Έχετε αναρωτηθεί αν έχουν δίκιο όσοι αντιδρούν, ή αν ζούμε σε μία χώρα που έχουμε τέτοια προκατάληψη απέναντι σε αυτούς που νομοθετούν που σε ό,τι πουν λέμε αμέσως όχι, χωρίς καν να ακούσουμε τι έχουν να πουν; Δεν το κάνω θέμα, αλλά μάλλον οι Έλληνες είμαστε λίγο προκατειλημμένοι και αρκετά αντιδραστικοί. Δεν έχω ακούσει κάτι νέο να περνάει χωρίς έντονες αντιδράσεις.
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Μάλλον ξέρω από που θα αρχίσω. Από αυτούς που και εσχάτως αντιδρούν. Από τους εμπόρους που αντιδρούν για το ωράριο καταστημάτων και συγκεκριμένα για το προαιρετικό άνοιγμα και τις Κυριακές.
Γνωρίζουν, προφανώς από την τεράστια πείρα που έχουν, ότι δεν έχει ο κόσμος χρήματα και άρα δεν θα καταναλώσει ούτε τις Κυριακές. Σωστό είναι αυτό. Σήμερα δεν έχει. Σε ένα χρόνο όμως; Σε δύο; Από την άλλη δεν θέλουν και να μην ανοίξουν, γιατί θα ανοίξει ο διπλανός. Τι τους νοιάζει, αφού δε θα έχει πελάτες και άρα θα έχει ζημιά; Μήπως θα ήταν προτιμότερο πριν το απορρίψουν να το συζητήσουν; Να δουν, να ανοίξουν μερικές φορές και μετά να τοποθετηθούν; Με στοιχεία, όχι με υποθέσεις. Λέω τώρα. Η αλήθεια είναι ότι μία Κυριακή τους μένει. Όμως ο κόσμος αλλάζει. Η Κρήτη ζει από τον τουρισμό. Μήπως το καλοκαίρι να ανοίγουν; Ή να ρωτήσουν αυτούς που είναι ανοικτοί αν είναι κερδισμένοι ή χαμένοι;
Μήπως όμως και παλαιότερα ο εμπορικός κόσμος αντιδρούσε και είχε λάθος; Θυμάται κανείς τι έλεγαν οι καταστηματάρχες της Ερμού όταν αποφασίστηκε η πεζοδρόμηση της; Στα κάγκελα είχαν ανέβει. Ναι, στα κάγκελα. Ήταν ταφόπλακα έλεγαν, γιατί δεν θα μπορούσε να περάσει ο οδηγός-πελάτης με το αυτοκίνητό του. Προφήτευαν την κατάρρευση της αγοράς λόγω απαγόρευσης κυκλοφορίας των αυτοκινήτων. Αλλά τελικά έγινε πεζόδρομος και μία λαοθάλασσα ξεχυνόταν κάθε μέρα εδώ και πολλά χρόνια στην Ερμού, μέχρι που αναδείχθηκε ένας από τους πιο ακριβούς δρόμους στον κόσμο. Τώρα, αν τους πεις να γίνει ξανά δρόμος, μάλλον θα βγουν ξανά στα κάγκελα.
Να θυμηθώ τις αντιδράσεις για το τραμ; Τον δήμαρχο που ξάπλωνε στις μπουλντόζες για να μην γίνει το έργο και μετά έκοβε κορδέλες; Θυμάται κανείς πως ήταν πριν η παραλιακή και πως είναι τώρα; Μία βόλτα στον τεράστιο πεζόδρομο φτάνει για να βγάλει κάποιος συμπέρασμα.
Μα και για τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, οι κάτοικοι ανέβηκαν στα κάγκελα. Τι κι αν η ανεργία είναι τεράστια και εκεί. Για τις ανεμογεννήτριες πόσα έχουμε ακούσει. Για τα φωτοβολταϊκά επίσης. Για τα εργοστάσια ενέργειας όμως που μολύνουν και ευθύνονται για τα πολύ υψηλά ποσοστά καρκίνου στην Πτολεμαΐδα -για παράδειγμα- τίποτα.
Για τις ιδιωτικοποιήσεις τα ίδια. Κανείς δεν μιλάει για τα καταπατημένα ακίνητα του δημοσίου. Το μόνο που θέλουν είναι να παραμείνουν όλα κρατικά. Κανείς δεν μιλάει για το πόσο πουλήθηκε για παράδειγμα η Emporiki Bank ή η Geniki Bank κ.α. Σήμερα οι Γάλλοι ιδιοκτήτες πληρώνουν για να φύγουν, έχοντας αποδεχθεί μία πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ χασούρα.
Σε αυτή τη χώρα νομίζω πως οι αλλαγές είναι πολύ δύσκολες. Ίσως αν πρότειναν το αντίθετο από αυτό που σκέφτονταν οι κυβερνώντες να το δεχόμασταν. Σαν το περίφημο μύθο (!) για τον Καποδίστρια και το πως εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας στην Ελλάδα. Ίσως αν τον μιμηθούν να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.
Καλή σας ημέρα
“Μην το κάνεις θέμα”
