Το Κυπριακό ΟΧΙ στην Τρόικα γέμισε ελπίδες το χειμαζόμενο Νότο της Ευρώπης. Η Γερμανία έδειξε τα δόντια της γι’ άλλη μία φορά, κι αποκάλυψε ότι αυτό που την ενδιαφέρει είναι μόνο η υποταγή των μεσογειακών εταίρων της. Η Κύπρος ήταν ένα αγκάθι στα μάτια τους.
Αν και ημικατεχόμενη (ή ίσως και γι’ αυτό), κατάφερε να εξελιχθεί σε χρηματοπιστωτικό κέντρο της περιοχής, να αναπτύξει ναυτιλία και να προσελκύσει καταθέσεις και ναυτιλιακές εταιρείες, πολλές γερμανικές.
Η προσεκτική της εξωτερική πολιτική, πολυδιάστατη και αξιοποιώντας τις αντιθέσεις των διαφόρων δυνάμεων σε έναν πολυπολικό κόσμο, μπόρεσε να ελιχθεί προς όφελος του Κυπριακού Ελληνισμού, κυριολεκτικά βαδίζοντας σε τεντωμένο σχοινί. Οι υδρογονάνθρακες προσέφεραν ελπίδα κι αναβάθμισαν το γεωπολιτικό της ρόλο, όμως αύξησαν κι αυτούς που την εποφθαλμιούν.
Έτσι, η καταστροφική πολιτική Χριστόφια, του πρώτου παγκοσμίως αριστερού ηγέτη που στήριξαν ασμένως η Βρετανία και οι ΗΠΑ, δημιούργησε δημοσιονομικό παθητικό που έπρεπε να καλυφθεί. Από την άλλη, η έκθεση των Κυπριακών Τραπεζών στα Ελλαδικά ομόλογα, συσσώρευσε τεράστιες ζημιές σ’ αυτά μετά το κούρεμα, κι αυτό οδήγησε σε καταστροφή το τραπεζικό σύστημα στην Κύπρο, στέλνοντάς την από ακόμα πιο δύσκολη θέση να διαπραγματευτεί με την Τρόικα.
Η μεγάλη έκπληξη βέβαια ήταν η απαίτηση των δανειστών να επιβληθεί κούρεμα στις καταθέσεις. Αυτό έσπασε ένα ταμπού παγκόσμιο, ότι οι καταθέσεις δεν πειράζονται, αφού έχουν φορολογηθεί ως εισόδημα, ενώ μπορεί να αντιστοιχούν σε άλλα κονδύλια, όπως δαπάνες κτλ. Μέχρι τώρα οι τόκοι επ’ αυτών φορολογούνταν, αλλά όχι οι ίδιες. Ήδη, ο κόσμος νοιώθει ανασφαλής. Ήδη η τάση είναι να αποσυρθούν οι καταθέσεις από την Κύπρο και να πάνε πού; Η δήλωση ότι το συγκεκριμένο μέτρο αφορά μόνο την Κύπρο δεν είναι πιστευτή. Ανοίγει το θέμα και σε άλλες χώρες που δυσκολεύονται, όπως η Ισπανία. Και στο βάθος, απειλητική και κουνώντας το δάκτυλο, η Γερμανία υπαινίσσεται ότι οι συνθήκες είναι βολικές μόνο για να μεταφέρομε τις καταθέσεις μας εκεί, μόνο εκεί δε θα κινδυνεύουν από την ίδια. Εκτός από δυνάστης μας, θα πρέπει να γίνει και το καταφύγιο των αποταμιεύσεών μας.
Το ΟΧΙ λοιπόν της Κυπριακής Βουλής, σε πλήρη αντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα, έδωσε χαστούκι στις πολιτικές του μνημονίου και διεκδίκησε το δικαίωμα του λαού μας στην Κύπρο να έχει την αξιοπρέπειά του.
Εξέθεσε επίσης τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Αναστασιάδη, υπέρμαχο του σχεδίου Ανάν και πειθήνιο όργανο αυτών που θέλουν τον εξανδραποδισμό της Κύπρου. Εξέθεσε βέβαια και τους Ελλαδίτες πολιτικούς, που εφαρμόζουν τις πολιτικές της Τρόϊκας αν κυβερνούν, ενώ ζητούν ακρόαση από τον Σόιμπλε και χαμηλόβαθμους αξιωματούχους των ΗΠΑ αν αντιπολιτεύονται. Ακόμα κι αν στην πορεία το ΟΧΙ αυτό παρακαμφθεί, θα έχουμε κερδίσει πολλά: Χρόνο για εναλλακτικές λύσεις, όσο μπορούν να υπάρξουν, όπως το ταμείο Αλληλεγγύης, προστασία των αποταμιεύσεων των μικροκαταθετών, και το κύμα αντίστασης στο Γερμανικό Βορρά να απλώνεται στη Μεσόγειο, αφού όλοι τώρα ξέρουμε τι μας περιμένει.
Η εξέλιξη στην Κύπρο θα είναι δύσκολη, η Κύπρος θα οδηγηθεί με την πλάτη στον τοίχο σε πολύ άσχημες καταστάσεις, με στόχο να εκχωρήσει και τα κοιτάσματα στους δανειστές της. Ο λαός μας στην Ελλάδα και Κύπρο και οι λαοί των χωρών του Ευρωπαϊκού νότου, θα πρέπει να αντισταθούν επιτέλους, είναι ο μόνος δρόμος να αντιμετωπίσουμε αυτούς που επιβουλεύονται τις ζωές μας και μας θέλουνε ξανά ραγιάδες.
Μανώλης Εγγλέζος – Δεληγιαννάκης
