Συνελήφθη προχθές το πρωί, στο Ρέθυμνο, από Αστυνομικούς της Υποδιεύθυνση Ασφαλείας και του ΤΑΕ Ρεθύμνου, ένας 32χρονος Έλληνας, για διακεκριμένες κλοπές στην πόλη του Ρεθύμνου.
Η Ν.Ε. Ρεθύμνου του ΚΚΕ σας προσκαλεί στην συγκέντρωση που θα γίνει στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου τη Δευτέρα 28 Μαϊου, ώρα 8:00 μ.μ με θέμα «οι εκλογές στις 7 Ιούνη και η ανάγκη ισχυροποίησης του ΚΚΕ, για να είναι ισχυρός ο λαός.»
Στην Gallery του ξενοδοχείου Aquila Porto Rethymno φιλοξενείται εδώ και 2 εβδομάδες η δεύτερη έκθεση του Στέλιου Κουνδουράκη και για άλλη μια φορά εντυπωσιάζει με τις φωτογραφίες, τα θέματα που έχει επιλέξει αλλά και τον τρόπο με τον οποίο φωτογραφίζει.
«Να έχουν μαζί τους περισσότερα μετρητά σε ευρώ», συμβουλεύει η γερμανική ταξιδιωτική εταιρεία TUI τους πελάτες της που θα επισκεφθούν το επόμενο διάστημα την Ελλάδα, ώστε να μην επηρεαστούν από ενδεχόμενο περιορισμό ρευστότητας,
19 ώρες πριν, γράφει η Christine Lagarde, η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο fan page της στο Facebook:
Όπως έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, αντιμετωπίζω με συμπάθεια τον Ελληνικό λαό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Γι αυτό το ΔΝΤ υποστηρίζει την Ελλάδα στην προσπάθειά της να ξεπεράσει την κρίση και να επιστρέψει στον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης, της εργασίας και της σταθερότητας. Ένα πολύ σημαντικό μέρος αυτής της προσπάθειας είναι ότι όλοι θα πρέπει να «κουβαλήσουν» το δικό τους μερίδιο στο βάρος, ειδικά οι πλέον προνομοιούχοι και ειδικά σε ότι αφορά την πληρωμή των φόρων τους. Αυτό ήταν και το σημείο που ήθελα να τονίσω όταν μιλούσα στην εφημερίδα Guardian, ως μέρος μίας ευρύτερης συνέντευξης πριν λίγο καιρό.
Τι πυροδότησε αυτή την δήλωση στο Facebook της κυρίας Lagarde; Και ακόμα περισσότερο, τι πυροδότησε τα 13762 (μέχρι στιγμής) σχόλια στο status update; Η συνέντευξη που είχε δώσει η Christine Lagarde στην εφημερίδα Guardian και δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο και, πιο συγκεκριμένα, το εξής απόσπασμα:
Όταν λοιπόν μελετά τον Ελληνικό προϋπολογισμό και απαιτεί μέτρα που γνωρίζει ότι μπορεί να σημαίνουν ότι οι γυναίκες δεν θα έχουν μία μαία να τις βοηθήσει στον τοκετό τους και ασθενείς δεν θα έχουν πρόσβαση σε φάρμακα που θα σώσουν τη ζωή τους και οι ηλικιωμένοι θα πεθάνουν μόνοι, χωρίς φροντίδα, τα αφήνει αυτά έξω και βλέπει μόνο τους αριθμούς;
«Όχι, σκέφτομαι περισσότερο τα μικρά παιδιά από ένα σχολείο σε ένα μικρό χωριό του Νίγηρα που έχουν δύο ώρες διδασκαλίας κάθε μέρα και μοιράζονται μία καρέκλα, τρία παιδιά και που θέλουν πολύ να λαμβάνουν εκπαίδευση. Τα έχω στο μυαλό μου συνέχεια. Γιατί πιστεύω πως χρειάζονται περισσότερη βοήθεια απ’ ότι χρειάζονται οι άνθρωποι στην Αθήνα». Κάνει μία παύση πριν πλησιάσει και συνεχίσει:
«Ξέρετε κάτι; Όσον αφορά την Αθήνα, σκέφτομαι επίσης όλους εκείνους που συνέχεια προσπαθούν να μην πληρώσουν τους φόρους τους. Όλους αυτούς τους ανθρώπους στην Ελλάδα που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φορολογία».
Σκέφτεται αυτούς περισσότερο από εκείνους που τώρα προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς δουλειά ή υπηρεσίες του δημοσίου; «Τους σκέφτομαι εξίσου. Και νομίζω πως πρέπει να βοηθήσουν τους εαυτούς τους συλλογικά». Πώς; «Πληρώνοντας τους φόρους τους. Ναι»
Και τι γίνεται με τα παιδιά που δεν έχουν καμία ευθύνη; «Ε, οι γονείς είναι υπεύθυνοι, έτσι δεν είναι; Άρα οι γονείς θα πρέπει να πληρώσουν και τους φόρους των παιδιών τους».
Κάπως έτσι ξεκίνησε η διπλωματία του Facebook στις κυνικές δηλώσεις της Christine Lagarde στην εφημερίδα Guardian, μία διπλωματία που ήταν «Γαλλική», όχι στη γλώσσα, αλλά στο ύφος των σχολίων. Πέρα από τις επίσημες αντιδράσεις πολιτικών αρχηγών και πολιτικών ανδρών, χιλιάδες άνθρωποι στο Facebook ξεσπάθωσαν «βρίζοντας» την Lagarde, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Τρόικα αλλά και τους πολιτικούς εν γένει.
Όπως έγραψε και ο Άρης Δημοκίδης στη Lifo, πολλοί απ’ όσους έγραψαν τα δικά τους «Γαλλικά» στην σελίδα της Lagarde στο Facebook αισθάνθηκαν «δικαιωμένοι» ότι με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες νίκησαν το ΔΝΤ.
Πέρα από το κυνικό ή το μικροπρεπές του πράγματος όμως, αυτό που φαίνεται να ξεδιπλώνεται στα χιλιάδες σχόλια στη σελίδα της Lagarde στο Facebook, είναι η δυσπιστία, ο θυμός, η στοχοποίηση, αλλά και το γεγονός ότι είτε το θέλουμε, είτε όχι, προχωράμε σε μία αμεσοδημοκρατία των social media, είτε αυτή εκφράζεται με σχόλια που προάγουν μία παραγωγική συζήτηση, είτε με βρισιές.
Δεν ξέρουμε βέβαια, αν ο τρόπος αυτός έκφρασης θα λύσει τα αντικειμενικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, που μάλλον δεν θα τα λύσει, αλλά σίγουρα βιώνουμε μία αλλαγή εποχής στον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα πράγματα. Τόσο εμείς, όσο και όσοι προς το παρόν, διαφεντεύουν την χώρα μας. Κι αυτή η αλλαγή, λέγεται social media.
της Νίκης Λυμπέρη – πηγή
Για πρώτη φορά στη χώρα μας, διατάχθηκε από δικαστήριο η λήψη σαφών τεχνολογικών μέτρων από τους Internet Providers για την παρεμπόδιση της πρόσβασής μας σε σελίδες μέσω των οποίων διακινούνται ψηφιακά έργα προστατεύομενα με δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Να πουν την πλήρη και σκληρή αλήθεια στον ελληνικό λαό καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Μητσοτάκης, ενώ παραδέχεται ότι και τα δύο Μνημόνια περιέχουν πολλά λάθη, τα οποία μπορούν να διορθωθούν.
Με την καθιερωμένη παρέλαση στο μνημείο Shrine of Remembrance της Μελβούρνης και με την κατάθεση στεφάνων, αλλά και την επίσκεψη στο Ελληνο-Αυστραλιανό Μνημείο, κορυφώθηκαν σήμερα οι εκδηλώσεις για την 71η επέτειο της Μάχης της Κρήτης.
Ούτε ένα ούτε δύο αλλά 80 εκατομμύρια ευρώ φέρεται να ζητά πίσω ο προφυλακισμένος Ακης Τσοχατζόπουλος από τον πρώην συνεργάτη του Γιάννη Σμπώκο,όπως τουλάχιστον ερμηνεύονται οι σημειώσεις που περιέχονται στο ιδιόχειρο ημερολόγιό του.
Η Εθνική μας ομάδα αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1 με την Σλοβενία σε φιλική αναμέτρηση στην Αυστρία, δείχνοντας ωστόσο ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο ενόψει του EURO 2012. Το γκολ της Εθνικής ο Τοροσίδης, ο οποίος αποχώρησε τραυματίας. Απαράδεκτος
Ντέρμπι της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν τέσσερις νέες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σε κυριακάτικες εφημερίδες με το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά να προηγείται από 1,1 έως 5,7 εκατοστιαίες μονάδες, ενώ, με εξαίρεση την εμφανιζόμενη
Τα πακέτα διάσωσης που χορηγούνται στην Ελλάδα και εξασφαλίζονται μέσω των Μνημονίων, δεν σώζουν τους Έλληνες αλλά τους Γερμανούς φορολογούμενους και τις γερμανικές τράπεζες.
Με όλες τις πρέπουσες τιμές η Επισκοπή αποχαιρέτησε χθες ένα ακριβό τέκνο της, τον άρχοντα Νίκο Μανιά , τον καλλιτέχνη μα κυρίως τον άνθρωπο που αγάπησε τον τόπο του και τον συνάνθρωπο του, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία του.
Άρον-άρον βγήκε να «μαζέψει» η Κριστίν Λαγκάρτν τις δηλώσεις της κατά των Ελλήνων. Η γαλλίδα επικεφαλής του ΔΝΤ, δέχθηκε πυρ ομαδόν από τους Έλληνες μέσω Facebook, μετά τη συνέντευξή της στον Guardian,
Συνελήφθη από στελέχη του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού εγκλήματος ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαγιάννης με την κατηγορία «της πλαστογραφίας, της χρήσης πλαστού εγγράφου και της συκοφαντικής δυσφήμισης». Πριν από λίγο οδηγήθηκε στην Γενική Αστυνομική
Όπως τρυγούν τσι μέλισσες και περιμένουν μέλι
ούλοι μας περιμένομε στο Ρέθεμνος το “Έλλη”.
Αφού ετρυγηθήκαμε απ’το υστέρημά μας
ζωή απ’τα ταξίδια του θέλομε στα νερά μας.
Το ξεκίνημα
“Σαν παιδιά, σαν παιδιά του χωριού παιδιά, τα χρόνια αυτά τα χρόνια τα δύσκολα, κουβεντιάζω τώρα για το ’46, ‘45, κ.λπ., εκάναµε παρέες στα σπίτια. Επαίρναµε ένα πιατάκι φαΐ από το σπίτι µου, ένα πιατάκι φαΐ από του Μανόλη και συγκεντρωνόµεθα σε ένα σπίτι, πέντε – έξι παιδιά και κάναµε λοιπόν παρέα. Και µετά βγαίναµε στον δρόµο καντάδα. Αγκιαλιαζόµεθα ο ένας µε τον άλλον και τραγουδούσαµε λοιπόν και γυρίζαµε στα στενά. Τέλος πάντων. Ετραγουδούσα εγώ καλά, πολύ ωραία, από τότε. Θυµάµαι ότι µας εφωνάζανε στα καφενεία και µου λέγανε ‘καναρίνι’, ‘καναρίνι’, εµένα. Και µου λέγανε και έλα δω, και έλα δω, τέλος πάντων…”
“Μετά το ‘45 µε ’46. Το ‘47 είχα ένα θείο στην Αµερική, του πατέρα µου αδερφό, Μανιά, και ήρθε λοιπόν και κάναµε κάποια παρέα στο σπίτι µας, του θείου µου κάναµε ένα ρεφενέ εκεί πέρα, και µε βάλανε λοιπόν εκεί πέρα και τραγούδησα. Και µου λέει «εσύ κακοµοίρη τραγουδείς καλά και επειδής επαίζει ο πατέρας σου µαντολίνο, να σου πάρω βρε µια λύρα». Εγώ λοιπόν ούτε ναι ούτε όχι δεν του είπα. Τον επηρεάσανε οι συγγενείς µου, η παρέα µας. Μου λέει «αύριο το πρωί θα πάµε στου Σταγοµανόλη να πάρουµε µια λύρα, από το Ρέθυµνο». Επήγαµε λοιπόν, επήγαµε στο λεωφορείο και
Στο χωριό µου υπήρχε ένας Φυσάκης, όπως σας είπα, λυράρης, και κάποιος Μαυράκης σε ένα άλλο χωριό δίπλα, στη Φλακί. Αυτός ο Μαυράκης ήταν τακτικά στην Επισκοπή σε γάµους ερχότανε, τακτικότατα. Και πιάνει λοιπόν µετά από κάνα δυο µήνες, αυτός µάλλον εφοβήθηκε ότι θα του κάνω αντίπραξη, θα του φάω τα γλέντια. Και µου λέει λοιπόν, «μώρε Νικολιό να πάρεις λαούτο, να πάρεις λαούτο και ν’ αφήσεις τη λύρα», µου λέει «και εγώ να σε παίρνω κακοµοίρη στα γλέντια, µου λέει, και να βγάζεις λεφτά και τα λοιπά…».
Ναι, ναι λοιπόν, µε είδες κάποιες φορές µετά και µε επηρέασε λοιπόν, και λέω του αδερφού µου «µωρέ συ, τη λύρα δεν την θέλω. Θα πάω από τα Χανιά να πάρω ένα λαούτο». «Γιάντα µωρέ»; «∆εν το θέλω µωρέ γιατί είναι δύσκολο και τα λοιπά… η λύρα είναι δύσκολη» του λέω”.πήγαµε στο Ρέθυµνο και µου πήρε µια λύρα και την είχα δυο, τρεις, τέσσερις µήνες.
Το πρώτο γλέντι και η συνεργασία με το Μουντάκη
“…και παίρνω το λαούτο και πάω στο χωριό. Επήρα λοιπόν, το λαούτο, και το ‘χα κάνα µήνα, ούτε µου ‘δείξεν άνθρωπος. Έπαιζα εγώ, µα τι έπαιζα τώρα…; Ο θεός κατέει. Και κάθοµαι σ’ ένα καφενείο του χωριού µου µε άλλον έναν φίλο µου και έρχεται λοιπόν κάποιος γαµπρός που παντρευόταν στην Επισκοπή και µου λέει «βρε Νικολιό να έρθεις να παίζεις στο γάµο µου». Του λέω «δεν ξέρω βρε να παίζω όργανο, ίντα να παίζω». «Όχι µου λέει θα έρθεις εσύ». Η παρέα του λοιπόν λέει να έρθω εγώ, «βρε Μανόλη του λέω δεν µπορώ, ίντα θα κάνω να µε κοροϊδεύει ο κόσµος». «Όχι, θα ‘ρθεις». Εσηκώθηκα λοιπόν και πήγα µε αυτόν το Μαυράκη, κι έπαιξα. Με τον χωριανό µου. Επαίξαµε λοιπόν και θυµάµαι και βγάλαµε 12.000 οκάδες λάδι, οκάδες λάδι, τα δυο βράδια, Σάββατο και Κυριακή, στο λόγο της τιµής µου, ναι…”
“Το… ‘52 µε ‘53. Γράψαµε µε τον Μούντη τον Ζητιάνο, έγραψα εγώ Τα δυο σου χέρια να κρατώ µοναχός µου, ετότες κάπως λοιπόν πήρα πάνω µου και εφάνηκα.
Αναμνήσεις
Με τον Μουντάκη συνεργάστηκα είκοσι τέσσερα χρόνια, είκοσι τρία χρόνια. Με τον Σκορδαλό πάρα πολλά χρόνια. Με τον Κλάδο, τον Καλοµοίρη, µε τον Σωπασή, µε τον Γεράσιµο τον Σταµατογιαννάκη. Με τον Τζαγκαράκη, το Σκαλίδη, το Σταυρακάκη… Με όλους τους καλλιτέχνες της Κρήτης. Αλλά η περισσότερη συνεργασία ήτανε µε τον Κώστα τον Μουντάκη”.
“Ήτανε ο Μαρκογιάννης, ήτανε ο Μπαξεβάνης, ο Μπαξεβάνης βέβαια δεν έπαιζε όπως τον Μαρκογιάννη το λαγούτο, ετραγουδούσε πάρα πολύ ωραία, έπαιζε και λαγούτο. Ο Κουτσουρέλης”. Τον Ψύλλο τον εθυµάµαι σαν τον νέο. Ήτανε και χασάπης και θυµάµαι την κόκκινη ποδιά που φορούσε. ∆εν τον θυµάµαι να παίζει καθόλου. Άκουγα όµως ότι ήτανε ωραίος και τα λοιπά. Το πρότυπο µου ήτανε ο Μαρκογιάννης. Μέχρι που ήρθε και έπαιζενε στο σπίτι µου κοντά σ’ ένα πανηγύρι και το είχα πάρει το λαούτο λοιπόν, και πήγα και έκατσα δίπλα του και έβγαλα το λαούτο και ακούγανε πια το λαούτο παρά τη λύρα και µε άρεσε πάρα πολύ”.
“Είµαι πάρα πολύ ευχαριστηµένος, και στεναχωριέµαι γιατί τα παιδιά µου λίγο – λίγο θέλουν να σταµατήσω. Και εγώ κρατώ, εγώ άµα κάτσω στο πάλκο απάνω, είµαι σαν είκοσι πέντε χρονών. Είµαι ευχαριστηµένος, δόξα τω θεώ”.
“Ευχαριστώ τον κόσµο που µε αγαπά και µε υποστηρίζει, αλλά δεν αισθάνθηκα ποτέ την θέση µου να µειονεκτώ επειδής εγώ παίζω λαούτο και ο Λεωνίδας (Κλάδος) παίζει λύρα… Κατάλαβες; Εγώ έδινα την ίδια αξία του Λεωνίδα που µου’ δινε κι αυτός”.
Λεωνίδας Κλάδος για το Νίκο Μανιά
“Είχενε µία προσωπικότητα την οποία, όπως τον ελένε στο Ρέθυµνος και γενικά σε όλη την Κρήτη είναι ο άρχοντας της κρητικής παράδοσης. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος όχι επειδή το βλέπω εγώ µπροστά µου… Είναι ένας άνθρωπος που δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν, σοβαρότατος άνθρωπος, δεν έχει δηµιουργήσει το παραµικρό στη ζωή του, στην οικογένειά του είναι άνετος και ένας ωραίος οικογενειάρχης άνθρωπος, στσι φίλους του, στο εξωτερικό που έχουµε πάει και µαζί τόσες φορές, και παντού που έχουµε πάει µαζί, είναι άρχοντας, δηλαδή τον συνεργάτη του τον επροσέχει, τον αγαπά, και όταν ένας τέτοιος ένας άνθρωπος ένας τέτοιος χαρακτήρας, υπάρχει, δεν µπορείς και να µην τον επροσέχεις και να µην τον εκτιµάς και να µην…”
Γιώργης Μανωλιούδης (στον Κ. Μπαλαχούτη) για το Νίκο Μανιά
“Ήταν μια από τις πολύ μεγάλες φωνές. Τραγούδησε την Κρήτη, τα ανθρώπινα, τις ελπίδες, τις προσδοκίες με τρόπο αυθεντικό και απαράμιλλο. Δούλεψα μαζί του σε πανηγύρια και γλέντια και εκτίμησα τις επιλογές του και τον τρόπο που λειτουργούσε. Δεν έγραφε ο ίδιος τραγούδια αλλά ήξερε τι ζητούσε και τι ήθελε από τους δημιουργούς, που εμπνεόμενοι και από την προσωπικότητά του, του έραβαν τα κατάλληλα κουστούμια που τα αναδείκνυε με το χάρισμά του. Απ’ τη δισκογραφία του οι στιγμές με το Μουντάκη είναι αξιοσημείωτες ενώ η συνεργασία του με το Βαγγέλη Μαρκογιαννάκη παραμένει εδώ και δεκαετίες αξεπέραστη. Δυστυχώς δεν έμπαινε εύκολα στο studio και στη διαδικασία των ηχογραφήσεων. Θα μπορούσε να δώσει κι άλλα πολλά. Μερικές φορές του έλεγα πως δεν έχει συνειδητοποιήσει το τεράστιο μέγεθος και εκτόπισμά του.
Για να καταλάβετε γιατί καλλιτέχνη μιλάμε θα σημειώσω πως όταν περνούσαν περπατώντας μαζί με τον ανεπανάληπτο λυράρη Λεωνίδα Κλάδο μπροστά απ’ τα Λιοντάρια, στην πλατεία στο Ηράκλειο, ο κόσμος σηκωνόταν όρθιος απ’ τα καφενεία και τα μαγαζιά και τους χειροκροτούσε. Και κάτι ακόμη, μέχρι και τώρα, λίγο πριν την αποδημία του, είχε αμέτρητες προτάσεις για εμφανίσεις. Και αυτό λέει πολλά. Να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει”.
Καλό ταξίδι…
επιμέλεια Κώστας Βασιλάκης
βασισμένο στη συνέντυξη των Νίκου Μανιά και
Λεωνίδα Κλάδου στην Ειρήνη Θεοδοσοπούλου
οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του cretan-music.gr
