Αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν η λεβεντιά του και η ανοιχτωσιά του, καρδιά extra large που λένε!
Eυαίσθητος και δραστήριος, πάλευε με πολλά (ενορία, έργα, συσσίτια, σχολεία, χορωδίες και άλλα πολλά).
Το πνεύμα του ήταν, «να προτιμάς να δίνεις παρά να παίρνεις». Αυτός ήταν ο Παπάγγελος!!! Έτσι περιγράφει με δυο λόγια τον πατέρα του ο γιος του Βασίλης Ψυλλάκης σε συνομιλία μας,τον οποίο και υπερευχαριστω για τις φωτογραφίες που βλέπετε…
Ο Χανιώτης “Σφακιανομαδαριτης” εφημέριος στα Λενταριανά Χανίων που συνταίριαξε το βυζαντινό μέλος με το χανιώτικο ριζίτικο. Το 1976 εξέδωσε το δίσκο «Οι ρίζες της γενιάς μου, τ’ αληθινά ριζίτικα» (Pan-Vox A/A4551), ο οποίος το 1997, λίγο μετά το θάνατό του, επανακυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή (CD) από την ΜΒΙ (SPV 9). Το 1978 εξέδωσε το δίσκο Το τραγούδι του Δασκαλογιάννη (Calypso A/A6953), όπου περιλαμβάνονται αρκετά ακόμη ριζίτικα και μεγάλο μέρος του ομώνυμου έπους του 1876 που διεκτραγωδεί μεγαλειωδώς την επανάσταση του 1770 και το μαρτυρικό τέλος του Σφακιανού αρχηγού Ιωάννη Βλάχου (Δασκαλογιάννη).
Στο δίσκο αυτό συνοδεύεται με τη λύρα του Χαράλαμπου Γαργανουράκη (μελωδία στο τραγούδι, ισοκράτημα στα ριζίτικα).
Σχεδίαζε και τρίτο δίσκο κατά το 1994, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος.
Τα τραγούδια:
Α1 Τραγούδι Δασκαλογιάννη
Α2 Το Τιμημένο Χωριό
Α3 Μήνυμα Παλληκαριού Απ’ Τον Άδη
Α4 Η Πεντάμορφη Λυγερή
Β1 Η Λευτεριά Του Επαναστάτη
Β2 Η Τιμημένη Συντροφιά
Β3 Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Β4 Η Ματαιότητα Του Κόσμου
Β5 Ειδύλλιο
Β6 Συρτός
