Την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου ο Ανδρέας Ξανθός παραβρέθηκε μαζί με άλλους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο πανελλήνιο συλλαλητήριο που είχε οργανώσει ο Σύνδεσμος Ελληνικής Κτηνοτροφίας μπροστά από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, εκφράζοντας την συμπαράσταση τους στον αγώνα επιβίωσης των κτηνοτρόφων και συνολικά της ελληνικής κτηνοτροφίας .
Είναι γεγονός ότι το μοντέλο της αγροτικής οικονομίας που ακολούθησαν για δεκαετίες οι κυβερνήσεις του πάλαι ποτέ δικομματισμού, ήταν στρεβλό, αντιαναπτυξιακό, στηριγμένο αποκλειστικά σε μια αδιαφανή και αντιπαραγωγική διαχείριση των επιδοτήσεων που εδραίωσε πελατειακές σχέσεις και εξαρτήσεις με το πολιτικό σύστημα, τις τοπικές εξουσίες και τις Ενώσεις.
Αυτό το μοντέλο απαξίωσε την αγροτική παραγωγή και ειδικά στην αιγοπροβατοτροφία , μέσω της επιδότησης ανά κεφαλή ζώου, οδήγησε στην ερημοποίηση των βοσκοτόπων και στην εξάρτηση από τις εισαγόμενες ζωοτροφές . Και σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης , της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της μεγάλης αύξησης τους κόστους των ζωοτροφών , έχει εξαντλήσει τα όρια του και έχει φέρει την κτηνοτροφία της Κρήτης στα πρόθυρα του αφανισμού.
Δυστυχώς μετά από 3,5 Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης δεν έχει διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της αγροτικής οικονομίας της Κρήτης, η ύπαιθρος μαραζώνει οικονομικά και πληθυσμιακά και τα τοπικά αγροτικά προϊόντα οδηγούνται –λόγω του δυσβάστακτου κόστους παραγωγής αλλά και λόγω της δραστικής μείωσης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών από την μνημονιακή πολιτική- σε εξαφάνιση και υποκατάσταση από χαμηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας εισαγόμενα προϊόντα .
Η στήριξη της αγροτικής παραγωγής αποκτά στη σημερινή συγκυρία της κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης, κομβική σημασία για τη διατροφική επάρκεια της χώρας , την επιβίωση της περιφέρειας και την προοπτική μιας ισόρροπης ανάπτυξης με σεβασμό στις ανάγκες των ανθρώπων, στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής των πολιτών.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα για να επιβιώσει η κτηνοτροφία και να μπορέσουν ζήσουν αξιοπρεπώς οι κτηνοτρόφοι ειδικά των ορεινών και μειονεκτικών περιοχών, είναι μια συγκροτημένη εθνική αγροτική πολιτική , ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της γεωργίας/κτηνοτροφίας , μια δημόσια και όχι ιδιωτικοποιημένη Αγροτική Τράπεζα, μια αναδιοργάνωση της παραγωγής σε πιο συλλογική και ομαδική βάση ξεπερνώντας τα προβλήματα και την κακοδιαχείριση των περισσότερων Συνεταιρισμών, μια πολιτική ενίσχυσης των ιδιοπαραγόμενων ζωοτροφών και της καλλιέργειας κτηνοτροφικών φυτών, μια δημόσια πολιτική για τους γεωργικούς σπόρους και την απεξάρτηση από τα φυτοφάρμακα, μια πολιτική ανάπτυξης της έρευνας στον αγροτικό τομέα, επιστημονικής υποστήριξης των παραγωγών και πλήρους αποζημίωσης της παραγωγής που καταστρέφεται από φυσικά αίτια και τέλος, μια ριζική αλλαγή στον τρόπο αξιοποίησης των αναγκαίων για την επιβίωση της κτηνοτροφίας επιδοτήσεων.
Όλα όμως τα παραπάνω απαιτούν πολιτικές επιλογές εκτός μνημονιακού πλαισίου, προϋποθέτουν την εισοδηματική στήριξη των μισθωτών , των συνταξιούχων και των οικονομικά αδύναμων και πρέπει να έχουν ως πολιτικό στόχο τη συνολική επαναδιαπραγμάτευση της θέσης της χώρας μας στην Ευρώπη και στη νέα ΚΑΠ, προτάσσοντας τα συμφέροντα των γεωργών και των κτηνοτρόφων και όχι των δανειστών, των τραπεζιτών και των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στις βιομηχανικές ΑΠΕ και στο real estate αγροτικής γης.
