Η πολιτεία, που ευθύνεται για την υποστελέχωση των δημοσίων υπηρεσιών, ανέθεσε σε ιδιωτικά μελετητικά γραφεία την σύνταξη των δασικών χαρτών εξ αποστάσεως, χωρίς αυτοψίες, όπως φαίνεται από την σωρεία αδικαιολόγητων λαθών με πιο συνηθισμένο τον χαρακτηρισμό καλλιεργούμενων εκτάσεων ως δασικών.
Εμφανίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό κάθε νομού ως έκταση δασική, το Δημόσιο εν μέσω οικονομικής κρίσης ζητά από χιλιάδες ιδιοκτήτες που φαίνονται ότι κατέχουν δασική γη να πληρώσουν ένα όχι ευκαταφρόνητο
ποσό προκειμένου να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους.
Παράλληλα, οι αρμόδιες υπηρεσίες “καθησυχάζουν” τους πολίτες υποστηρίζοντας ότι οι δασικοί χάρτες αφορούν μόνο τον δασικό χαρακτήρα μιας έκτασης ενώ στην πραγματικότητα οι δασικοί χάρτες είναι προαπαιτούμενο του κτηματολογίου και επομένως σχετίζονται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Υποστηρίζουν επίσης ότι η κατάθεση ενστάσεων από τους πολίτες είναι μια διαδικασία απλή ενώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική: Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι και αγρότες είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο ώστε να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους, στην συνέχεια θα χρειαστεί να καταφύγουν στις υπηρεσίες τοπογράφου, δασολόγου και δικηγόρου για την αποτύπωση της ιδιοκτησίας τους, τις φωτοερμηνείες, την έρευνα σε υποθηκοφυλακεία κλπ.
Και αν δεν είναι τυχεροί η περιπέτεια τους μπορεί να συνεχιστεί για χρόνια στα δικαστήρια.
Μια ακόμα ανακρίβεια σχετικά με τους δασικούς χάρτες είναι ότι “η διασφάλιση της δασικής περιουσίας στοχεύει στην προστασία των δασών και του περιβάλλοντος”. Συνταγματικά κατοχυρωμένο δημόσιο αγαθό (αρθρα 24 και 117) και αυτονόητο σε άλλες εποχές.
Σήμερα όμως, που το σύνολο της δημόσιας περιουσίας ξεπουλιέται σε μεγαλοεπενδυτές, ο “δημόσιος χαρακτήρας” κατάντησε έννοια που παραπέμπει σε συναλλαγή σε βάρος των συμφερόντων του λαού.
Αφού πάνω από έναν αιώνα το πελατειακό κράτος δεν διασφάλισε την δασική του περιουσία και τον δημόσιο χαρακτήρα της, ανεχόμενο καταπατήσεις και κάθε είδους αυθαιρεσίες μέσα σε δάση, αφού έστειλε στις ελληνικές καλένδες την συνταγματική επιταγή για δημιουργία δασολογίου (που θα αποτύπωνε τις δασικές εκτάσεις πληρέστερα), οι μνημονιακές εντολές επέβαλαν την λύση των δασικών χαρτών.
Όχι πως ενδιαφέρονταν οι δανειστές μας για την προστασία των δασών αλλά επειδή χρειάζονταν ένα πλαίσιο για επενδύσεις και “αξιοποίηση” της δημόσιας περιουσίας.
Ήδη, εν όψει της επέλασης των ΑΠΕ, είχαν προηγηθεί σε χρόνο ανύποπτο για τους πολίτες νόμοι “αντισυνταγματικοί” που ευνοούσαν τις επενδύσεις σε δασικές εκτάσεις.
Η αρχή έγινε το 2001 επί κυβέρνησης Σημίτη με τον νόμο “για την απλοποίηση διαδικασιών για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας”:
Οι ΑΠΕ συμπεριελήφθησαν στην δασική νομοθεσία ως ισότιμες των έργων που αφορούν την εθνική άμυνα και επιτράπηκε η εγκατάσταση τους μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις, Αργότερα, με τον νόμο Μπιρμπίλη (1851/2010) οι ΑΠΕ χαρακτηρίζονται έργα “εθνικής ασφάλειας” και “προστασίας της δημόσιας υγείας”( ! ) και η εγκατάσταση τους μπορεί να επιτραπεί ακόμα και μέσα σε περιοχές Νatura, σε παράκτιες ζώνες και (υπό προϋποθέσεις) σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας.
Μετά τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο Χατζηδάκη, όχι μόνο ΑΠΕ αλλά και εξορύξεις υδρογονανθράκων, κάθε είδους επενδύσεις, επιτρέπονται μέσα σε δάση και προστατευόμενες περιοχές.
Είναι πλέον φανερό τι πρόκειται να συμβεί και ποια εικόνα θα παρουσιάζει ο τόπος μόλις ολοκληρωθεί η ενεργειακή διασύνδεση. Τα βουνά της Κρήτης θα γεμίσουν ανεμογεννήτριες και πολύτιμη γεωργική γη θα καταληφθεί από μια θάλασσα φωτοβολταϊκών. Πολλές χιλιάδες MW, υπερπολλαπλάσια από τις ανάγκες μας, θα παράγονται στο νησί με τους κατοίκους του αποκλεισμένους από την γη και τις περιουσίες τους.
Οι δασικοί χάρτες όπως έχουν διαμορφωθεί πλήττουν κυρίως τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Όπως άλλωστε και μια σειρά μέτρων της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ που επιχειρεί την μείωση των μικρών αγροτικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων προς όφελος λίγων μεγαλοπαραγωγών και της εκβιομηχάνισης της πρωτογενούς παραγωγής.
Είναι πραγματικά θλιβερό πολιτικοί που συνετέλεσαν στην δημιουργία αυτής της κατάστασης, ψηφίζοντας νόμους και στηρίζοντας μνημόνια, να μοιράζουν τώρα υποσχέσεις για “μελλοντικές διορθώσεις” και “επί μέρους λύσεις” ενώ γνωρίζουν ότι αν δεν αποσυρθούν αμέσως οι δασικοί χάρτες αύριο θα είναι αργά.
Τα περιθώρια για να διορθώσουν οι πολίτες τα λάθη είναι σκοπίμως ασφυκτικά και το αποτέλεσμα αβέβαιο. Γι αυτό πρέπει οι δασικοί χάρτες να αποσυρθούν αμέσως και να γίνει νέα σωστή καταγραφή με επί τόπου αυτοψίες από δασολόγους, με γνώμονα την προστασία του Περιβάλλοντος και σεβασμό στον πρωτογενή τομέα, φρενάροντας την επέλαση του “πράσινου” καπιταλισμού.
Το κράτος έχει αποδείξει πως είναι με το μέρος των μεγαλοεπενδυτών κι αυτοί οι χάρτες αρπαγής της γης δεν πρόκειται να αποσυρθούν και να ξαναφτιαχτούν σωστά με υποσχέσεις αλλά μόνο με την μαζική συμμετοχή όλων μας σε κοινό αγώνα. Τώρα !
