Αναθεώρησα την άποψή μου για τις κινητοποιήσεις των αγροτών, όταν πέρασα πρώτη φορά από τον “κάμπο”. Όταν κάποιοι φίλοι, μου έδειξαν τις εκτάσεις και μου μίλησαν για τους “τσαντάκηδες”. “Τσαντάκιας” είναι ο αγρότης που έχει κάτω από τη μασχάλη του ένα μαύρο μικρό παραλληλόγραμμο τσαντάκι και κάθε μήνα εισπράττει νοίκια από τα διαμερίσματα που έχει στην κατοχή του. Τα αγόρασε με τις επιδοτήσεις από το βαμβάκι μου έλεγαν κάποιοι που φαίνεται να ήξεραν καλά.
Τότε δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας, ούτε το πόσα βγάζουν, ούτε το πως. Ήταν πολύ νωρίς. Δεν αναφέρομαι βέβαια σε όλους, γιατί υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα αγροτών που η κρίση δεν τα έχει επηρεάσει, γιατί όταν έπρεπε, έκαναν αυτό που ήταν σωστό και όχι αυτό που ήταν εύκολο.
Για μένα που μεγάλωσα στο Ρέθυμνο και ήξερα πως τα βγάζουν πέρα οι δικοί μας αγρότες, αυτά που είδα ήταν αρκετά για να εξοργιστώ. Ζήλεψα ίσως και λίγο, γιατί στον δικό μου τόπο, οι αγρότες έχουν μικροεκτάσεις, καλλιεργούν πολλές φορές “τσούρες”, γιατί αυτήν την απότομη πλαγιά πήραν κληρονομιά και όχι 100 στρέμματα επίπεδα και ποτιστικά. Είδα στον κάμπο τρακτέρ που δεν τα βάζει ο νους του ανθρώπου. Τρακτέρ όχι φρέζες. Είδα μηχανήματα που δεν είχαμε εμείς γιατί δεν θα μπορούσαν να περάσουν από τους δικούς μας επαρχιακούς δρόμους.
Μαγκιά τους θα μου πείτε. Εμείς έχουμε τουρισμό, αυτοί σχετικά εύκολη αγροτική παραγωγή. Η διαφορά είναι ότι εμείς κάθε χρόνο που μειώνονται τα έσοδα ή αυξάνεται ο ΦΠΑ, δεν κόβουμε την Ελλάδα στα δύο. Δεν ζητάμε κι άλλα, κι άλλα. Από μικρό παιδί θυμάμαι να γίνονται μπλόκα στον κόμβο της Βιοκαρπέτ. Ίσως ο συγκεκριμένος τόπος να είναι ο πιο γνωστός κόμβος στην Ελλάδα λόγω των μπλόκων.
Δεν έχω τίποτα με τους αγρότες και δεν το κάνω θέμα. Θα ήθελα όμως να δουν πως ζουν οι δικοί μας αγρότες στα χωριά και μετά να ξανασκεφτούν αν πρέπει να βγουν στο δρόμο. Αγρότες με μικροεκτάσεις που έκαναν βέβαια κάποιοι και από αυτούς (λίγοι θέλω να πιστεύω) τις πονηριές τους με τις επιδοτήσεις αλλά η πλειονότητα αγωνίζεται σκληρά για ένα μεροκάματο.
Δεν πήρε τρακτέρ με επιδοτήσεις, δεν παίρνει φθηνό πετρέλαιο γιατί δεν έχει τρακτέρ, δεν έχει αγροτικό νερό γιατί τα χωράφια συνήθως δεν είναι ποτιστικά, δεν έχει φορτηγά γιατί το γαϊδουράκι ή το αγροτικό κάνει τη δουλειά του και φυσικά δεν έβρεχε ποτέ το βαμβάκι μετά το μάζεμα.
Σήμερα διαμαρτύρονται πολλοί, για μειώσεις μισθών, επιδομάτων. Αντί να σκεφτούμε να δουλέψουμε παραπάνω για να παράξουμε επιτέλους κάτι ως χώρα, θέλουμε να γυρίσουμε στα παλιά. Στις τσάμπα επιδοτήσεις, στον εύκολο πλουτισμό, στη μεγάλη ζωή. Μήπως πρέπει να δούμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά;
Καλή σας ημέρα
“Μην το κάνεις θέμα”
