Η θεατρική ομάδα του Στεκιού των Καθηγητών Ρεθύμνου «Το δωμάτιο με τους καθρέφτες», μετά το «Βρείτε το δολοφόνο της Μυρσίνης Μάγιερ» (2010) και το «Big Brother» (2011), έργα του συναδέλφου Χρήστου Σουρουλή, «Τα δένδρα πεθαίνουν όρθια» (2012) του Ισπανού συγγραφέα Αλεσάντρο Κασόνα, το «Αυγό» (2014), μια συλλογή από διάφορα μονόπρακτα, το «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλλο (2015) και το «Ματωμένο γάμο» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (2016), ανεβάζει φέτος το έργο «Η αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στις 29 & 30 Ιουνίου, 1 Ιουλίου στις 9.00 μ.μ. και στις 2 Ιουλίου στις 6.00 μ.μ. και στις 9.00 μ.μ. στο αμφιθέατρο του ΑΤΕΙ Κρήτης στα Περιβόλια (παλιό Πανεπιστήμιο).
Το έργο
Η «Αυλή των θαυμάτων» διαδραματίζεται σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, σε εποχή σύγχρονη με τη συγγραφή του έργου, τη δεκαετία του 1950. Πρόκειται για μια αυλή με πολλά δωμάτια, όπου σε καθένα από αυτά κατοικούν άτομα και οικογένειες της λαϊκής τάξης. Ένα ολόκληρο κοινωνικό στρώμα με τη φτώχεια, την αβεβαιότητα, την εξαθλίωση και συγχρόνως το φιλότιμο, την αλληλοβοήθεια και το συλλογικό σθένος στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της επιβίωσης αλλά και έκδηλη την αγωνία της διαφυγής.
Οι ήρωες είναι φτιαγμένοι από ειδικό υλικό. Ενώ κατά τη διαδρομή τους δρουν απομυθοποιητικά στη συνείδηση του θεατή, διατηρούν συνάμα και μια απίστευτη συμβολιστική αντοχή. Βγαίνουν αλώβητοι , δεν υποτάσσονται, δεν υποχωρούν καθόλου ως τάξη αλληγορικού μεγέθους. Όσο οικείοι και αν φαντάζουν, δεν κατεβαίνουν για το χατίρι του κοινού από το δραματικό βάθρο του γνήσιου θεατρικού ήρωα.
Ο Καμπανέλλης εικονογραφεί και εξετάζει την καθημερινή ζωή των μη προνομιούχων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και τις αντιδράσεις, τη συμπεριφορά και τις αλληλεπιδράσεις που επιβάλλει στους χαρακτήρες ο χώρος της αυλής, ο χώρος της φτώχειας. Αναδεικνύει το «δημόσιο» μέσα από το «ιδιωτικό» και κατορθώνει να μεταπλάσει τις διαλέκτους των ψυχών σε μια και αδιαίρετη γλώσσα. Τη θεατρική γλώσσα της εποχής του. Παρουσιάζει το μεταπολεμικό τοπίο ως πικρό παραμύθι χωρίς όνομα. Παραμύθι εφιαλτικό, όπως καθετί χωρίς όνομα, παραμύθι τρυφερό και παρηγορητικό, όπως κάθε παραμύθι που πέρασε αληθινά μέσα από το σφυγμό της καρδιάς, για να αιματώσει μετά και τη σκέψη. Το έξοχο αυτό έργο, είναι ταυτόχρονα και ο επικήδειος του πολεοδομικού και κοινωνικού αυτού φαινομένου της αυλής. Στη θέση της θα στηθεί η πολυκατοικία. Στο τσιμέντο της, οι παραδοσιακοί λαϊκοί θεσμοί, η συλλογική ζωή και η αλληλοβοήθεια, έχουν πλέον συντριβεί.
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στην κυκλική σκηνή του Θεάτρου Τέχνης, τη θεατρική περίοδο 1957-58. Ο ίδιος ο συγγραφέας στο σημείωμα του τότε, αναφέρει: «Αν με ρωτούσε κανείς τι θα ήθελα σαν συγγραφέας, θα του απαντούσα: Να γράψω έργα με όσο το δυνατόν γνησιότερη την προέλευσή τους από τον τόπο μας …. να ανακαλύψω τον σύγχρονο άνθρωπο….
Η «Αυλή των θαυμάτων» βασίζεται στην έλλειψη σταθερότητας και σιγουριάς, που χαρακτηρίζει τη ζωή του Έλληνα … η ρευστότητα στις συνθήκες ζωής του διαμορφώνουν έναν χαρακτήρα που δεν έχει στέρεα σύνορα … μέσα στο ίδιο άτομο βλέπεις να γεννιούνται τα πιο αντίθετα μεταξύ τους αισθήματα, μια διαρκής αποκάλυψη ψυχικού πλούτου, μια σειρά από μικρά θαύματα…»
Ο συγγραφέας
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στη Νάξο το 1922 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η ενηλικίωση του συντελείται μέσα στην τραγικότερη εικοσιπενταετία του νεότερου ελληνισμού. Στα 20 του χρόνια βρέθηκε έγκλειστος στο στρατόπεδο του Μαουτχάουζεν. Ήταν ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες.
Ανακάλυψε το θεατρικό θαύμα στις παραστάσεις του Κάρολου Κουν. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν με το έργο «Χορός πάνω στα στάχυα». Έργο – σταθμός στη σταδιοδρομία του θεωρείται «Η αυλή των θαυμάτων» (1957). Το έργο αυτό, μαζί με την «Έβδομη μέρα της Δημιουργίας» (1956) και την «Ηλικία της νύχτας» (1959), είναι μια τριλογία που εγκαινιάζει μια νέα, γνήσια ελληνική περίοδο στο Νεοελληνικό θέατρο, αλλά δεν είναι ξεκομμένη από την παράδοση. Έγραψε επίσης τα σενάρια σε πολλές ταινίες – σταθμούς του Ελληνικού κινηματογράφου («Στέλλα», «Δράκος», «Η αρπαγή της Περσεφόνης»). Αξιοσημείωτη είναι και η επίδοσή του στη στιχουργία, καθώς σημαντικά έργα, όπως «Το μεγάλο μας τσίρκο», «Παραμύθι χωρίς όνομα» και άλλα φέρουν την υπογραφή του. Τιμήθηκε για την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο με τίτλους και παράσημα αλλά και με την παρουσίαση των έργων του σε πολλές χώρες. Πέθανε στην Αθήνα το 2011.
Παίζουν με τη σειρά που εμφανίζονται οι:
Πόπη Λεβεντάκη: Βούλα
Σοφία Καμπακίδη: Μαρία
Θωμάς Μάσκας: Γιάννης
Ευθύμης Καρουζάκης: Ιορδάνης
Γιάννα Παγιαβλή: Αννετώ
Μένη Σαπαλίδου: Αστά
Στέλλα Σειραγάκη: Ντόρα
Νίκος Δασκαλάκης: Μπάμπης
Γιάννης Ράλλης: Στράτος
Κρυσταλία Βενιανάκη: Όλγα
Ηλίας Κωβαίος: Στέλιος
Κώστας Κοντάκος : Άντρας
Μαρία Μανιουδάκη: A Μηχανικός
Μαρία Καραισκάκη: B Μηχανικός
Μπάμπης Κασωτάκης: Ταχυδρόμος
Βαγγέλης Ακριβός: Αστυφύλακας
Σκηνοθεσία : Γιάννης Περογαμβράκης
Βοηθός σκηνοθέτη : Κρυσταλία Βενιανάκη
Σκηνογραφία-ενδυματολογία: Μαρία Τσουκνάκη
Μουσική επιμέλεια: Βαγγέλης Ακριβός
Ήχος: Ανδρέας Ιωαννίδης
Φωτισμός: Κώστας Λιάκος
Φωτογραφίες: Χρύσα Καπνιά , Γιάννης Ράλλης
Επιμέλεια αφίσας: Ανδρέας Ιωαννίδης, Γιώργος Πενθερουδάκης
Επιμέλεια προγράμματος: Κρυσταλία Βενιανάκη, Ανδρέας Ιωαννίδης, Μαρία Μανιουδάκη, Γιώργος Πενθερουδάκης
Ευχαριστούμε για την υποστήριξη τους:
το Τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής του ΑΤΕΙ ΚΡΗΤΗΣ
το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνου
το 3ο Γυμνάσιο Ρεθύμνου
Διοργάνωση : ΕΛΜΕ ΡΕΘΥΜΝΟΥ – ΣΤΕΚΙ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Υπό την αιγίδα της ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
