Έναν χρόνο τώρα, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί έχουμε καταλάβει καλύτερα απ’ όλους πως η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ασφαλή και ομαλή εκπαίδευση των παιδιών. Απόδειξη αποτελεί το ότι τα σχολεία είναι κλειστά για ολόκληρους μήνες! Οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι αντιμέτωποι με την κοροϊδία της “τηλεκπαίδευσης” που προφανώς δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη σχολική τάξη και μάλιστα χωρίς μέσα και βοήθεια (συσκευές, πρόσβαση στο διαδίκτυο, επιμόρφωση κ.ά.).
Για μία ακόμα φορά, οι κοινωνικές ανισότητες βάζουν τη σφραγίδα τους ακόμα πιο έντονα στην πρόσβαση των παιδιών στην εκπαίδευση. Το “άνοιξε – κλείσε” των σχολείων ή/και των τμημάτων με τα υγειονομικά πρωτόκολλα να γίνονται λάστιχο βάζει σε κίνδυνο τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τις οικογένειές τους.
Η κυβέρνηση, το υπουργείο Παιδείας και οι πολύτιμοι σύμμαχοι τους, όπως η δημοτική αρχή, έχουν ακέραιη την ευθύνη για το γεγονός ότι τα παιδιά “μπουχτίζουν” για μήνες μπροστά σε μια οθόνη, στερούνται την κίνηση, την εκτόνωση, τη δημιουργία, τη φιλική επαφή με τους συμμαθητές και την επικοινωνία με τους καθηγητές τους. Αυξάνονται τα μορφωτικά και γνωστικά κενά των παιδιών όλο αυτό το διάστημα.
Οι αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία, συνολικά στη σωματική και συναισθηματική υγεία και την κοινωνικοποίηση των παιδιών είναι σοβαρές και μακροπρόθεσμες. Δυστυχώς, αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό των παιδιών που εμφανίζουν αβεβαιότητα και έντονο άγχος, βαρεμάρα, εκνευρισμό, μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης και διάσπαση προσοχής, διαταραχές ύπνου, εφιάλτες, μειωμένη όρεξη για φαγητό. Επιπτώσεις που μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερη βλάβη ακόμη και από αυτή την ίδια την ασθένεια.
Εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην πλήρη μετατροπή του σχολείου σε εξεταστικό κέντρο φέρνοντας νέο νομοσχέδιο αλλαγής του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ.
Δεν παίρνουν μέτρα για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων. Αντίθετα, παίρνουν κατασταλτικά μέτρα για να μην ακούγεται καμιά φωνή διεκδίκησης.
Φωνές ελπίδας και αισιοδοξίας ήταν οι φετινοί μαθητικοί αγώνες, οι μεγαλύτεροι της τελευταίας δεκαετίας σε όγκο και διάρκεια, η συζήτηση που φουντώνει σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, οι κινητοποιήσεις μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών!
Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί διεκδικούν ένα σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει!
Τα αιτήματά τους, αιτήματα σωστά και επιστημονικά τεκμηριωμένα πρέπει επιτέλους να εισακουστούν! Μεταξύ άλλων ζητούν:
- Να αραιώσουν οι μαθητές στις τάξεις (15 μαθητές ανά Τμήμα) με πρόσληψη των απαραίτητων μόνιμων εκπαιδευτικών και δημιουργία νέων αιθουσών ή αξιοποίηση όλων όσων ήδη υπάρχουν.
- Να γίνονται δωρεάν, μαζικά και επαναλαμβανόμενα test covid-19 στα σχολεία.
- Να ενισχυθούν τα σχολεία με μόνιμο προσωπικό καθαριότητας.
- Να καταργηθεί η Τράπεζα Θεμάτων. Καμιά αλλαγή ειδικά φέτος στο σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
- Να δοθούν σε όλα τα παιδιά τα απαραίτητα τεχνολογικά μέσα με ευθύνη του κράτους ώστε κανένας μαθητής να μη μείνει εκτός εκπαίδευσης.
Η πανδημία και η διαχείρισή της, τόσο στη χώρα μας όσο και σε όλο τον κόσμο, φανερώνουν το πραγματικό πρόσωπο της κοινωνίας στην οποία ζούμε σήμερα: όλα μπαίνουν στο ζύγι κόστος-όφελος με βάση τα συμφέροντα των λίγων. Σε αυτό το ζύγι οι ανάγκες μόρφωσης και κοινωνικοποίησης των παιδιών μας δεν χωράνε!
Οι εργαζόμενοι γονείς και τα παιδιά τους, οι εκπαιδευτικοί έχουν ανάγκη από μία κοινωνία που θα βάζει στο επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες. Μία κοινωνία όπου το σχολείο θα είναι χώρος ολόπλευρης μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης. Ένα σχολείο που θα έχει όσους εκπαιδευτικούς χρειάζεται αλλά και εργαζόμενους στην καθαριότητα, σχολίατρο και νοσηλευτή, σχολικούς συμβούλους, παιδοψυχολόγους, ειδικούς παιδαγωγούς, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές που θα στηρίζουν τον μαθητή, τον δάσκαλο και τον γονιό κάτω από όλες τις συνθήκες.
Καμπουρούδη Μαριάννα, μέλος της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ
