Η 21η Μάρτη είναι η παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού. Φέτος συμπίπτει με την ανησυχητική άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών πανευρωπαϊκά, συνδυασμένη με έκρηξη της ισλαμοφοβίας.
Ο σκοταδισμός αναπαράγεται από την ευρωπαϊκή αντιμεταναστευτική πολιτική, που παράγει χιλιάδες αθώα θύματα στη Μεσόγειο και φυλακισμένους στα κέντρα κράτησης. Μια πρακτική που επιχειρεί να συμβαδίσει με την επιθετικότητα των γερακιών ΗΠΑ και ΕΕ στη Μέση Ανατολή, υπό το μανδύα του απελευθερωτικού πολέμου κατά του τζιχαντισμού, ενώ στο εσωτερικό επενδύει στην ξενοφοβία και την ισλαμοφοβία ως πολιτικό αντίβαρο στη λαϊκή οργή απέναντι στη σκληρή λιτότητα.
Στην Ελλάδα, από τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης οικοδομήθηκε συστηματικά η πολιτική «αποτροπής» στα ανατολικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα σε συνεργασία με την ΕΕ. Χτίστηκαν φράχτες και νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακυρώθηκε η χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών και της ψήφου των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές. Με την κυβέρνηση Σαμαρά η πολιτική αυτή συμπυκνώθηκε στο απάνθρωπο δόγμα «να κάνουμε το βίο αβίωτο στους λαθρομετανάστες», προκειμένου να μη γίνει – τάχα – η Ελλάδα ελκτικός προορισμός. Η πραγματικότητα αποδείχτηκε διαφορετική, ιδιαίτερα μετά τη μαζική είσοδο δεκάδων χιλιάδων Σύρων προσφύγων πολέμου την τελευταία διετία. Όμως το αυτί της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου δεν ίδρωσε. Φτάσαμε στην ανερυθρίαστη συγκάλυψη εγκλημάτων σαν αυτό στο Φαρμακονήσι, ενώ η Χρυσή Αυγή κάλπαζε στο μαύρο άλογο του Ξένιου Δία μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Σήμερα, η ιστορική νίκη της Αριστεράς στις πρόσφατες εκλογές έχει διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για να γκρεμίσουμε το ρατσιστικό οικοδόμημα. Οι προγραμματικές δηλώσεις περί νέου νόμου για χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων που αφορούν τους πρόσφυγες από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης στο νέο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής έδωσαν ένα στίγμα αποστασιοποίησης από τη ρατσιστική ατζέντα. Οι δύο θάνατοι κρατουμένων στα κολαστήρια της Αμυγδαλέζας μόλις δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές οδήγησαν στις δηλώσεις της κυβέρνησης για το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης με πρώτο το κολαστήριο της Αμυγδαλέζας. Παρ’ όλα αυτά, ο διάβολος κρύβεται στις «τεχνικές λεπτομέρειες». Πολλές από τις δεσμεύσεις προσπίπτουν πάνω σε μακρόπνοα χρονοδιαγράμματα, κωλύματα λόγω έλλειψης πόρων αλλά και την αμφίσημη στάση στελεχών της κυβέρνησης (βλ. Πανούσης για το φράχτη του Έβρου) που όμως θα πρέπει να είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε μετωπική σύγκρουση με το ξενοφοβικό κλίμα που διαμορφώθηκε από τα ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια.
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της δίκης της Χρυσής Αυγής τον Απρίλη, με το Μιχαλολιάκο και τον Παππά να έχουν αποφυλακιστεί ήδη από τα τέλη Φλεβάρη. Η μαζική αντιφασιστική κινητοποίηση με απαίτηση να μπει βαθιά στη φυλακή η ναζιστική ηγετική ομάδα , είναι η μόνη αποτελεσματική αντιμετώπιση της «ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης» που πολλές φορές έχει αποδειχθεί ανεκτική στα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής. Η Αριστερά επιβάλλεται να πρωτοστατήσει ώστε να διασφαλίσει τα πολιτικά, κινηματικά και κοινωνικά καύσιμα που είναι απαραίτητα στη νέα κυβέρνηση για να μην κάνει «Ούτε βήμα πίσω» στη σύγκρουση με το σύνολο του ρατσιστικού θεσμικού πλαισίου των τελευταίων χρόνων.
