Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων από την έναρξη λειτουργείας του Σχολείου Θεάτρου του Θεατρικού Περίπλου στο Ρέθυμνο, επτά νέοι ηθοποιοί, ο Γιάννης Μαθιουδάκης, η Μάγδα Σαλβαράκη, η Άννα Τζανιδάκη, η Μαρία Σκορδίλη, η Νικολέτα Μακρυγιάννη, ο Μάριος Μαραγκουδάκης και η Νικόλ Μητσοπούλου, απόφοιτοι και τελειόφοιτοι του Σχολείου Θεάτρου του Θεατρικού Περίπλου, μιλούν στο Rethemnos.gr για την εμπειρία τους.
Το Σχολείο Θεάτρου του Θεατρικού Περίπλου ξεκίνησε να λειτουργεί το 2014 με πρωτοβουλία της ηθοποιού, σκηνοθέτριας και δασκάλας υποκριτικής Μαρίας Καντιφέ, με στόχο να μπορέσουν άτομα που ζουν στην επαρχία να εκπαιδευτούν θεατρικά. Αποτελείται από έναν τετραετή κύκλο σπουδών, με πλήρες πρόγραμμα μαθημάτων (Υποκριτική, Αυτοσχεδιασμός, Σκηνική Αντίληψη, Δημιουργία ενός Ρόλου, Σωματική Έκφραση, Ορθοφωνία, Τραγούδι, Κίνηση – Χορός, Ποίηση, Ιστορία Θεάτρου κ.α.)
- Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να σπουδάσετε θέατρο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ: Το θέατρο είναι μια τέχνη που με γοήτευε από μικρό παιδί. Στα παιδικά μου μάτια φαινόταν σαν κάτι πολύ εύκολο, το να υποδυθείς κάποιον άλλο, και ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πόση δουλειά χρειάζεται για να γίνει.
ΜΑΓΔΑ ΣΑΛΒΑΡΑΚΗ: Η αγάπη μου για το θέατρο – αρχικά σαν θεατής και αναγνώστρια – με οδήγησε στο Σχολείο Θεάτρου, σε μία επιθυμία μου να μελετήσω περισσότερο, και από μέσα, την υπέροχη αυτή Τέχνη. Χωρίς κι εγώ να φαντάζομαι φυσικά ποτέ, εκείνη τη στιγμή, το μέγεθος της υπέρβασης και της αρτιότητας και της μαγείας που θα ακολουθούσε…
ΝΙΚΟΛ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ: Η επιθυμία μου να μην είμαι τόσο εσωστρεφής, να έχω την ευκαιρία να καταλάβω πώς ένας ηθοποιός πλάθει έναν χαρακτήρα…
ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ: Μου ασκούσε κι εμένα πάντα μια γοητεία. Όχι μόνο η σκηνή αλλά όλη η δουλειά, η διαδικασία που έχει το στήσιμο μιας παράστασης, αυτό που ο κόσμος δε βλέπει. Είχα την τύχη αυτό να το μάθω και να το ζήσω από μικρός με τη συμμετοχή μου στα Boudalia. Εκεί έγινε η αρχή.
ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ: Η αλήθεια είναι ότι η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση δεν είναι μία… όσο περνάνε τα χρόνια και ωριμάζω συνειδητοποιώ ότι εμένα προσωπικά αυτό που με τραβάει στην τέχνη του θεάτρου είναι η διαδικασία της μελέτης και της αναζήτησης της ψυχής των ρόλων. Η αλήθεια, το «γιατί», τα «θέλω», οι πληγές, τα όνειρα, οι ελπίδες κλπ του κάθε ήρωα…
ΑΝΝΑ ΤΖΑΝΙΔΑΚΗ: Αυτό ήθελα από όταν με θυμάμαι. Ξεκίνησε από όταν ήμουν παιδί, συνέχισε να με έλκει μεγαλώνοντας και έγινε στόχος ζωής, χωρίς να ξέρω βέβαια, πριν να έρθω σε ουσιαστική επαφή, πραγματικά τι χρειάζεται κανείς να μάθει για να κάνει θέατρο. Πίστευα ότι γίνεται αυτόματα, ή έχεις ταλέντο ή δεν έχεις… Στην πορεία μέσα από τον Θεατρικό Περίπλου και το Σχολείο Θεάτρου ανακάλυψα ότι δεν είναι καθόλου έτσι… ευτυχώς. Θέλει κόπο και γνώση και εκπαίδευση και πείσμα και συνέπεια… Και τότε μπορούν να γίνουν μαγικά πράγματα.
- Ποια ήταν η πιο σημαντική περίοδος στην διαδικασία της εκπαίδευσης σας;
ΝΙΚΟΛΕΤΑ. ΜΑ.: Θα έλεγα ότι ήταν κατά το τρίτο έτος σπουδών στο Σχολείο Θεάτρου. Εκείνη την περίοδο κληθήκαμε με τους συμμαθητές μου να δουλέψουμε πάνω στο ανέβασμα μιας παράστασης και μάλιστα ενός έργου πρόκληση, για την οποία είμαστε πολύ περήφανοι.( THE CORRIDOR ) Μάθαμε να συνεργαζόμαστε και να συνυπάρχουμε πάνω στην σκηνή, δουλέψαμε δυναμικά, προσπαθήσαμε να νικήσουμε τους περιορισμούς μας και εν τέλει βγήκαμε πιο ώριμοι ως άτομα από όλη τη διαδικασία.
ΑΝΝΑ Τ.: Για μένα ήτανόταν άνοιξε το σχολείο… και κάθε στιγμή μέσα εκεί όλα αυτά τα χρόνια… Ίσως να ξεχώριζα την περίοδο της καραντίνας όπου η Μαρία Καντιφέ δημιούργησε ένα ειδικό πρόγραμμα μαθημάτων μέσω βιντεοκλήσεων, κάτι που οδήγησε στην δημιουργία μιας ολόκληρης παράστασης στο τέλος. Δεν σταματήσαμε να δουλεύουμε ούτε λεπτό και όλο το πλαίσιο μου έδωσε τον χρόνο για να αφοσιωθώ, να δουλέψω περισσότερο και με τη βοήθεια της δασκάλας μου, να ανακαλύψω πολλά περισσότερα πράγματα από κάθε άλλη χρονιά. Μέσα μου ίσως μια ακόμα σημαντική στιγμή να ήταν όταν σταμάτησε να με πειράζει αν θα κάνω κάτι λάθος… Η δασκάλα μας, μας λέει πάντα, ότι πρέπει να κάνουμε κάτι 1000 φορές λάθος για να βρούμε το σωστό… Ωστόσο ως άνθρωπος είχα την αδυναμία να απαιτώ να φέρω αποτέλεσμα αμέσως, πράγμα που είχε ως συνέπεια, να μην αφήνομαι πραγματικά… Όταν άρχισε να αλλάζει αυτό, αισθάνομαι πως άρχισα να γίνομαι πιο δημιουργική και να προχωράω. Ακόμα το παλεύω …
ΜΑΡΙΑ.Σ.: Ήταν το 2019, που ήμουν στο δεύτερο έτος και δούλευα πάνω σε 4 διαφορετικά έργα κατά τη διάρκειά του. Επίσης, ήταν η χρονιά που συμμετείχα στην παράσταση «Τρεις αδελφές» (Α. Τσέχωφ). Εκείνη την χρονιά αφενός συνειδητοποίησα τι είναι θέατρο, πόση δουλειά χρειάζεται, πόση δουλειά και ευελιξία και ήταν και η χρονιά που είδα την πιο μεγάλη αλλαγή και εξέλιξη στον εαυτό μου και στους συμμαθητές μου.
ΜΑΓΔΑ Σ.: Σίγουρα θα πω η συμμετοχή μου στην παράσταση της “Μήδειας”, όπου ήρθε η ώρα ό,τι είχαμε μάθει μέχρι τότε στη θεωρία να εν-σωματωθεί και να γίνει “θεατρική πράξη”. Βουτιά στα βαθιά, με αίσθηση ευθύνης απέναντι στη δουλειά της ομάδας, απέναντι στο κοινό και την έκθεσή σου σε αυτό, και απέναντι στον ρόλο που σου έχει δοθεί, να σταθείς αντιμέτωπος – και αντάξιος, όσο μπορείς…
(σε στιγμές από θεατρικές παραστάσεις του Θεατρικού Περίπλου και του Σχολείου Θεάτρου)
- Είναι αναμφισβήτητο το υποκριτικό επίπεδο των αποφοίτων της σχολής. Τι νομίζετε ότι είναι αυτό που βοηθάει την εξέλιξη σας;
ΜΑΡΙΟΣ Μ.: Η συνεχής επαφή και δουλειά, με τους σωστούς και κατάλληλους ανθρώπους…και η επιμονή στη λεπτομέρεια!
ΝΙΚΟΛΕΤΑ Μ.: Νομίζω πως παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το ποσό προσεκτικά διαμορφώνεται το πρόγραμμα σπουδών και διδασκαλίας από τους υπεύθυνους δασκάλους και την διευθύντρια μας , την κ. Μαρία Καντιφέ. Κάθε χρόνο αναθεωρούν και αναστοχάζονται πάνω στο πρόγραμμα λαμβάνοντας υπόψιν τις ανάγκες του κάθε έτους και των μαθητών. Επίσης, η εξατομικευμένη δουλειά που γίνεται για τον καθένα μας ξεχωριστά και το ” σκύψιμο” πάνω από τις ανάγκες και τις αδυναμίες του κάθε μαθητή, συμβάλλουν στο να υπάρχει κάθε χρόνο ουσιαστική βελτίωση στην εξέλιξη μας. Στον καθένα μας δίνεται διαρκώς ειδική ανατροφοδότηση για να γνωρίζει τις ελλείψεις του και πάνω σε τι οφείλει να δουλέψει περισσότερο.
ΜΑΡΙΑ Σ.: Για να φτάσουμε να “παίξουμε” ένα ρόλο, έχει προηγηθεί μελέτη του ρόλου, του έργου, του συγγραφέα, που διαρκεί μήνες. Αυτό σε συνδυασμό με την εξάσκηση, μέσω όλων των μαθημάτων, πάνω στο σώμα και στη φωνή μας, έχει ως αποτέλεσμα η εξέλιξη να έρχεται ομαλά, να είναι ουσιαστική και κάθε φορά που ανεβαίνουμε στη σκηνή να είμαστε όσο γίνεται πιο έτοιμοι και προετοιμασμένοι σφαιρικά.
- Μέσα από το Σχολείο Θεάτρου του Θεατρικού Περίπλου προσφέρεται η δυνατότητα να εκπαιδευτεί κάποιος στο θέατρο χωρίς να πρέπει αναγκαστικά να πάει στην Αθήνα. Το θεωρείτε σημαντικό αυτό και γιατί.
ΝΙΚΟΛΕΤΑ Μ: Φυσικά και είναι πολύ σημαντικό ότι ο Θεατρικός Περίπλους υπάρχει και παρέχει αυτήν την δυνατότητα στην πόλη μας. Είναι μεγάλη ανακούφιση για έναν νέο να γνωρίζει ότι για να ακολουθήσει το όνειρο του, δεν χρειάζεται απαραίτητα να φύγει από τον τόπο του και να πάει σε μια χαοτική πρωτεύουσα σπαταλώντας πολύτιμη ενέργεια στο άγχος και το στρες που είναι συνυφασμένα με την καθημερινότητά στην Αθήνα για παράδειγμα. Συν του ότι πολλά παιδιά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Η επαρχία ήταν πάντα στενά συνδεδεμένη με το ερασιτεχνικό θέατρο και πάντα υπάρχει η εντύπωση ότι για να σπουδάσεις κάτι σχετικό με την τέχνη πρέπει να πας στην Αθήνα. Ωστόσο, εμείς είμαστε τυχεροί που έχουμε στην πόλη μας την δυνατότητα να λάβουμε μια πλήρη και ολοκληρωμένη εκπαίδευση στην τέχνη του Θεάτρου, από ανθρώπους με σπουδαίες γνώσεις και εμπειρίες πάνω στον τομέα.
ΜΑΡΙΟΣ Μ: Και πόσο μάλλον όταν μας δίνεται η ευκαιρία να έχουμε ένα τόσο σπουδαίο άνθρωπο που ξέρει τι κάνει και πως να το κάνει. Με σεβασμό απέναντι στο θέατρο, στην τέχνη της που τόσο αγαπάει, και στους μαθητές της.
ΜΑΡΙΑ Σ.: Πάρα πολύ σπουδαίο! Κοίτα, αν δεν υπήρχε δεν θα υπήρχε και η επαφή μου με την τέχνη του θεάτρου, αλλά θα ήταν μόνο στα πλαίσια της θέασης.
ΓΙΑΝΝΗΣ Μ.: Το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό, απ’ όλες τις απόψεις. Προσωπικά, δεν πίστευα ποτέ ότι ερχόμενος να σπουδάσω σε μία μικρή πόλη, όπως το Ρέθυμνο, θα συναντούσα αυτό που τελικά έψαχνα για την θεατρική μου εκπαίδευση. Σιγά σιγά αντιλήφθηκα ότι σημασία δεν έχει το μέρος όπου βρίσκεσαι, αλλά η φροντίδα και η αγάπη που θα δώσεις σ’ αυτό που θέλεις να κάνεις.
ΑΝΝΑ Τ.: Για μένα ήταν λυτρωτικό, όχι απλά σημαντικό. Δεν μου άρεσε η Αθήνα και θα αναγκαζόμουν ή να πάω χωρίς να θέλω ή να αφήσω αυτό που αγαπούσα. Είναι απαραίτητη η ύπαρξη του Σχολείου, είναι δώρο θα έλεγα γιατί πρέπει και όσοι ζουν στην επαρχία να μπορούν να εκπαιδευτούν… Έχει συγκεντρωθεί όλη η δράση στην πρωτεύουσα γιατί εκεί είναι θεωρητικά οι «ευκαιρίες», ωστόσο γνωρίζουμε πάρα πολλούς ηθοποιούς που τελειώνουν εκεί και τελικά κάνουν άλλες δουλειές γιατί πολύ απλά δεν χωράνε… Το καλό θέατρο δεν είναι μόνο στην Αθήνα, αυτή η ιδέα είναι τελείως λανθασμένη. Ωστόσο πρέπει και το κοινό της επαρχίας να αντιληφθεί τι γίνεται και να εντάξει το θέατρο στην ψυχαγωγία του για να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει καλό θέατρο στην επαρχία.
- Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε;
ΝΙΚΟΛ Μ.: Η μεγαλύτερη δυσκολία για εμένα ήταν να βάλω τον εαυτό μου να δουλέψει. Να καταλάβει τον ρόλο, να καταλάβει τα χαρακτηριστικά, τα συναισθήματα που κρύβει, τις διάφορες πτυχές του. Και όλο αυτό, να το μεταφέρω στη σκηνή μεταδίδοντας το στον κόσμο και όχι μόνο να το νιώσω εγώ. Να μπορέσω να έχω πολύπλευρη σκέψη την ώρα που παίζω και να μην έχω μόνο ένα συναίσθημα και μονότονο ρυθμό. Να θυμάμαι συνέχεια τι ένιωθε ο ρόλος σε κάθε πρόταση και να εννοώ τις λέξεις σαν να είναι η πρώτη φορά. Και τέλος να παίζω με αλήθεια.
ΝΙΚΟΛΕΤΑ Μ.: Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω δεν έχουν σταματήσει. Μπορεί να έχω αποφοιτήσει αλλά δεν αισθάνομαι ότι η εκπαίδευση μου έχει τελειώσει και θεωρώ ότι δεν θα το αισθανθώ ποτέ. Πάντα υπάρχουν κομμάτια του εαυτού σου να δουλέψεις περισσότερο. Ίσως το πιο “δύσκολο” κομμάτι για μένα ήταν να παραμείνω μαχητική και δυναμική περιόδους της ζωής μου που ήταν πιο ζόρικες…
ΜΑΡΙΟΣ Μ.: Ο περιορισμένος χρόνος ίσως ήταν μια δυσκολία γιατί πρέπει να συνδυαστούν πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα στη μέρα. Αλλά ουσιαστικά οι πραγματικά δύσκολες στιγμές ήταν αυτές που «αφηνόμουν» στις δυσκολίες και δεν αντιστεκόμουν σε αυτές…
ΜΑΡΙΑ Σ.: Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω είναι το γεγονός ότι για τρία χρόνια σταμάτησα τα εντατικά μαθήματα, λόγω της εγκυμοσύνης και της έλευσης του μικρού. Αυτό με έκανε να μείνω πίσω αλλά να χάσω και δεξιότητες που ενώ τις είχα – κάπως – εξελίξει τώρα πρέπει να τις δουλέψω και να τις ξαναβρώ από την αρχή.
ΜΑΓΔΑ Σ.: Νομίζω αυτό που λέμε στο Σχολείο να αποβάλλουμε το “κοινωνικό μας προσωπείο”, όπως συχνά επαναλαμβάνει ο Θωμάς Καντιφές, για να σταθούμε “ουδέτεροι” απέναντι στον ρόλο, όπως λέει η δασκάλα μας η Μαρία…
- Γιατί θα λέγατε σε κάποιον να ξεκινήσει μαθήματα στο Σχολείο Θεάτρου του Θεατρικού Περίπλου;
ΝΙΚΟΛΕΤΑ Μ.: Έχω πει πολλές φορές ότι εγώ και τα άλλα παιδιά του έτους μου, μπήκαμε και βγήκαμε άλλοι άνθρωποι από το σχολείο θεάτρου. Ωριμάσαμε, εξελιχθήκαμε και πραγματικά ανθίσαμε… Έτσι, λοιπόν, αφενός θεωρώ πώς εάν κάποιος αγαπάει και σέβεται αληθινά το θέατρο δεν έχει παρά να επιλέξει τον Περίπλου για τις σπουδές του πάνω σε αυτό. Αφετέρου ακόμα κι αν δεν θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό, το Σχολείο Θεάτρου του παρέχει εφόδια που θα τον βοηθήσουν ως άνθρωπο σε κάθε τομέα της ζωής του.
ΜΑΡΙΟΣ Μ.: Όλη η διαδικασία της εκπαίδευσης είναι ένας δρόμος μαγικός συνεχόμενης ανακάλυψης όχι μόνο για το θέατρο αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Με τους σωστούς ανθρώπους δίπλα σου και με δουλειά γίνονται θαύματα. Εγώ προσωπικά ένα τέτοιο θαύμα έζησα και ζω στο σχολείο θεάτρου.
ΝΙΚΟΛ Μ.: Αν θέλει να μάθει, να δουλέψει πολύ, να μην τα παρατάει στην πρώτη δυσκολία… θα ανοίξει ένα παράθυρο μέσα του που ίσως δεν το είχε ανοίξει μέχρι τώρα…
ΜΑΓΔΑ Σ.: Μετά από την εμπειρία μου τρία χρόνια τώρα στο Σχολείο Θεάτρου, θα προέτρεπα – με όλο μου το είναι – όποιον και όποια θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο – με τη σοβαρότητα που του πρέπει – να μην διστάσει ούτε στιγμή! Είναι μία απόφαση που σου αλλάζει τη ζωή – και την καθημερινότητα -, και σε φέρνει αντιμέτωπο με στοιχεία του εαυτού σου που δεν ήξερες (ή δεν θυμόσουν) ότι υπάρχουν…
ΓΙΑΝΝΗΣ Μ.: Το επάγγελμα του ηθοποιού ασκείται χωρίς κανένα έλεγχο, πόσο μάλλον του εκπαιδευτή υποκριτικής. Δεν αρκεί να έχει τελειώσει κάποιος μια σχολή για να διδάξει θέατρο, όπως συμβαίνει σήμερα πολύ εύκολα και παντού. Εκεί είναι στην ευχέρεια του καθενός, που θέλει να ασχοληθεί με το αντικείμενο, να μάθει να ξεχωρίζει, αρχικά, τι πραγματικά ο ίδιος θέλει, αλλά και ποιοι είναι σε θέση να του το δώσουν. Η δουλειά που γίνεται στο Σχολείο Θέατρου είναι γνωστή και η απόδειξη αυτής της δουλειάς είναι η εξέλιξη των σπουδαστών και οι απόφοιτοί του, οι παραστάσεις μας κι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε το αντικείμενο. Το Σχολείο Θεάτρου του Θεατρικού Περίπλου είναι το ιδανικό σημείο και βρίσκεται εδώ, στο Ρέθυμνό μας.
- Τι θα ευχόσασταν στο σχολείο Θεάτρου;
ΑΝΝΑ Τ.: Να είναι γερή, δυνατή και δημιουργική η Μαρία Καντιφέ που το κάνει να υπάρχει… Και από εκεί και πέρα να δέχεται κάθε χρόνο ανθρώπους που αγαπούν ουσιαστικά το θέατρο για να ξεκινήσουν νέοι κύκλοι δημιουργίας! Χρόνια Πολλά Σχολείο μας!
ΜΑΓΔΑ Σ.: Εύχομαι στο Σχολείο μας, πρωτίστως να έχουν υγεία και αντοχή οι άνθρωποί του, ώστε να εξακολουθούν να προσφέρουν θεατρική παιδεία πολύ υψηλού επιπέδου, σε μία Πόλη των Γραμμάτων και των Τεχνών, που εδώ και καιρό δείχνει να ξεχνάει τον τίτλο της.
ΜΑΡΙΑ Σ.: Στο σχολείο Θεάτρου – στο σχολείο μου δηλαδή, θα ευχόμουν να έχει ένα ταξίδι μεγάλο και όμορφο για να μπορούμε και εμείς να ταξιδεύουμε μαζί του.
ΜΑΡΙΟΣ Μ: Να συνεχίσει να λάμπει μέσα από την πολύ ωραία και σπουδαία δουλειά του. Να συνεχίσει έτσι δυναμικά και δημιουργικά όπως ξέρει πάρα πολύ καλά να κάνει. Να δίνει γνώσεις και φτερά σε όσους αγαπούν το θέατρο.
ΝΙΚΟΛ Μ.: Να συνεχίσει να βοηθάει τους ανθρώπους να αντισταθούν σε μια κοινωνία που αφήνεται στις καταστάσεις και δεν πολεμά για το καλύτερο που μπορεί να πετύχει.
ΝΙΚΟΛΕΤΑ Μ.: Επίσης, εύχομαι να λάβει λίγο περισσότερο την αναγνώριση και την στήριξη που του αξίζει…
ΓΙΑΝΝΗΣ Μ.: Να συνεχίσει να αλλάζει τις ζωές ανθρώπων, όπως άλλαξε και τη δική μου, μέσα σ’ αυτό το μαγικό ταξίδι της Τέχνης. Κι επειδή η συζήτηση αυτή συμπίπτει με τα 10 χρονιά δράσης του Σχολείου Θεάτρου, ας φωνάξουμε «Χρόνια Πολλά Σχολείο μας!».
Για τον Θεατρικό Περίπλου και το Σχολείο Θεάτρου μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα www.theatrikosperiplous.gr και στα social media του θιάσου.
