Περίμενα με αγωνία τη χθεσινή συνάντηση. Ενθουσιάστηκα όταν είδα το μήνυμα στο κινητό μου, με το οποίο με καλούσε η διοίκηση της Cretan Lines στο εργατικό κέντρο για ενημέρωση. Πρώτον, ήθελα να ακούσω τι έγινε από επίσημα χείλη και δεύτερον, ήθελα να δω πως σκέφτονται και τι θέλουν οι συντοπίτες μου. Επεξεργαζόμουν σενάρια στο μυαλό μου. Το καλό και πως θα το υποδεχθούν, ή το κακό και πως θα αντιδράσουν. Τι θέλουν για το μέλλον της εταιρείας και του τόπου.
Η στιγμή της ενημέρωσης έφτασε και δυστυχώς πολύ γρήγορα απογοητεύτηκα. Ίσως να έφταιξε το γεγονός ότι οι διαπραγματεύσεις ναυάγησαν και το Έλλη-Τ δύσκολα θα ξαναδέσει στο Ρέθυμνο. Είχαν καλλιεργηθεί ελπίδες πως με 300.000 ευρώ το καράβι θα επιστρέψει, αλλά ο πλοιοκτήτης είχε άλλη γνώμη. Ήθελε τα λεφτά του. Είδα όμως δυστυχώς και άλλα που με επηρέασαν. Από τη μία είδα ελλειπή οργάνωση από τη διοίκηση, ενώ φάνηκε και λίγο αδιάβαστη ως προς τις διαδικασίες. Δεν μπορούσε η μάζωξη αυτή για παράδειγμα να αποφασίσει αν θα πληρωθεί ή όχι μέρος των οφειλών προς το προσωπικό. Από την άλλη είδα τους συντοπίτες μου να έχουν περισσότερο διάθεση για “καβγά” παρά για λύση. Κάποιοι μάλιστα χρησιμοποίησαν επιχειρήματα που δεν έχουν βάση, όπως για παράδειγμα “δεν μπορεί να λειτουργήσει ανώνυμη εταιρεία με αρνητικό κεφάλαιο”. Θα απαντήσω πως μπορούν και διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο. Δεν μπορούν βέβαια έχουν αρνητικά κεφάλαια για πολλά έτη. Πρέπει να τα ενισχύσουν μέσω αυξήσεων. Αυτό κάνει όμως καθημερινά και η Cretan Lines πουλώντας μερίδες.
Η περισσότερη “ενημέρωση” ωστόσο αναλώθηκε στο τι είχε συμβεί στο παρελθόν. Η συντριπτική πλειονότητα όσων πήραν το λόγο είχε κάτι να πει για το παρελθόν. Ρωτούσαν ή κατηγορούσαν την διοίκηση για πράξεις και παραλείψεις του παρελθόντος.
Για το μέλλον της εταιρείας τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Γιατί υπήρξαν και οι εξαιρέσεις, οι οποίες και χειροκροτήθηκαν, κάτι που το ερμηνεύω ως αγωνία ή θέληση πολλών για φυγή προς τα εμπρός. Μπορεί στο πίσω μέρος του μυαλού τους πολλοί να θέλουν να πάει μπροστά η εταιρεία. Χθες όμως δεν το έδειξαν. Ο θυμός είχε κυριαρχήσει. Αγωνιούσαν για 15.000 ευρώ που μάλλον σπαταλήθηκαν για λάθος σκοπό, την ώρα που διακυβεύονται πολλά περισσότερα.
Διχασμένοι δεν πάμε μπροστά. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να προχωρήσουμε και να διεκδικήσουμε για το Ρέθυμνο αυτό που του αξίζει. Η διοίκηση έχει κάνει λάθη. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν υπάρχει διοίκηση εταιρείας που να μην έχει κάνει λάθη. Υπάρχουν επιχειρηματίες που τον ένα χρόνο βραβεύονταν για την επιτυχημένη διαχείριση και την επόμενη χρονιά κατέθεταν αίτηση για ένταξη στο άρθρο 99. Το θέμα είναι να διδάσκεσαι από τα λάθη σου, να μην τα επαναλαμβάνεις και να προχωράς μπροστά.
Ο θυμόσοφος λαός λέει “ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται”. Και σήμερα το Ρέθυμνο είναι σε φουρτούνα. Η διοίκηση, που ναι, δεν είχε τις εξειδικευμένες γνώσεις, έπεσε στα βαθιά και τα προβλήματα εμφανίζονταν το ένα μετά το άλλο. Φανταστείτε το σενάριο αλλιώς: Να είχε ξεκινήσει το καράβι στην ώρα του και να μην είχε πάθει ζημιά. Θα ήταν αυτή η διοίκηση πετυχημένη ή όχι; Η απάντηση είναι “ναι, θα ήταν”.
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περιμέναμε όλοι. Δεν το κάνω θέμα αλλά στα δύσκολα δεν πρέπει να φανούμε ενωμένοι και να κάνουμε τα πάντα ώστε να αποκτήσει ξανά το Ρέθυμνο καράβι; Δεν με νοιάζει αν θα είναι το Έλλη-Τ ή η Ζαργάνα. Ο συνεταιρισμός φτιάχτηκε από το υστέρημα όλων για να έρθει καράβι. Ας δώσουμε λοιπόν ενωμένοι τη μάχη για τον κοινό σκοπό.
Καλή σας ημέρα
“Μην το κάνεις θέμα”
