…” Να αναβιώσουμε το έθιμο “του νεροπίστολου”. Οι μεγαλύτεροι έχουμε υποχρέωση να μάθουμε στους μικρότερους να αντλούν δύναμη από τους γύρω τους. 

Κανένας δεν επιτρέπεται να είναι μόνος του. Ελάτε να παίξουμε και να διασκεδάσουμε, για να δώσουμε την ευκαιρία στον καινούριο χρόνο, να μας επισκεφτεί με θετική ενέργεια.

Εξαρτάται από μας να τινάξομε από πάνω μας την μιζέρια, να πετάξομε τα όπλα – όσοι οπλοφορούν- και να πάρομε νεροπίστολα.
Δεν χρειάζεται χειμωνιάτικα να μπουγελώσουμε τους άλλους, απλά να τους ραντίσουμε με την αγάπη μας και η διασκέδαση
θα είναι εξασφαλισμένη.

Το έχουμε όλοι μας ανάγκη.  Έχομε ανάγκη να ελπίζουμε σε μια καλύτερη χρονιά.

Οι σελίδες τους facebook :
-ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΥ ΡΕΘΥΜΝΙΟΥ
-ΡΕΘΥΜΝΟ-ΙΣΤΟΡΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Ένα από τα πιο θλιβερά αποτελέσματα της κρίσης, που αναγκαστικά βιώνουμε, είναι η μοναξιά. Καθένας από μας αγωνίζεται μόνος, να βγει από ένα τέλμα, που τον ρίχνει συνεχώς και πιο βαθιά.

Σε μας τους μεγαλύτερους σημαντικός καταλυτικός παράγοντας εναντίον της κατάθλιψης, είναι η νοσταλγία της εποχής που είχαμε αγωνιστεί εναντίον την φτώχεια μας, με την χαρά που εισπράτταμε, όταν όλοι μαζί εφευρίσκαμε τρόπους για διασκέδαση.
Ο χρόνος μετριέται με τα βήματα της καρδιάς και όταν η καρδιά μας κάνει βήματα προς τα πίσω ο χρόνος γυρίζει στα παλιά. Οι σελίδες του παρελθόντος η μια μετά την άλλη εναλλάσσονται γρήγορα μπροστά μου και επιστρέφω παραμονή πρωτοχρονιάς στο Ρέθυμνο, πριν από κάμποσα χρόνια.

Περνάω βιαστικά από τα σκοτεινά, στενά σοκάκια, την έρημη λεωφόρο, κατεβαίνω τα σκαλάκια πριν από την Μητρόπολη και βγαίνω στην οδό Αρκαδίου. Εδώ η εικόνα της ήσυχης πόλης χάνεται.

Στις βιτρίνες των καταστημάτων φιγουράρουν κάτω από πολύχρωμα φώτα τα εμπορεύματα τους, απρόσιτα για τους περισσότερους, που μπαινοβγαίνουν για να ανταλλάξουν ευχές. Τα μπαλόνια έχουν την τιμητική τους και τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα ακούγονται από το τζουκ-μποξ καταστήματος δίσκων για πικ – απ. Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα αναβοσβήνουν στα παράθυρα των σπιτιών και η μυρωδιά άχνης ζάχαρης, κανέλας, κονιάκ και πορτοκαλιού ξεχύνεται από τις ανοιχτές πόρτες και πλημμυρίζει τον αέρα.

Η βιτρίνα στο παιχνιδάδικο του Παπαδουράκη έχει συγκεντρώσει μικρά και μεγάλα παιδιά, που διαλέγουν με τα μάτια τους παιχνίδια και απομακρύνονται απογοητευμένα. Τα πιο τυχερά αποκτούν ένα πλαστικό παιχνιδάκι από το καρότσι του γέρο μικροπωλητή στην γωνία. Τα περισσότερα ζητούν κλαίγοντας ένα νεροπίστολο.

Σε λίγη ώρα ο δρόμος έχει το αδιαχώρητο από κόσμο, που πηγαινοέρχεται ακούραστα πάνω – κάτω. Γέλια σαν μικρά καμπανάκια, χαμόγελα ελπίδας, βλέμματα αγάπης και συνομωσίας. Όμορφα κορίτσια βολτάρουν κρατημένα αγκαζέ, σεμνές και χαμηλοβλεπούσες, χωρίς όμως να τους ξεφεύγει τίποτε από ότι συμβαίνει γύρω τους, σαν κάτι να περιμένουν σφίγγοντας στον λαιμό τους τον γιακά του παλτού τους. Πίσω τους ένα βήμα, για να έχουνε τον έλεγχο οι γονείς. Συνήθως μπροστά οι κυρίες με τα μαλλιά χτενισμένα στο κομμωτήριο, μέρα που είναι, με τα καλά τους, την νάυλον κάλτσα με την ραφή και το κραγιόν στα χείλη, παρατηρούν και κρίνουν τους περαστικούς. Οι κύριοι σοβαροί με τα χέρια δεμένα πίσω, χαιρετούν τους γνωστούς, μοιράζοντας ευχές. Μια παρέα νέων έρχεται από την αντίθετη πλευρά. Σπρώχνουν αστειευόμενοι ο ένας τον άλλο, κοιτάζοντας τα κορίτσια.

Όταν φθάνουν απέναντι τους, ξαφνικά εμφανίζονται στα χέρια τους μικρά νεροπίστολα και τα στρέφουν καταπάνω τους. Καθένας προς το κορίτσι που του αρέσει και το νερό ανακατεμένο με χύμα κολόνια εκτοξεύεται πάνω της. Εκείνες προσπαθούν να αποφύγουν την βολή με μικρές φωνούλες, λες και δεν το περιμένανε δηλαδή. Οι μανούλες πίσω τους αναστατώνονται, ποιος πείραξε την κόρη μου, αλλά δεν προλαβαίνουν, ένα τσούρμο παιδιών ορμάει εναντίον τους και ένα ράντισμα από τα νεροπίστολα τους κατευθύνεται πάνω στους ομορφοσχηματισμένους κότσους τους. Προσπαθούν να προφυλαχτούν και χάνουν τον έλεγχο των κοριτσιών τους, που διασκεδάζουν από τις βολές της κολόνιας και του έρωτα. Οι κύριοι κρατούν την σοβαρότητα τους μέχρι που κάποιοι γνωστοί τους, που τους αρέσουν τα πειράγματα, τους λένε χρόνια πολλά με το νερό του νεροπίστολου.

Το πανηγύρι έχει αρχίσει. Οι μικροί τρέχουν προς την Τσουδερών. Προορισμός τους το περίπτερο του Δροσάκη μπροστά από την Εθνική Τράπεζα. Η πραμάτεια του από πλαστικά παιχνίδια, μικρές καραμούζες, μπαλόνια και πολύχρωμα νεροπίστολα, κρέμεται απέξω του, ενώ χάμω έχει τοποθετηθεί μια πήλινη, μεγάλη, λεκάνη γεμάτη νερό. Εκεί σπρώχνοντας και φωνάζοντας γεμίζουν τα νεροπίστολα τους και ξεχύνονται πάλι στην μάχη. Οι επίδοξοι εραστές κάνουν ουρά στα μυροπωλεία του Ζωγράφου και του Κανά, για να μισογεμίσουν τα νεροπίστολα με χύμα κολόνια λεμόνι ή μαντάμ Ροσά. Τα κορίτσια με κρυφή υπερηφάνεια μετρούν πάνω τους τα ραντίσματα και ενώ κάνουν τις ενοχλημένες, καμιά τους δεν φεύγει, αλλά βολτάρουν πάνω κάτω στον κατάμεστο δρόμο. Όλοι διασκεδάζουν και η χαρούμενη διάθεση τους γεμίζει την ατμόσφαιρα θετική ενέργεια, που ζεσταίνει τις καρδιές και διώχνει την φτώχεια.

Η διασκέδαση συνεχίζεται. Πάνω από το κατάστημα του Κουγιτάκη, στο μπαλκόνι εμφανίζεται ο Χάρης, ντυμένος Άγιος Βασίλης της χρονιάς που φεύγει. Πετάει στον κόσμο καραμέλες, σοκολατάκια, μπαλόνια και βατραχάκια. Αυτά είναι μεταλλικά, τόσο μικρά που δεν φαίνονται στο χέρι, αλλά που κάνουν τρελό θόρυβο. Μετά βγαίνει στο μπαλκόνι ο Άγιος Βασίλης της αναμενόμενης χρονιάς και με μια κλωτσιά στέλνει τον παλιό μέσα και κάνει υποκλίσεις προς τον κόσμο, που τον υποδέχεται με χαρούμενα ξεφωνητά και ευχές. Αυτός με την σειρά του μοιράζει υποσχέσεις, καραμούζες και νεροπίστολα. Το κέφι βρίσκεται στο αποκορύφωμα του. Τα βατραχάκια και οι καραμούζες ξεκουφαίνουν και δεν ξέρεις από πιο νεροπίστολο να προφυλαχτείς.

Πώς είναι όλοι χαρούμενοι; Δεν έχουν προβλήματα; Όμως ήταν χρόνια μέσα στην φτώχεια, αλλά… η χαρά είναι μεταδοτική. Κυκλοφορούσε ανάμεσα σε τόσο κόσμο και πολλαπλασιαζότανε. Η ελπίδα για καλύτερα χρόνια ήταν διάχυτη και η αύρα μας όλων μαζί, τα τράβηξε σαν μαγνήτης.

Βοηθείστε όλοι να ξαναζήσουμε εκείνες τις χρονιές. Να αναβιώσουμε το έθιμο του νεροπίστολου Οι μεγαλύτεροι έχουμε υποχρέωση να μάθουμε στους μικρότερους να αντλούν δύναμη από τους γύρω τους. Κανένας δεν επιτρέπεται να είναι μόνος του. Ελάτε να παίξουμε και να διασκεδάσουμε, για να δώσουμε την ευκαιρία στον καινούριο χρόνο να μας επισκεφτεί με θετική ενέργεια. Εξαρτάται από μας να τινάξομε από πάνω μας την μιζέρια, να πετάξομε τα όπλα – όσοι οπλοφορούν- και να πάρομε νεροπίστολα. Δεν χρειάζεται χειμωνιάτικα να μπουγελώσουμε τους άλλους, απλά να τους ραντίσουμε με την αγάπη μας και η διασκέδαση θα είναι εξασφαλισμένη. Το έχουμε όλοι μας ανάγκη. Έχομε ανάγκη να ελπίζουμε σε μια καλύτερη χρονιά.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΚΑΔΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:00!

[mappress mapid=”633″]