Στη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ για τα προβλήματα της κτηνοτροφίας ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων δεν έδωσε δεσμευτικές απαντήσεις σε κανένα από τα οξυμμένα προβλήματα των κτηνοτρόφων, ενώ οι μόνες βελτιώσεις που υποσχέθηκε είναι με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, δηλαδή από το 2016.
Ο κ. Καρασμάνης δήλωσε ότι λάθη και παραλείψεις έχουν γίνει από τους προκατόχους του στο θέμα των βοσκοτόπων που οδήγησαν σε επιβολή προστίμων και περικοπή επιδοτήσεων, επιβεβαιώνοντας επί της ουσίας την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο βουλευτής Ρεθύμνου Ανδρέας Ξανθός τόνισε στην ομιλία του ότι η ζοφερή πραγματικότητα του πρωτογενούς τομέα της χώρας και ειδικά της κτηνοτροφίας είναι γνωστή. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι δίνουν καθημερινά μάχη επιβίωσης μέσα σε ένα ιδιαίτερα αρνητικό περιβάλλον αυξημένου κόστους παραγωγής, υπερχρέωσης και υπερφορολόγησης, έλλειψης ρευστότητας, μείωσης των επιδοτήσεων, αθρόων ελληνοποιήσεων εισαγόμενων ζώων, μεγάλων καθυστερήσεων στην υλοποίηση προγραμμάτων αγροτικού χώρου (προγράμματα βιολογικής γεωργίας-κτηνοτροφίας, σχέδια βελτίωσης, νέοι αγρότες), δραματικής υποστελέχωσης των Διευθύνσεων Γεωργίας και των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών, απαξίωσης των Ερευνητικών Κέντρων, ιδιωτικοποίησης της Αγροτικής Τράπεζας και -ειδικά στην Κρήτη- έξαρσης της ζωοκλοπής που αποτελεί στοιχείο του οργανωμένου εγκλήματος στην περιοχή.
Η κτηνοτροφία αποτελεί την πιο δυναμική δραστηριότητα του πρωτογενούς τομέα στην Κρήτη, αν σκεφθεί κανείς ότι μόνο στο Νομό Ρεθύμνου υπάρχουν πάνω από 5000 κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις με εκατοντάδες χιλιάδες αιγοπρόβατα και λειτουργούν 5 σφαγεία. Και όμως, στον πιο κτηνοτροφικό νομό της Κρήτης υπηρετεί σήμερα μία μόνο κτηνίατρος, με αποτέλεσμα να είναι ανθρωπίνως αδύνατον να διενεργηθούν όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι στο ζωικό κεφάλαιο, στις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις και στα σφαγεία και στην ουσία να είναι ανοχύρωτος ο Νομός Ρεθύμνου σε θέματα διατροφικής ασφάλειας και δημόσιας υγείας, καθώς και απέναντι στην απειλή του καταρροϊκού πυρετού.
Τα πιο «φλέγοντα » όμως ζητήματα για τους κτηνοτρόφους αυτή την περίοδο είναι:
α) η μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής, για την οποία δεν υπάρχει μέχρι σήμερα καμιά σοβαρή πολιτική παρέμβαση και
β) η επιλεξιμότητα των βοσκοτόπων που έχουν υποστεί περικοπή περίπου 40% με βάση τα δεδομένα της νέας ΚΑΠ, με αντίστοιχη μείωση της εξισωτικής αποζημίωσης και της ενιαίας ενίσχυσης, καθώς και των προγραμμάτων βιολογικής κτηνοτροφίας.
Το ΥΠΠΑΤ έχει τεράστια ευθύνη που δεν διεκδίκησε ειδική μέριμνα για τη χώρα μας, η οποία ευτυχώς δεν έχει αναπτυγμένη εντατική-βιομηχανοποιημένη εκτροφή ζώων και αξιοποιούνται 50 εκ. στρέμματα βοσκήσιμης γης με αποτέλεσμα την απαράμιλλη ποιότητα των γαλακτοκομικών προϊόντων και του κρέατος, ούτε διαπραγματεύτηκε την εξαίρεση των χορτολιβαδικών εκτάσεων από τη μείωση των επιλέξιμων για βόσκηση γαιών, παραγνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα της Κρήτης και των άλλων ξηροθερμικών περιοχών στις οποίες επιβάλλεται ελεγχόμενη βόσκηση τόσο για την πρόληψη των πυρκαγιών όσο και για τη διατήρηση της ποιότητας των ζωοκομικών προϊόντων από τη μοναδική χλωρίδα της περιοχής. Οι πρόσφατες καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του Υπουργού κ. Καρασμάνη στους εκπροσώπους των κτηνοτρόφων της Κρήτης ότι θα αποκατασταθούν όσοι απορρίφθηκαν στην 1η φάση καταβολής της εξισωτικής αποζημίωσης, έχουν διαψευστεί πλήρως, αφού εξαιρέθηκαν και από τη 2η δόση η οποία πληρώθηκε με βάση τις μειωμένες επιλέξιμες εκτάσεις.
Αντίστοιχη περικοπή αναμένεται και για την εξισωτική του 2014 και για τα προγράμματα βιολογικής κτηνοτροφίας του 2012 που ο Υπουργός υποσχέθηκε ότι θα καταβληθούν ως το τέλος του χρόνου. Είναι δεδομένο ότι υπάρχει πρόβλημα της διαχείρισης των βοσκοτόπων στην Κρήτη, ότι έχει οξυνθεί από την πολιτική της επιδότησης των αιγοπροβάτων ανά κεφαλή ζώου με αποτέλεσμα την μεγάλη αύξηση του ζωικού κεφαλαίου, την υπερβόσκηση των ορεινών όγκων και την εξάρτηση από τις εισαγόμενες συνήθως ζωοτροφές. Είναι όμως επίσης γεγονός ότι η εξισωτική αποζημίωση που αφορά μόνο κατά κύριο επάγγελμα αγρότες-κτηνοτρόφους ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, είναι απολύτως απαραίτητη για τη διατήρηση του ζωικού κεφαλαίου, τη συνέχιση της κτηνοτροφικής δραστηριότητας και την αξιοπρεπή επιβίωση των παραγωγών.
Παρότι όλοι αποδέχονται τη στρατηγική σημασία του πρωτογενούς τομέα στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, ποτέ στην πράξη δεν στηρίχθηκε και δεν αποτέλεσε πολιτική προτεραιότητα για τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Οι βασικοί πολιτικοί λόγοι γι’ αυτή την παρελκυστική τακτική είναι η εμμονή στη «μονοκαλλιέργεια» του τομέα των υπηρεσιών και ειδικά του τουρισμού, η χρεωκοπημένη λογική του real estate και της παραθεριστικής κατοικίας, η διαιώνιση των πελατειακών συναλλαγών (πολιτικών-αυτοδιοικητικών και συνεταιριστικών παραγόντων) για την διαχείριση των επιδοτήσεων και η εκχώρηση όλου του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος σε μεγάλα επιχειρηματικά (εισαγωγείς αγροτικών-κτηνοτροφικών προϊόντων) και χρηματοπιστωτικά συμφέροντα (Τράπεζα Πειραιώς-«Gaia Επιχειρείν»).
Άρα, η απάντηση στην κρίση του πρωτογενούς τομέα είναι μια άλλη αγροτική πολιτική που θα έχει ως προτεραιότητες:
1. Αναδιοργάνωση και επαρκής στελέχωση των Υπηρεσιών, ιδιαίτερα των Κτηνιατρικών, συστηματική ενημέρωση και επιστημονική στήριξη των αγροτών.
2. Δημόσια τράπεζα ειδικού σκοπού για τον πρωτογενή τομέα που θα ρυθμίσει τα χρέη και θα διασφαλίσει την αναγκαία ρευστότητα στην αγροτική οικονομία.
3. Ελεγκτικοί μηχανισμοί για την ποιότητα των προϊόντων (ενίσχυση-αναδιοργάνωση ΕΦΕΤ).
4. Ομάδες παραγωγών, διεπαγγελματικές ενώσεις, νέου τύπου συνεταιρισμοί χωρίς τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες του παρελθόντος.
5. Συμπληρωματικότητα και όχι ανταγωνισμός ανάμεσα στη γεωργία και στη κτηνοτροφία.
6. Έμφαση στην κρητική διατροφή, στην παραγωγή βιολογικών και πιστοποιημένων προϊόντων ΠΟΠ που θα έχουν προνομιακή θέση στην τουριστική «βιομηχανία».
7. Πολυλειτουργικότητα στην ύπαιθρο με κίνητρα για παράλληλες ασχολίες (αγροτουρισμός, υφαντική, χειροτεχνία, κλπ ).
8. Στήριξη των Ερευνητικών Κέντρων και της έρευνας πάνω στη γενετική βελτίωση ντόπιων φυλών αιγοπροβάτων.
9. Προώθηση ιδιοπαραγόμενων ζωοτροφών από κτηνοτροφικά φυτά-σταδιακή απεξάρτηση από τις εισαγόμενες ζωοτροφές.
10. Ενεργειακή αναβάθμιση των γεωργικών-κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων μέσω επιδοτούμενων μικρών και φιλικών στο περιβάλλον ΑΠΕ.
11. Αποφασιστική αντιμετώπιση φαινόμενων όπως η ζωοκλοπή και η παραβατικότητα στην ύπαιθρο (κλοπές,αγροζημίες, καταπατήσεις, κλπ).
12. Διαφανής, δίκαιη και παραγωγική διαχείριση των -ούτως ή άλλως μειωμένων- επιδοτήσεων της νέας ΚΑΠ.
13. Συνολική αναβάθμιση της κοινωνική φροντίδας στην ύπαιθρο ( Υγεία, Παιδεία, κοινωνικές υποδομές, οδικό δίκτυο, πολιτισμός )
Στη χώρα μας έχουμε την παράδοση στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, έχουμε τους ανθρώπους με γνώσεις και μεράκι, έχουμε κάνει πολύ σημαντικά βήματα στις υποδομές. Αυτό που χρειάζεται πλέον είναι πραγματική πολιτική βούληση για να αξιοποιηθούν όλα τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, να προωθήσουμε τη μέγιστη δυνατή αυτάρκεια μας σε γεωργικά-κτηνοτροφικά προϊόντα και να διασφαλίσουμε ένα αξιοπρεπές και παραγωγικό μέλλον στους αγρότες. Δεν μπορεί να υπάρξει σε καμιά χώρα του κόσμου ανάπτυξη της γεωργίας-κτηνοτροφίας χωρίς σοβαρή οικονομική στήριξη των παραγωγών. Ας συζητήσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις αυτής της στήριξης, ας εμπιστευτούμε τις υγιείς, έντιμες και παραγωγικές δυνάμεις του αγροτικού κόσμου και ας διεκδικήσουμε με ένα σοβαρό σχέδιο την ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας, την διατροφική επάρκεια του λαού μας και την οικονομική και κοινωνική αναζωογόνηση της υπαίθρου.
