Το όνομα του Σον Κόνερι δεν είναι απλώς συνυφασμένο με μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Χόλιγουντ. Είναι άρρηκτα δεμένο με έναν από τους γνωστότερους χαρακτήρες της μεγάλης οθόνης, τον Τζέιμς Μποντ. Ο χαρισματικός καλλιτέχνης είχε την ευκαιρία να «συναντήσει» τον χαρακτήρα του βιβλίου του Ίαν Φλέμινγκ και να δημιουργηθεί μία μοναδική σύνδεση, από αυτές που μένουν στην αιωνιότητα.
Φυσικά, λίγοι μπορούσαν να προβλέψουν πριν από την πρώτη ταινία του 007 ότι το 2022 θα περίμενε κάποιος με τόση αγωνία τη νέα παραγωγή του franchise. Το 1963, όταν το Dr. No ετοιμαζόταν να προβληθεί στους κινηματογράφους, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στη δεκαετία του ’60 τα καζίνο ήταν μεγάλη υπόθεση και ο χαρακτήρας του Τζέιμς Μποντ φανατικός αυτού του είδους δραστηριότητας, καθώς και των απίθανων gadgets. Ο υποτιθέμενος 007 είναι «τακτικός θαμώνας» των καζίνο σχεδόν σε κάθε ταινία του και εμφανίζεται να έχει παίξει κάθε είδους παιχνίδι που σήμερα είναι διαθέσιμο σε ένα online casino, όπως ρουλέτα στο Skyfall και μπλάκτζακ στο Licence to Kill.
Ωστόσο, ο περίφημος πράκτορας είναι περισσότερο συνδεδεμένος με παιχνίδια με τράπουλα, όπως το μπακαρά και το πόκερ, τα οποία είδαμε να παίζει στο Dr. No και στο Casino Royale. Περιέργως, στο βιβλίο του για το Casino Royale, ο Φλέμινγκ έβαλε τον ήρωα να παίζει επίσης μπακαρά και όχι πόκερ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όλα αυτά ήταν άγνωστα γεγονότα για το πλατύ κοινό εκείνη την εποχή. Η πρώτη ταινία του 007 έπρεπε να γίνει επιτυχία αφού οι παραγωγοί είχαν επενδύσει σε αυτήν και θεώρησαν ότι είχαν μία μεγάλη ευκαιρία για διαφήμιση.
Σε μία περίοδο χωρίς ίντερνετ, χωρίς κινητά, χωρίς μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με τα νέα να μεταφέρονται πολύ αργά από το εξωτερικό, η είδηση ότι ο άγνωστος πρωταγωνιστής της ταινίας κέρδισε ένα τεράστιο ποσό σε ένα ιταλικό καζίνο θα μπορούσε να χαθεί εύκολα. Όμως, φρόντισαν οι παραγωγοί να μην συμβεί αυτό. Όχι επειδή ήθελαν να εκθειάσουν τον Σον Κόνερι, αλλά διότι στην πραγματικότητα η είδηση ήταν κατασκευασμένη και αποτελούσε πρώτης τάξεως ευκαιρία για διαφήμιση της ταινίας!
Έτσι, λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα του Dr. No, ο Κόνερι πραγματοποίησε ένα ταξίδι στην Ιταλία, όπου θα διαφήμιζε την ταινία. Εκεί επισκέφθηκε κι ένα καζίνο όπου τοποθέτησε όλα τα χρήματά του -όπως ακριβώς θα έκανε κι ο Τζέιμς Μποντ- στον αριθμό 17 και παρακολούθησε τη μπίλια να γυρίζει στη ρουλέτα. Όχι απλώς κέρδισε, αλλά το έκανε τρεις συνεχόμενες φορές έχοντας ποντάρει τον ίδιο αριθμό, με αποτέλεσμα να φύγει από το καζίνο με μερικά δισεκατομμύρια λιρέτες (το ιταλικό νόμισμα της εποχής) στις τσέπες του.
Η αλήθεια είναι, όμως, πολύ πιο πεζή και την αποκάλυψε ο πρώην εκδότης της σειράς ιστοριών του Μποντ, Τζέρι Τζούρο: «Η όλη ιστορία ήταν φυσικά στημένη και οργανωμένη κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής περιοδείας για την προώθηση της ταινίας και του ηθοποιού της. Το ποσό που παίχτηκε ήταν πραγματικό, αλλά η ιστορία ήταν κατασκευασμένη και τα χρήματα επιστράφηκαν στο καζίνο».
Ο Τζούρο φυσικά επιβεβαίωσε ότι ο Κόνερι γνώριζε τα πάντα: «Ο Σον έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην Ιταλία. Γνωρίζαμε ότι στη χώρα τα καζίνο ήταν πολλά και βόλευε για την ιστορία μας. Καταλήξαμε σε ένα θέρετρο έξω από το Τορίνο, στην ιταλική πλευρά των Άλπεων. Η ιδέα ήθελε τον άγνωστο βρετανό ηθοποιό Σον Κόνερι να σηκώνει τη μπάνκα. Φτιάξαμε την ιστορία, με πολύ κόσμο να γίνεται άθελά του μάρτυρας μίας μοναδικής στιγμής, αλλά πάντοτε από απόσταση. Όλοι θα επιβεβαίωναν την ιστορία, επίσης τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες και το δημοσιεύσαμε στον Τύπο. Λίγες μέρες μετά η είδηση έφτασε στη Νέα Υόρκη κι έγινε πρωτοσέλιδο.
Ήταν πολύ εύκολη υπόθεση, αφού το καζίνο και ένας-δύο ακόμη άνθρωποι που κάθονταν στο ίδιο τραπέζι με τον Κόνερι ήταν στο κόλπο. Ο Σον κέρδιζε χρήματα, που ήταν μυθικά για την εποχή: δισεκατομμύρια λιρέτες, κανείς δεν πίστευε ότι ένας άγγλος στη διπλανή ρουλέτα επαναλάμβανε το ποντάρισμα και έβγαινε νικητής. Φυσικά, κανείς δεν πήρε τα χρήματα. Μετά τις φωτογραφίες και την απομάκρυνσή μας από το τραπέζι, παραδώσαμε τις μάρκες στο καζίνο και φύγαμε». Η αποκάλυψη έγινε στο βιβλίο του Πολ Ντάνκαν με τίτλο «The James Bond Archives», όπου ο συγγραφέας πήρε άδεια για αποκλειστική ενημέρωση γεγονότων που συνέβησαν πριν και μετά από τα γυρίσματα των ταινιών του 007.
