Το “Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας” αποτελεί πολιτιστικό σωματείο, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με βασικό σκοπό της σύστασης και λειτουργίας του τη μελέτη και προβολή του έργου Κρητών λογοτεχνών από τη δημώδη βυζαντινή παράδοση και την αναγεννησιακή βενετσιάνικη περίοδο μέχρι σήμερα.
Η ανταπόκριση του κόσμου στη διοργάνωση ημερίδων, παρουσιάσεων και συνεδρίων και η συνακόλουθη έκδοση πρακτικών αποδεικνύει συνεχώς την προσφορά του Κέντρου στη διαμόρφωση της λογοτεχνικής και ιστορικής κουλτούρας.
Εκτός από τη διάχυση του έργου των αναγνωρισμένων λογοτεχνών, ιδιαίτερα σημαντική και επιτυχημένη είναι η προσπάθεια που ξεκίνησε το ΚΕ.ΚΡΗ.ΛΟ για το αντάμωμα με τον λόγο των συγγραφέων των διαφόρων Δήμων της Κρήτης.
Με κύριο στόχο την αναζήτηση και καταγραφή των συγγραφέων που έχουν γεννηθεί ή μένουν σε έναν Δήμο, έχουν οργανωθεί τριήμερες εκδηλώσεις αφιερωμένες στη γνωριμία, παρουσίαση και προβολή του έργου τους (γνωριμία με τους συγγραφείς Δήμου Ανωγείων, 2-4 Ιουνίου 2013/Σητείας, 28/2-1/3 2015/Φαιστού, 3-5 Ιουνίου 2016 και σύντομα Αγίου Νικολάου, 24-26 Φεβρουαρίου 2017). Η σημασία αυτών των διοργανώσεων είναι κοινωνικά, πολιτισμικά και επιστημονικά πολυδιάστατη.
Από τη μέχρι τώρα έρευνα – εξαιρετικά χρονοβόρα και επίπονη- και καταγραφή των βιογραφικών και εργογραφικών στοιχείων των συγγραφέων σε διάφορους Δήμους επισημαίνεται η διαρκώς αυξανόμενη συγγραφική παραγωγή. Αυτό δε συνεπάγεται ότι η δοκιμή γραφής από ανθρώπους, που δεν ασχολούνται μονομερώς με τη συγγραφή, στοχεύει κατ΄ ανάγκη στην απόκτηση της λογοτεχνικής ιδιότητας. Στοχεύει περισσότερο στην επικοινωνία της ατομικής εμπειρίας και στον δημιουργικό διάλογο που ανοίγεται με τους άλλους. Ανεξάρτητα, λοιπόν, με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και την αισθητική απόλαυση του συγγραφικού αποτελέσματος η διάθεση να θέσεις σε κρίση τον εαυτό σου και η συνάντηση με το σύνολο συνιστά πράξη ενδοπροσωπικής και διαπροσωπικής επικοινωνίας και συμβάλλει στην ενδυνάμωση των δεσμών και την ελπίδα για ανάπτυξη συλλογικοτήτων.
Η έμφαση επίσης, παρά την ποικιλία των θεμάτων, σε θέματα τοπικής ιστορίας και λαογραφίας, μάλλον αναπληρώνει σήμερα τους παραδοσιακούς φορείς της ζωντανής πολιτισμικής και ιστορικής παράδοσης και την επικοινωνία της προφορικής αφήγησης των παππούδων και των γιαγιάδων. Δηλώνει την εκκίνηση μιας δημιουργικής προσωπικής σχέσης με πολιτιστικά πρότυπα, την προβολή της σχέσης της κοινότητας με το παρελθόν, την οικειοποίηση της συλλογικής μνήμης, τη διαπαιδαγώγηση σ’ ένα ολόκληρο κόσμο ιδεών, πεποιθήσεων, αξιών και αρχών, τη συμμετοχή στη διαμόρφωση ταυτότητας.
Πέρα από την κοινωνική και πολιτισμική συνιστώσα η πλούσια αυτή συλλογή της συγγραφικής παραγωγής αποτελεί πρωτογενές αρχειακό και συγκεντρωμένο ερευνητικό υλικό που διασώζει πλήθος στοιχείων για μελλοντικούς μελετητές. Η συμβολή του λοιπόν, παρόλο που το αποτέλεσμα δε συμβαδίζει πάντα με επιστημονικές αρχές, είναι ουσιώδης στη μελέτη κοινωνικο-πολιτισμικών και ιστορικών φαινομένων καθώς και της διαμόρφωσης της δημόσιας αντίληψης για την ιστορία του τόπου.
Όλα αυτά συνιστούν πράξη πολιτισμού και ως τέτοια επιβραβεύεται και προβάλλεται από το ΚΕ.ΚΡΗ.ΛΟ. Από το αποτέλεσμα που αποδίδει τα εύσημα και δικαιώνει αμφότερους, συγγραφείς και Κέντρο, απορρέουν και τα συγχαρητήρια και η ευχή για συνέχεια.
Ειρήνη Βογιατζή, Φιλόλογος
