Ο Μάρκος Μουσούρος (1470 – 24 Οκτωβρίου 1517) ήταν Έλληνας εκδότης και ένας από τους σημαντικότερους φιλολόγους της Αναγέννησης για τον οποίο ο Έρασμος, που ήταν μαθητής του, συνήθιζε να λέει ότι είναι: «…άνδρας πολυμαθέστατος και πανεπιστήμονας, κλειδοκράτορας της ελληνικής γλώσσας και θαυμάσιος ειδήμονας της λατινικής φωνής…».
Γεννήθηκε στην Κρήτη (Ρέθυμνο ή Ηράκλειο) περί το 1470 και αρχικά σπούδασε την ελληνική γλώσσα στο σχολείο της Αγίας Αικατερίνης του Σινά, στο Χάνδακα.
Ο ίδιος αναφέρει ότι είχε δάσκαλο τον ελληνομαθέστατο κληρικό Αριστόβουλο Αποστόλη. Είναι άγνωστο πότε ακριβώς έφτασε στην Ιταλία. Το 1486 πήγε στη Φλωρεντία, όπου σπούδασε δίπλα στον Ιανό Λάσκαρι. Γύρισε στην Κρήτη, σύντομα όμως επέστρεψε στην Ιταλία και εγκαταστάθηκε στη Βενετία. Εκεί προσελήφθη ως βοηθός και επιστημονικός συνεργάτης στο τυπογραφείο του Άλδου Μανούτιου.
Το 1500 ύστερα από σύσταση του τελευταίου, πήγε στο Κάπρι, μία κωμόπολη κοντά στη Φεράρα και δίδαξε ελληνικά και λατινικά στον δούκα Αλμπέρτο Πίο, σύντομα όμως επέστρεψε στη Βενετία όπου δίδαξε αρκετές φορές στη «Νέα Ακαδημία», μία εταιρεία που είχε ιδρυθεί εκεί από λόγιους με σκοπό την προαγωγή των ελληνικών.
Εκτιμώντας τις εξαιρετικές του ικανότητες, η Βενετική Γερουσία του απένειμε το 1503 το αξίωμα Publica Graecarum Literarum Officina, δηλαδή το αξίωμα του επίσημου λογοκριτού για τα ελληνικά βιβλία που εκδίδονταν στην επικράτεια της Βενετίας και στις κτήσεις της και των οποίων το περιεχόμενο έπρεπε να είναι σύμφωνο με την θρησκεία και την ηθική. Διατηρώντας το αξίωμα αυτό μέχρι το 1516 επιμελήθηκε πλήθος σημαντικών έργων και εκδόσεων συγχρόνων του αλλά και αρχαίων συγγραφέων.
Το 1504 διορίστηκε καθηγητής της ελληνικής γλώσσας στη Βενετία και δύο χρόνια αργότερα στην Πάντοβα. Το 1509 επέστρεψε στην πρωτεύουσα του Βένετο όπου το 1512, ύστερα από την επανίδρυση της έδρας των ελληνικών, έγινε ξανά καθηγητής. Το 1515 η Βενετική Γερουσία του παρέδωσε οκτακόσια χειρόγραφα του Βησσαρίωνα για να τα ταξινομήσει σε συνεργασία με τον Βενετό λόγιο Ενιάτσιο Μπατίστα. Με αυτά τα χειρόγραφα δημιουργήθηκαν τα πρώτα τμήματα της Μαρκιανής βιβλιοθήκης.
Ένα έτος αργότερα πήγε στην Ρώμη για να βοηθήσει τον Λάσκαρι στην οργάνωση του «Ελληνικού Γυμνασίου» και στην διδασκαλία της ελληνικής σ’ αυτό. Στην Ρώμη έγινε ιερέας και τελικά διορίστηκε από τον πάπα Λέοντα Ι΄ επίσκοπος της λατινικής επισκοπής Ιεράπετρας Κρήτης και αργότερα επίσκοπος Μονεμβασίας στην οποία δεν πρόλαβε να μεταβεί αφού απεβίωσε στις 24/10/1517 ύστερα από δίμηνη ασθένεια.
