από την Ασή Γωνιά που τον παντρεύτηκε, απόκτησαν μαζί άλλα δύο παιδιά και κατάφεραν να μεγαλώσουν συνολικά επτά με πολλές στερήσεις. Άλλωστε εκείνη την εποχή οι περισσότερες οικογένειες πάλευαν για την επιβίωση με αποτέλεσμα τα παιδιά από μικρά να βγαίνουν στην βιοπάλη. Ο Στρατής Ηλιάκης, λοιπόν, αφού τελείωσε το δημοτικό στα δύσκολα αυτά χρόνια του εμφυλίου πολέμου, ενώ παράλληλα έβοσκε τα πρόβατα, έμαθε την τέχνη του ξυλουργού, αφού έβγαλε μια ταχύρυθμη σχολή. Παράλληλα έμαθε μόνος του να παίζει λαούτο. Είχε ταλέντο και καλή φωνή έτσι ο κόσμος τον προτιμούσε σε γλέντια και κοινωνικές εκδηλώσεις.
Συνεργάστηκε στα πρώτα του βήματα με τον Βασίλη Καλαϊτζάκη ή Πήλινο αλλά και τον Ροδάμανθο Ανδρουλάκη. Αν και είχε τα προσόντα να ακολουθήσει το επάγγελμα του μουσικού δεν το έκανε, διότι ο εργοδότης του απείλησε να τον απολύσει αν συνέχιζε τα γλέντια, τα οποία απαιτούσαν μετακινήσεις και ξενύχτια. Βλέπετε το επάγγελμα του ξυλουργού απαιτεί μεγάλη προσοχή διαφορετικά κινδυνεύει ακόμα και η ζωή του, αφού έχει να κάνει με ξυλοκοπτικά μηχανήματα. Το 1967 παντρεύτηκε την Ηλέκτρα Δανδουλάκη και απόκτησαν τρία παιδιά, την Γιωργία, την Ιουλία και τον Στέλιο, ο οποίος σήμερα είναι καταξιωμένος μουσικός και δάσκαλος του λαούτου. Μάλιστα έχοντας πάρει την σεμνότητα του πατέρα του δεν επιδιώκει την προβολή ούτε του αρέσει να μιλά για τον εαυτό του, προτιμώντας τα έργα.
Ο Στρατής Ηλιάκης εκτός από το λαούτο και το τραγούδι έχει και το χάρισμα του ριμαδόρου και μαντιναδολόγου έχοντας γράψει πολλές και καλές μαντινάδες που έχει συγκεντρώσει σε ένα βιβλίο, αλλά και τραγούδια σε δική του μουσική, τα οποία έχει συγκεντρώσει σε ένα CD με τίτλο «Οι μουσικές στράτες του Στρατή». Το βιβλίο και CD δεν πωλούνται στο εμπόριο αλλά ο Στρατής τα δίνει σε συγγενείς και μερακλήδες φίλους του. Στο βιβλίο του υπάρχουν μαντινάδες, ριζίτικα, ρίμες (πολύστιχα στιχουργήματα) σατυρικά, ιστορικά και άλλα ενδιαφέροντα στιχουργήματα που δείχνουν ότι ο Στρατής είναι ένας αδικημένος καλλιτέχνης θα πει κανείς, εγώ όμως θα πω ότι διάλεξε την στράτα της καρδιάς του δημιουργώντας μια σωστή οικογένεια μια και μεγάλωσε με την άξια σύζυγό του τρία αξιόλογα παιδιά που καμαρώνει σήμερα όπως και τα εγγόνια του. Είναι ένας από τους απλούς αγωνιστές της ζωής που μπορούν σήμερα να κυκλοφορούν με το μέτωπο ψηλά σε αντίθεση με κάποιους που πρέπει να κρύβονται γιατί έφεραν την περήφανη αυτή χώρα σε αυτή την κατάσταση.
Κλείνοντας θα του πω
« Περήφανα πορπάτησες και πορπατείς στσι στράτες
γι’ αυτό σε καλοχαιρετούν πάντοτε οι διαβάτες.
Μακάρι να ‘τανε πολλοί Στρατή ωσάν εσένα
με καθαρό το μέτωπο και χέρια ροζιασμένα.
Χέρια που ξεκουράζονταν σαν πιάναν το λαούτο
ώστε να ζεις να τον γλεντάς τον ψεύτη κόσμο ετούτο».
Γιώργης Σηφάκης (Σιμισακογιώργης)
