Με μεγάλη επιτυχία και ενδιαφέρον ολοκληρώθηκε η εκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης «1922. Ιμπεριαλιστική εκστρατεία και Μικρασιατική Καταστροφή», επιμέλειας του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, στην Πλατεία Μικρασιατών στο Ρέθυμνο.
Την εκδήλωση άνοιξε η Μαριάννα Καμπουρούδη, μέλος της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ, ενώ την παρουσίαση έκανε ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής σύγχρονης ιστορίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Παρεβρέθησαν οι Νίκος Μανουσάκης, περιφερειακός σύμβουλος και Μανούσος Μανουσογιάννης δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης καθώς και ο Μιχάλης Καζίλας, πρόεδρος του συλλόγου Μικρασιατών «Ιωνία».
Ο ομιλητής απέδειξε μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα της περιόδου τα βασικά συμπεράσματα της έκδοσης.
Οι λαοί, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη, σε καμιά περίπτωση- επίθεσης ή άμυνας- δεν πρέπει να στοιχίζονται με την αστική τάξη, να εμπιστεύονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τις κυβερνήσεις τους, τα επιθετικά ή και τα αμυντικά τους σχέδια, τα οποία είναι άμεσα ή μεσοπρόθεσμα σε βάρος των λαών. Ο πόλεμος των καπιταλιστικών εξουσιών, είτε ως επίθεση είτε ως άμυνα, έχει θύματα τους λαούς, άμεσα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και μέσω της φτώχειας που φέρνει ο πόλεμος, ως καταστροφή, ως προσφυγιά, ως πολεμική δαπάνη, ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου.
Διαχρονικό συμπέρασμα είναι ότι οι λαοί πρέπει να έχουν επαγρύπνηση και ετοιμότητα για να οργανώσουν τη δική τους αυτοοργανωμένη άμυνα και αντεπίθεση, ζήτημα που ως καθήκον καθοδηγητικό ανήκει στο επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Δεν υπάρχει δίκαιος ή άδικος πόλεμος από την σκοπιά των εθνικών αστικών τάξεων και της εξουσίας τους, ούτε κοινά συμφέροντα μόνο και μόνο επειδή υπάρχει κοινή γλώσσα, κοινά σύνορα. Άλλη η πατρίδα των εργατικών- λαϊκών δυνάμεων και άλλη των καπιταλιστων. Μόνο οι εργατικές- λαϊκές δυνάμεις διεξάγουν δίκαιο επαναστατικό αγώνα και όχι οι καπιταλιστές, που διεξάγουν άδικο πόλεμο, ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ανεξάρτητα από τα χρώματα της διεθνικής συμμαχίας στην οποία συμμετέχουν.
Η μελέτη της εξέλιξης της Μικρασιατικής Εκστρατείας δείχνει ότι η οργάνωση του λαού στην κατεύθυνση της δικής του άμυνας- αντεπίθεσης ενάντια και στην ξένη και στη δική του αστική τάξη αφορά και τα μετόπισθεν και τις στρατευμένες δυνάμεις, αφορά τα στρατευμένα παιδιά του λαού και της επιτιθέμενης και της κατεχόμενης χώρας.
Ένα ζήτημα που έντονα επηρεάζει τη συνείδηση και συμβάλλει στην παθητική στάση εργατικών- λαϊκών δυνάμεων είναι ο εκάστοτε συσχετισμός υπέρ της αστικής εξουσίας, και μάλιστα με τη στρατιωτική- πολιτική της οργάνωση που φαίνεται συμπαγής και αήττητη, πολύ περισσότερο στις σημερινές συνθήκες ύπαρξης του ΝΑΤΟ, των αμερικανικών και άλλων ξένων σύγχρονων ναυτικών, αεροπορικών βάσεων. Αυτή η κατάσταση γεννά είτε την ηττοπάθεια είτε την αίσθηση ασφάλειας εκ μέρους του πιο ισχυρού συμμάχου, οδηγεί στο ρεαλισμό της «επιλογής» του πιο ισχυρού, του πιο φερέγγυου συμμάχου.
Συνδέοντας τα συμπεράσματα αυτά με το σήμερα καταλήγει ότι , και οι δύο πόλεμοι (Μικρά Ασία- Ουκρανία) δίνουν κοινά συμπεράσματα διαχρονικής αξίας για την ταξική πάλη, αφού οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αποτελούν συστατικό στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης την εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού.
Ακολούθησαν ενδιαφέρουσες ερωτήσεις για την γνώση της ιστορικής αλήθειας και τον τρόπο που αυτή προσεγγίζεται από τα σχολικά εγχειρίδια. Μεγάλο ενδιαφέρον προκάλεσε η αναφορά στην δράση των λιποτακτών της περιόδου, ζήτημα που αποκρύπτεται στην αστική ιστοριογραφία.
Η εκδήλωση έκλεισε με μικρασιάτικα τραγούδια από τους Μάνο Χαμαράκη, Θώμα Κοτζαμάνη και Ανθή Φουρκή τους οποίους ευχαριστούμε θερμά.
