*Από την Σπυράκου Βασιλεία
Το Πανεπιστήμιο Κρήτης -ένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα της Ευρώπης στην παραγωγή επιστημονικού έργου και προσωπικού- από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του έως και την τρέχουσα περίοδο και παρά τους εκβιασμούς της υποχρηματοδότησης με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπο ως απόρροια της κρίσης και των μνημονίων, κατάφερε να είναι ο φορέας εκείνος του δημοκρατικού ιδεώδους της δημόσιας και δωρεάν ακαδημαϊκής εκπαίδευσης που φέρεται στο Σύνταγμα ως το αναφαίρετο δικαίωμα όλων των στρωμάτων της κοινωνίας.
Η τρέχουσα πολιτική που ασκούν οι τελευταίες κυβερνήσεις -οι οποίες και έχουν πλήρως υποταχθεί στις επιταγές της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ-, εκτός από την πρόσφατη προσπάθεια να διαλύσουν τον οργανωτικό ιστό του Π.Κ με την ανακοίνωση του μέτρου των διαθεσιμοτήτων που αγγίζει ένα σημαντικό κομμάτι των υπαλλήλων του Πανεπιστημίου, έρχονται να εκβιάσουν και τη λειτουργία των τμημάτων με την τακτική της υποχρηματοδότησης, έως ότου ένα τμήμα να μην μπορεί να καλύψει τα λειτουργικά του έξοδα και είτε να αναγκαστεί να κλείσει, είτε να αναζητήσει ιδιωτικούς πόρους.
Τη στιγμή που κεντρική επιλογή της Κυβέρνησης είναι η αποπληρωμή ενός χρέους που το μεγαλύτερο κομμάτι του είναι επαχθές, αλλά και κατ’ επέκταση τα χρήματα της Υγείας, της Παιδείας, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και των υπηρεσιών αλλά και των ίδιων των δανείων καταβάλλονται για την αποπληρωμή όχι του ίδιου του χρέους ούτε για την «αναμασημένη συζήτηση γύρω από την ανάπτυξη», αλλά των τοκοχρεολυσίων, αποδεικνύεται περίτρανα ότι το αίτημα για τη διαγραφή του αποτελεί ζήτημα πολιτικής βούλησης και προτεραιοτήτων για το ποιοι θα φορτωθούν τις επιπτώσεις τις κρίσης και μοιάζει να είναι κάθε άλλο παρά ουτοπία.
Στο βωμό της πολιτικής αυτής θυσιάζεται ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η χώρα αυτή, όπως η ποιότητα της ακαδημαϊκής -και όχι μόνο- εκπαίδευσης.
Τις τελευταίες μέρες την ακαδημαϊκή κοινότητα του Ρεθύμνου έχει αναστατώσει η δρομολόγηση της εισαγωγής διδάκτρων σε ορισμένα μεταπτυχιακά προγράμματα τμημάτων.
Όταν η συγκυρία δείχνει ότι με τις μειώσεις στους μισθούς και την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας όλο και περισσότεροι φοιτητές αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα των σπουδών τους και αναγκάζονται να κάνουν αναστολή σπουδών, η κίνηση αυτή είναι το λιγότερο αντιφατική και απόλυτα ενδεικτική της διάθεσης δημιουργίας μιας ελίτ φοιτητών στη βάση του ταξικού διαχωρισμού. Το βέβαιο είναι πως η ελίτ αυτή όλο και συρρικνώνεται, ζήτημα το οποίο θα οδηγήσει στην απαξίωση των σπουδών και ταυτόχρονα σε λουκέτο σε μια σειρά από τμήματα.
Κατά συνέπεια η κοινωνία του Ρεθύμνου αλλά και η τοπική οικονομία θα αναγκαστούν να αναπροσαρμοστούν στους νέους όρους που διαμορφώνονται έπειτα από το κλείσιμο τμημάτων. Η εξέλιξη αυτή θα ήταν ταυτόχρονα καταστροφική τόσο για την ίδια που ήδη υποφέρει σε μια σειρά από άλλους τομείς όπως στον αγροτικό, λόγω της υφιστάμενης πολιτικής που ασκείται, αλλά και για τους ίδιους τους νέους που θα αποκλειστούν από το δημοκρατικά και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση.
Παράλληλα, με τις συνθήκες που διαμόρφωσαν -επί δεκαετίες- οι πολιτικές επιλογές των Κυβερνώντων, οι νέοι αυτοί δεν θα μπορέσουν να απορροφηθούν από άλλους τομείς της οικονομίας. Τόσο η εγχώρια -εν γένει- όσο και η ντόπια κρητική παραγωγή, έχει σε τέτοιο βαθμό αποδιοργανωθεί και χτυπιέται συνεχώς από την Κυβέρνηση, ώστε ούτε αυτή η διέξοδος για εργασία να μοιάζει εφικτή.
Όπως φάνηκε, οι επιλογές τους ήταν να διαλύσουν όλους τους παραγωγικούς τομείς και άρα να σπρώξουν μια σειρά από νέους στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση ως διέξοδο. Όχι όμως μόνο δεν φρόντισαν ώστε αυτό το επιστημονικό προσωπικό να απορροφηθεί κατ΄ αναλογία με τις υφιστάμενες θέσεις εργασίας που θα έπρεπε να έχουν ανοίξει –πράγμα που ποτέ δεν έκαναν-, αλλά τα τελευταία χρόνια κάνουν και την επιλογή να αποκλείουν συστηματικά ένα μεγάλο κομμάτι νέων και από την πρόσβασή του στην ανώτατη εκπαίδευση.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και τα δίδακτρα δεν είναι συνυφασμένα με την ανώτερη ποιότητα στην εκπαίδευση σύμφωνα με το πρόσχημα ότι «δεν μπορούν όλοι να σπουδάζουν» και άρα να αποκλειστούν αυτοί που δεν είναι ικανοί να ανταποκριθούν στο επίπεδο των απαιτήσεων των σπουδών. Αντίθετα, είναι συνυφασμένα με τον αποκλεισμό αυτών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ύψος των διδάκτρων και των εξόδων διαβίωσης.
Στη βάση αυτή, η τοπική κοινωνία για το ίδιο της το συμφέρον επιβάλλεται να βρίσκεται σε εγρήγορση και οφείλει να αντιδράσει και στο πλαίσιο που τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα που χρωστούν την λειτουργία τους στη δημόσια δαπάνη, αυτή τη στιγμή γίνονται βορά στους ιδιώτες προς «ίδιον όφελος».
*Υποψήφια στην Περιφέρεια με το συνδυασμό ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΚΡΗΤΗ
– Αριστερή Αντικαπιταλιστική Παρέμβαση
