ΠΕΡΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ …
«Ένα τουριστικό προϊόν που δεν έχει ταυτότητα και ποιότητα, αλλά υιοθετεί τις παραμέτρους – αρχές του ξεπερασμένου πλέον μοντέλου του ήλιου και της θάλασσας, καταλήγει να είναι ένα παγκοσμοποιημένο προϊόν με μόνο ανταγωνιστικό χαρακτηριστικό την τιμή, που σίγουρα δεν μας ευνοεί σαν χώρα, αφού οι ανταγωνιστές μας προσφέρουν το ίδιο φτηνότερο».
(Εισαγωγική Ομιλία Συνεδρίου με θέμα : «Τοπικά αγροτικά προϊόντα, τουρισμός και ανάπτυξη στα νησιά του Αιγαίου», από το Πρόεδρο του ΓΕΩΤΕΕ Παράρτημα Αιγαίου, κ. Γιάννη Τσακίρη)
«Η Ελλάδα σήμερα δεν μπορεί να ανταγωνισθεί ούτε τις χώρες που διαθέτουν φθηνό κόστος εργασίας (Τουρκία, Κίνα, κ.α.) ούτε τις χώρες που επιτυγχάνουν οικονομίες κλίμακος (ΗΠΑ, Αυστραλία κ.α.).
Δεν μπορεί να λειτουργήσει ως σουπερμάρκετ για τα γεωργικά προϊόντα.
Προς το παρόν λειτουργεί ως μαγαζάκι της γειτονιάς. Το ερώτημα και το στοίχημα είναι αν μπορούμε να την κάνουμε να λειτουργήσει ως «boutique».
Αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης είναι η «φαστφουντοποίηση» (macdonalization)
της διατροφής και η επερχόμενη επέλαση των global plastic food, η οποία στην κυριολεξία καταλύει καθετί αυθεντικό στη διατροφή».
(Γιολάντα Τότσιου, Το Βήμα, Η Ελλάδα «boutique» της Ευρώπης για γεωργικά προϊόντα και τρόφιμα, 25/06/2006).
Για να φανταστείτε πόσο καταλυτική είναι η «φαστφουντοποίηση» της κοινωνίας των νέων, κοινωνίας που ανατράφηκε σ’ αυτό το «γνώριμο» περιβάλλον των ταχυφαγίων που δεν έχει κανένα πρόβλημα να ζήσει την πιο ιδιαίτερη στιγμή της ζωής των, το γάμο τους, σ’ ένα McDonald του Χόνγκ Κόνγκ κάνοντας ένα McWedding με BigMac, milkshakes και για τούρτα μηλόπιτες του McDonald η μια πάνω στην άλλη.
Δυστυχώς ο θεσμός αυτός έχει γίνει καθεστώς στους νέους του Χόνγκ Κόνγκ και εξαπλώνεται και στην Κίνα.
(New York Times, 28/2/2011)
«Η οικονομική ύφεση και η γενικότερη κρίση αξιών που ξεκίνησε στα τέλη του 20ου αιώνα και βλέπουμε να γιγαντώνεται σήμερα, έχει δημιουργήσει μια νέα γενιά ταξιδιωτών που επιθυμούν να βιώσουν στις διακοπές τους μια εμπειρία πιο ουσιαστική από το μαύρισμά στην παραλία. Επιθυμούν να εμβαθύνουν στον πολιτισμό του κάθε προορισμού, να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους, να έρθουν σε επαφή με τη φύση, να επιστρέψουν σοφότεροι».
(Πέμη Ζούνη, Το Ποντίκι, Απολίτιστη πολιτεία Πολιτισμός + τουρισμός = ταξίδι στον Σαρωνικό, 10/06/2010)
«Ο τουρισμός δεν είναι μόνο ο τόπος που θα κάνεις το πέρασμά σου ως επισκέπτης. Τουρισμός είναι όλα: το τοπίο, ο πολιτισμός και η παράδοση ενός τόπου, τα τοπικά προϊόντα και οι ιδιαίτερες γεύσεις, οι άνθρωποι». Αυτά τα στοιχεία δίνουν ταυτότητα στον Τουρισμό
(Γ. Τσακίρης)
«Στόχος μας πρέπει να είναι η ανάδειξη της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας του κάθε τόπου και τοπικής παράδοσης. Όχι η ισοπέδωση όλων των περιοχών μέσα από τυποποιημένα προϊόντα και υπηρεσίες. Είναι η τοπική κουζίνα και όχι το fast food».
(Εκδήλωση των οικολόγων πρασίνων στη Σάμο με θέμα «Για έναν οικο-λογικότερο τουρισμό», ομιλία Γ. Καρίμαλη με θέμα «Ο Αγροτοτουρισμός είναι μια οικο-λογικότερη προσέγγιση του τουρισμού», Σάμος, 20/10/2008)
Σε έγγραφη απάντησή του ο Υφυπουργός Τουρσιμού, κ. Νικητιάδης με θέμα: «Προβολή τουρισμού, σε συνδυασμό με την προώθηση των ελληνικών προϊόντων» (Πασεγές, 18/02/2011),δήλωσε:
«Η ανάδειξη «εμπειριών» αποτελεί κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο αναπτύσσονται και εξελίσσονται τα διάφορα εργαλεία προβολής. Τα προϊόντα της ελληνικής γης και του ελληνικού πελάγους και πολλά έθιμα που σχετίζονται με τη διατροφή μας, αποτελούν συστατικό της ταυτότητας μας, που μπορεί να αποτελέσει μια δυνατή και μοναδική εμπειρία για τον επισκέπτη» αναφέρει ο κύριος Νικητιάδης.
«Στις τοπικές κουζίνες, στα υλικά και στον τρόπο μαγειρέματος, μπορεί εύκολα να διαβάσει κάποιος την ιστορία ενός τόπου. Μπορεί επίσης να ανακαλύψει κοινωνικές και πολιτισμικές προσμίξεις που εξέλιξαν και διαμόρφωσαν και εν τέλει χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες ελληνικές τοπικές κουζίνες».
ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΞΙΑ …
«Η σύνδεση του τουρισμού με την τοπική ανάπτυξη, τα τοπικά προϊόντα και τη γαστρονομία προσδίδει ποιότητα και προστιθεμένη αξία στον τόπο και ένα αίσθημα ευθύνης και περηφάνιας στους κατοίκους για εκείνο το μοναδικό που τους χαρακτηρίζει: τα προϊόντα και τις ποικιλίες της γης τους, την τοπική γαστρονομία, τη σύνδεση με την παράδοση και τη φιλοξενία – με σεβασμό στο περιβάλλον και στην ποιότητα».
«Στην ποιότητα με προδιαγραφές και πρότυπα που δημιουργεί υψηλή προστιθεμένη αξία για τον παραγωγό, που δεν επιτρέπει παιχνίδια σε κερδοσκόπους και επιτηρείται από οργανισμούς πιστοποίησης».
«Στην ποιότητα ως μετρήσιμο μέγεθος που χαρακτηρίζει τα προϊόντα «boutique» και που λειτουργεί με μηχανισμούς αγοράς και όχι με μάχη εντυπώσεων στις λαϊκές αγορές.
Στην ποιότητα που συνδέεται με την κοινωνία της γνώσης και της νέας οικονομίας».
(Γιολάντα Τοτσιου, Το Βήμα, Η Ελλάδα «boutique» της Ευρώπης για γεωργικά προϊόντα και τρόφιμα, 25/06/2006)
«Το πλέγμα προϊόντος, γεύσεων και υπηρεσιών στη βάση ενός διαδραστικού θεσμού μπορεί να παράσχει την απαραίτητη υπεραξία στο κουρασμένο υπάρχον τουριστικό μας τομέα.
Τα μοναδικά προϊόντα της Κρητικής Γης μπορούν να συνθέσουν την νέα εικόνα του «αγαπημένου – ιδιαίτερου» τουρισμού μέσα από την πιστοποίηση και την γεωγραφική διάκριση».
(Ροδιακή, Η διπλωματία της γαστρονομίας, 22/02/2011)
«Ο εξειδικευμένος τουρισμός είναι «ο καινούριος δρόμος» στην μεγάλη αγορά των ταξιδιωτών, περιηγητών και παραθεριστών».
(Χρήστος Μιχαηλίδης, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Ένα ψαροχώρι που αγάπησε τον Μπαχ, 27/03/2011, Σελίδα 24)
Ο Γιώργος Βερνίκος σε ομιλία του στην αίθουσα Γερουσίας της Βουλής των Ελλήνων στα πλαίσια διοργάνωσης συνεδρίου με αφορμή την σύζευξη πολιτισμού και τουρισμού σε ένα Υπουργείο με θέμα: «Πολιτισμός και Τουρισμός» (SETEBlogAdmin 8/6/2010) δήλωσε:
«Η σχέση πολιτισμού και τουρισμού δεν είναι απλά στενή, αλλά ο πολιτισμός είναι προϋπόθεση ώστε να υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη. Ενώ όμως ο τουρισμός είναι οικονομικό μέγεθος που μετράει αφίξεις, απασχόληση, συνάλλαγμα, κλπ., ο πολιτισμός εμπεριέχει αξίες και άϋλα αγαθά που έχουν άλλη διάσταση από την καθαρά οικονομική.
Το σημαντικότερο θέμα που αφορά τον πολιτισμό δεν είναι η κληροδότηση του παρελθόντος, αλλά οι εφευρετικές και δημιουργικές δυνατότητες του παρόντος. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού, ο περιηγητικός τουρισμός που περιλαμβάνει και τον πολιτιστικό τουρισμό με έμφαση τους αρχαιολογικούς χώρους, ήταν η κυρίαρχη αιτία ταξιδιού.
Σταδιακά υποχώρησε από τον τουρισμό διακοπών με έμφαση την ήλιο, την αμμουδιά και τη θάλασσα, ο οποίος με τη σειρά του έχει δώσει τη θέση του στον τουρισμό των αισθήσεων και της δράσης.
Συγκεκριμένα ο περιηγητικός τουρισμός εκπροσωπεί σήμερα το 16%, ο τουρισμός των δράσεων, χόμπι και αισθήσεων το 52% και το υπόλοιπο το μοιράζονται οι λοιπές μορφές, όπως η επαγγελματικός, ο συνεδριακός, κλπ. Βέβαια υπάρχει μια μίξη των διαφόρων αυτών κατηγοριών. Έτσι με πρόσφατα στοιχεία, ο λεγόμενος πολιτιστικός τουρισμός σήμερα αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό από το μαζικό τουρισμό και θεωρείται ότι το 37% όλων των διεθνών ταξιδιών περιλαμβάνει και ένα πολιτιστικό στοιχείο.
Όλο και περισσότερο η παθητική προσέγγιση μνημείων και έργων τέχνης δεν είναι πια ικανοποιητική. Ο σημερινός πολιτιστικός τουρίστας είναι αυτός που θέλει να καταλάβει ένα τόπο, που θέλει να νοιώσει την ιστορία του. Θέλει να αισθανθεί ότι ζει μέσα σ’ έναν άλλο πολιτισμό και θέλει την εμπειρία της πολιτιστικής «περιπέτειας». Είναι αυτός που θέλει να συγκρίνει το σήμερα με το χθες, να κατανοήσει τους λόγους των αλλαγών και της εξέλιξης».
1Ο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
6ο φεστιβάλ έργων κλασικής μουσικής
Φέτος, τον Ιούνιο, έγινε στον Μακρύ Γιαλό, στο Λασίθι της Κρήτης, το 6ο φεστιβάλ έργων κλασικής μουσικής, με διάρκεια 3-4 μέρες.
Προσέλκυσε τουρίστες από διάφορες χώρες του κόσμου και έκανε και την τοπική κοινωνία να αγαπήσει τον Σούμπερτ, τον Ραβέλ, τον Μπαχς και τον Ραχμάνινοφ.
Εμπνευστής και διοργανωτής του, ένας Νορβηγός Γκούναρ Στρέμσχολη, που ζει εκεί το μισό χρόνο, σ’ ένα παλιό κτίσμα το οποίο, με πολύ κόπο αλλά και «απίστευτη γραφειοκρατία» αναπαλαίωσε.
(Χρήστος Μιχαηλίδης, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Ένα ψαροχώρι που αγάπησε τον Μπαχ, 27/03/2011, Σελίδα 24)
To άρθρο συνεχίζει:
Οι λάτρεις της κλασικής μουσικής, ιδίως στην Ευρώπη, είναι πολλοί και θα έλεγα και φανατικοί. Θέλουν να συνδυάζουν τις διακοπές τους με το να παρακολουθούν κοντσέρτα ωραίων κλασικών έργων. Θα πάνε στην παραλία, θα κάνουν και τα μπάνια και τον τουρισμό τους, αλλά ο λόγος που έρχονται εδώ, στην Κρήτη, είναι κυρίως το φεστιβάλ.
Στο φεστιβάλ συμμετέχουν περίπου 300 άνθρωποι. «Άνθρωποι που έρχονται και ξανάρχονται στην Ελλάδα. Που, στόμα με στόμα, φέρνουν κι άλλους. Αφήνουν λεφτά στην τοπική κοινωνία αλλά και στη χώρα. Πολλοί από αυτούς σκέφτονται ήδη να αγοράσουν σπίτι και να έρθουν να μένουν εδώ. Τόσο απλά. Αλλά για την Ελλάδα «των μηχανισμών», τόσο… περίπλοκα».
Ο Δήμαρχος Λειψών, ο κύριος Μπενέτος Σπύρος (Γιώργος Σταματόπουλος, Ελευθεροτυπία, Δεν υπάρχουν άγονα νησιά, υπάρχουν άγονα μυαλά, 16/06/2010) δηλώνει ότι:
«Βιώσιμη ανάπτυξη είναι αυτή που στηρίζεται στην ιστορία της παραγωγής του τόπου. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε κοινωνίες 365 ημερών και όχι ενός, δυο, τριών μηνών. Οι εποχιακές κοινωνίες παράγουν βαρβαρότητα (και όχι οικονομία και πολιτισμό)», εννοώντας την χαμηλή αισθητική τουρισμού την θερινή περίοδο, αυθαίρετη δόμηση, αστικοποίηση, μιμητισμό κλπ.
Συνεχίζει λέγοντας «έπρεπε να ξεφύγουμε από τη λογική: το συγκριτικό πλεονέκτημα είναι ο τουρισμός». Αυτό είναι εποχιακό. Έπρεπε να οικοδομήσουμε κοινωνία 365 ημερών.
«Η φιλοσοφία της ανοδικής πορείας των Λειψών είναι ότι ο τουρισμός παίζει συμπληρωματικό ρόλο και ότι προσπαθούμε να αποφύγουμε την απασχόληση των κατοίκων αποκλειστικά στον τουρισμό». Το πετύχαμε στηρίζοντας τον τουρισμό πάνω στην τοπική οικονομία.
Η βιώσιμη ανάπτυξη, εξάλλου στηρίζεται πάνω στην ιστορία της παραγωγής του τόπου. Η βιώσιμή οικονομία του τόπου στηρίζεται στα μικτά επαγγέλματα και γι’ αυτό γίνεται μάθημα στα σχολεία. Μάλιστα στήθηκε η Τεχνοληψία στο Λύκειο, μια εταιρία για την προώθηση τοπικών προϊόντων. Ο συνδυασμός παράδοσης και εξέλιξης είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό των Λειψών.
Σίγουρα τα μεγέθη και τα δεδομένα είναι διαφορετικά για τους Λειψούς από αυτά της Κρήτης. Δεν παύει όμως η φιλοσοφία και αρχές της αειφόρου ανάπτυξης να ισχύουν παντού. Ο Δήμαρχος Λειψών, ο κύριος Μπενέτος Σπύρος, πιστεύει ότι δεν υπάρχουν άγονα νησιά. Υπάρχουν άγονα μυαλά.
Οι Λειψοί σήμερα παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή αύξηση την τελευταία δεκαετία: ποσοστό 40%! Ζουν στο νησί 700 άτομα, πολλοί νέοι. Έχουμε 135 παιδιά στα σχολεία (μέχρι και Λύκειο!).
Όταν η τουριστική σαιζόν δεν έχει μεγάλη διάρκεια και δεν αποτελεί συμπληρωματική δραστηριότητα της υπολοίπου οικονομικής δραστηριότητας, έχουμε την παρακάτω δυσάρεστη εικόνα, εικόνα πολύ χαρακτηριστική πολλών δημοφιλών ελληνικών νησιών, δηλαδή: «Της γης που ερημώνει όταν κλείνουν τα φώτα της τουριστικής περιόδου και αφήνει ως προστιθέμενη αξία τα απορρίμματα και τα πλαστικά μπουκαλάκια στις χωματερές»
(Γιολάντα Τότσιου, Τα Νέα, Μπουτίκ μεσογειακής διατροφής ο δρόμος για την Ελλάδα, 06/08/2010).
2Ο ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Τουριστική «Μονοκαλλιέργεια»
Ο πρώτος μετανάστης βουλευτής στην Ελβετία, πετυχημένος πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο ελληνοελβετός Ιωσήφ Ζησιάδης, είναι ο εμπνευστής του αγρο-οικολογικού σχεδόν «Πάτοινος» που προβλέπει τη δημιουργία αμπελώνα, ελαιοτριβείου, σχολής οίνου και τράπεζας σπόρων στην Πάτμο.
Η επένδυση αυτή, περίπου € 500.000, επιχειρεί να «σπάσει» την τουριστική «μονοκαλλιέργεια» στην Πάτμο. «Δεν υπάρχει πλέον πραγματικό τουριστικό μέλλον, χωρίς την επαναφορά μιας παραδοσιακής γεωργικής παραγωγής». «Πρέπει οι νέοι να καταλάβουν ότι το μέλλον δεν είναι μόνο «ενοικίαση δωματίων».
Βάσει του επιχειρηματικού σχεδίου «μέτοχοι» στην προσπάθεια θα είναι και πολίτες του εξωτερικού, αφού οποιοσδήποτε θα μπορεί να νοικιάσει ένα κλήμα για δέκα (10) χρόνια «και στο τέλος κάθε χρόνου θα απολαμβάνει τη σοδειά του και θα παίρνει ένα μπουκάλι κρασί με το όνομά του».
Ενδιαφέρον έχουν ήδη εκδηλώσει 500 Ελβετοί !!!
Και φανταστείτε ότι αναφέρετε σ’ ένα προορισμό την Πάτμο που χαρακτηρίζεται από «ιδιαίτερου» μέσου προς υψηλού επιπέδου τουρισμού !!!
(Ελένη Ευαγγελοδήμου, Δημοκρατία, Οι αμπελώνες της … Αποκάλυψης, 29/03/2011 – Σελίδα 28)
Η Κρήτη θα πρέπει να αξιοποιήσει την υπάρχουσα φήμη της. Το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της Περιφέρειας Κρήτης θα στηρίζεται στο τρίπτυχο
ΑΕΙΦΟΡΙΑ – ΔΙΑΤΡΟΦΗ – ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ σε συνδυασμό με τον ιδιαίτερο πολιτισμό και τα θαυμάσια τοπικά προϊόντα.
Αρναουτάκης, Συμπεράσματα του 2ου Διεθνούς Συνεδρίου με θέμα «Αειφορία – Διατροφή – Τουρισμός» παράγοντες – κλειδιά για την εξωστρέφεια των ελληνικών ελαιοκομικών προϊόντων, Μουσείο Ακρόπολης, Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011.
Εφόσον ο καταναλωτής ζητά καλύτερη ποιότητα και καλύτερο περιβάλλον, τα προστατευόμενα προϊόντα ποιότητας (ΠΟΠ, ΠΓΕ, ΟΡΕΙΝΑ κλπ.)
ή οι μέθοδοι παραγωγής που προστατεύουν τη φύση (ΑΕΙΦΟΡΙΑ) που μετριάζουν το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής και διατηρούν τις αξίες της υπαίθρου, θα έχουν μεγαλύτερη ζήτηση και υψηλότερες τιμές.
Ευρωβουλευτής Σπύρος Δανέλλης, Συμπεράσματα του 2ου Διεθνούς Συνεδρίου με θέμα «Αειφορία – Διατροφή – Τουρισμός» παράγοντες – κλειδιά για την εξωστρέφεια των ελληνικών ελαιοκομικών προϊόντων, Μουσείο Ακρόπολης, Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011.
4 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Το παράδειγμα της Ένωσης Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων (Santo)
Ο Γενικός Διευθυντής της Ένωσης Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων (Santo), κύριος Ματθαίος Δημόπουλος, δηλώνει στον Παναγιώτη Δ. Υφαντή (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – Οικονομία, «Γεμάτος χρήμα ο … λάκκος της φάβας», 27/03/2011, Σελίδα 10)
«Διατηρώντας τις παραδοσιακές καλλιέργειες της Σαντορίνης (φάβα Σαντορίνης ΠΟΠ, ντοματάκια και κρασί (ο αμπελώνας της Σαντορίνης θεωρείται μοναδικός παγκοσμίως για τον παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας ΚΟΥΛΟΥΡΑ), ενώ είναι ο μόνος που διασώθηκε από τον ευρωπαϊκό αμπελώνα όταν εκείνος καταστράφηκε από την αρρώστια «φυλλοξήρα», διασώζουμε ένα μοναδικό στον κόσμο φυσικό αγροτικό τοπίο, διασφαλίζουμε την οικολογική ισορροπία που έχει επιτευχθεί επί αιώνες και ουσιαστικά στηρίζουμε το μέλλον του νησιού και της τουριστικής βιομηχανίας της Σαντορίνης.
Σημείωση: Η φάβα Σαντορίνης αναγνωρίστηκε επίσημα πλέον ως προϊόν ΠΟΠ στις 8-10-2010. Ήδη συγκροτείται ο φάκελος για να πιστοποιηθεί και το ντοματάκι Σαντορίνης ως προϊόν ΠΟΠ.
Τα παραπάνω 2 προϊόντα μαζί με τον πελτέ ντομάτας, την κάπαρη, τα καπαρόφυλλα και τα γλυκά κουταλιού κυκλοφορούν με το εμπορικό σήμα Santo Gourmet.
Από το εκθετήριο πωλητήριο που έχει δημιουργήσει στην Οία της Σαντορίνης, περνούν κάθε χρόνο 200.000 επισκέπτες.
Τυποποίηση – μοντέρνα συσκευασία με επωνυμία παραγωγού:
Εφαρμόζοντας σύγχρονες μεθόδους marketing όχι μόνο διέσωσαν τις παραδοσιακές καλλιέργειες των παραπάνω προϊόντων, κατάφεραν να αυξήσουν την ζήτηση (π.χ. φάβα κατά 100%) και να αυξήσουν και τα χρήματα που έβαλαν οι παραγωγοί στην τσέπη τους.
Μέσα σε πέντε (5) χρόνια μεταξύ 2006 – 2010 ο παραγωγός κατάφερε να εισπράξει 29% περισσότερα για κάθε κιλό φάβα που πουλούσε (από € 7 το κιλό το 2009 στα € 9 σήμερα), ενώ ο παραγωγός από το ντοματάκι εισέπραξε 133% παραπάνω για κάθε κιλό που πουλούσε (από € 0,30 το κιλό το 2009 στα € 0,70 σήμερα).
Στη Σαντορίνη σήμερα δραστηριοποιούνται 1.100 παραγωγοί και ο τζίρος από τις πωλήσεις ξεπερνά τα 4,5 εκατομμύρια ευρώ.
«ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΑΡΕΛΘΟΝ» !!!
Η Βίλη Χαλυβίδη σε άρθρο της με θέμα «Πράσινος αγώνας δρόμου», Περιοδικό Olympic,
Σελίδα 39, 40, δηλώνει:
«Τα εστιατόρια που χρησιμοποιούν αποκλειστικά βιολογικά προϊόντα είναι μάλλον ντεμοντέ στο Λονδίνο. Η πράσινη τάση έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια και οι αγνές πρώτες ύλες δεν αποτελούν πλέον είδηση. Κάθε εστιατόριο που θέλει να σέβεται τον… πράσινο εαυτό του πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Acorn House στο King’s Cross.
Οι κατάλογοι του τυπώνονται με μελάνι από λαχανικά, στην ταράτσα του καλλιεργούνται τα μυρωδικά που χρησιμοποιούνται στη κουζίνα, οι πρώτες ύλες είναι αποκλειστικά βιολογικές, από βιοδυναμικές καλλιέργειες (η σπορά και η συγκομιδή τους καθορίζεται από τις φάσεις της σελήνης και είναι κλιματικά ουδέτερες καθώς δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον ούτε κατά την παρασκευή αλλά ούτε και κατά τη μεταφορά τους), όλα τα προϊόντα ακολουθούν τους κανόνες του αλληλέγγυου εμπορίου ενώ γίνεται ανακύκλωση και κομποστοποίηση όλων των οργανικών σκουπιδιών.
‘Ένα βήμα παραπέρα πηγαίνει το αδερφάκι του, το Water House στις όχθες του Regent’s canal. Το κομψό αυτό εστιατόριο δεν έμεινε μόνο στη θέα του νερού. Όλες του οι λειτουργίες, από το φωτισμό έως και το μαγείρεμα, τροφοδοτούνται αποκλειστικά με υδροηλεκτρική ενέργεια».
Έρευνα κειμένων:
Δημήτρης Μ. Καλαϊτζιδάκης
Γενική Διεύθυνση Λειτουργικού
Grecotel
