Ένα χρόνο πριν υπογράφηκε η εγκληματική- συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για τους πρόσφυγες. Με τη συμφωνία αυτή η Τουρκία αναγνωρίστηκε ως “ασφαλής τρίτη χώρα” στην οποία μπορούν να απελαύνονται πρόσφυγες από την Ευρώπη.
Είναι σαφές ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα, ούτε για τους πρόσφυγες ούτε καν για τους ίδιους τους πολίτες της. Η Τουρκία έχει ένα αυταρχικό καθεστώς το οποίο με μεγάλη ευκολία και με την ανοχή της Ευρώπης φυλακίζει, βασανίζει, δολοφονεί. Οι πρόσφυγες δεν είναι ασφαλείς στην Τουρκία, αντίθετα ζουν σε άθλιες συνθήκες, φυλακίζονται, απελαύνονται σε εμπόλεμες ζώνες, δολοφονούνται από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Με την επαίσχυντη αυτή συμφωνία η Ευρώπη αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της για τους πρόσφυγες και αδιαφορεί για τις ζωές που θέτει σε κίνδυνο. Και αυτή η αδιαφορία θυμίζει πολύ έντονα παρόμοιες, παλιότερες αποφάσεις: Τον Ιούλη του 1938 συγκλήθηκε η Διάσκεψη του Εβιάν στη Γαλλία, όπου εκπρόσωποι 32 κρατών της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Αυστραλίας συζήτησαν το τι θα κάνουν με τους αυξανόμενους αριθμούς των Εβραίων προσφύγων. Όμως, με εξαίρεση το μικρό κράτος της Δομινικανής Δημοκρατίας στην Καραϊβική, καμιά άλλη χώρα δεν δέχτηκε να αυξήσει τον αριθμό των αιτήσεων ασύλου.
Όλες οι χώρες στο διά ταύτα επιβεβαίωναν πως τα σύνορά τους θα παρέμεναν κλειστά για τους κυνηγημένους Εβραίους, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που ακολούθησε ήταν αυστηροποίηση των κανόνων απέναντι στους πρόσφυγες και περικοπή των αδειών ασύλου. Χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Αυστραλίας διακήρυττε: «Η Αυστραλία δεν έχει φυλετικό πρόβλημα και δεν επιθυμεί να εισαγάγει ένα». Έναν χρόνο μετά, η Λευκή Βίβλος της Μεγάλης Βρετανίας, που επέβαλε νέους περιορισμούς στη μετανάστευση και κλείσιμο των «παράνομων» Εβραίων προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, επικύρωσε το κλείσιμο της στρόφιγγας. Ξέρουμε πια πολύ καλά τι απέγιναν αυτοί οι Εβραίοι πρόσφυγες…
Το 1948, στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με στόχο να μην ξανασυμβούν ποτέ στο μέλλον οι αγριότητες και η κτηνωδία που προκάλεσε αυτός ο φονικός πόλεμος. Στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου βασίζεται και η Σύμβαση του 1951 για τους πρόσφυγες (Σύμβαση της Γενεύης).
Η υπογραφή της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας αποτελεί την κατάφωρη παραβίαση της Σύμβασης της Γενεύης. Ουσιαστικά, με τη συμφωνία αυτή η Ευρώπη δίνει για άλλη μια φορά πλήρη συγκατάθεση σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Πρωτοβουλία Έμπρακτης Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες – Ρέθυμνο
